Hoe anthracnose te identificeren, behandelen en voorkomen

Bruine of zwarte laesies op bladeren, stengels, bloemen, fruit en andere plantendelen kunnen symptomen zijn van anthracnose. Maar niet alle anthracnose is gelijk gemaakt. De term anthracnose verwijst naar een groep schimmelziekten die een breed scala aan plantensoorten, bomen en struiken, zowel siergewassen als eetwaren, en ook tuingewassen kunnen treffen. Hoewel de symptomen vergelijkbaar zijn, verschillen de schimmels die de ziekte veroorzaken van gastheer tot gastheer.

Hier is een overzicht van enkele van de meest voorkomende soorten anthracnose.

Anthracnose op loofbomen

Schaduwbomen die vaak worden aangetast door anthracnose zijn essen, kornoelje, iep, hickory, esdoorn, eik, plataan en walnoot. De schimmels die het veroorzaken, meestal uit de familie Gnomoniaceae, variëren afhankelijk van de boomsoort.

Anthracnose kan de toppen van een boom al vroeg in het seizoen aantasten voordat er bladeren zijn gegroeid. Als de knoppen of de toppen van twijgen als gevolg daarvan afsterven, kan het lijken op vorstschade, waardoor het lastig kan worden om in dit stadium een diagnose van anthracnose te stellen.

De symptomen van anthracnose zijn gemakkelijker te identificeren als de boom eenmaal is doorgebladerd. U zult kleine, cirkelvormige of onregelmatig gevormde donkere of bruine dode plekken op de bladeren, dode bladranden en toppen en grote dode vlekken langs de bladaders of tussen de aderen opmerken.

Wanneer de boom vroeg in het seizoen zwaar geïnfecteerd is, kunnen de bladeren vervormd, verschrompeld en voortijdig afvallen. Soms groeit het loof terug na ontbladering. Andere symptomen zijn omgordde dode twijgen met delen van verzonken schors.

Kijk met een vergrootglas naar de onderkant van geïnfecteerde bladeren om te bepalen of het anthracnose is. Je zult schimmelstructuren zien die als puistjes uitsteken, vooral langs de bladaders. Er zijn vergelijkbare vruchtstructuren aan de uiteinden van dode twijgen.

Anthracnose overwintert in geïnfecteerde takken, twijgen en bladeren. In het voorjaar brengt de wind de ziekteverwekkers naar jonge bladeren en twijgen, waar het nieuwe sporen vormt. Deze sporen verplaatsen zich vervolgens door wind of water, spatten naar naburig gebladerte, infecteren het en zetten zo de ziektecyclus voort.

Koel lenteweer met temperaturen tussen 50 en 55 graden F is vooral bevorderlijk voor de verspreiding van de ziekte.

Anthracnose op rozen

Sphaceloma rosarum, de schimmel die anthracnose op rozen veroorzaakt, verschilt van de schimmel die anthracnose bij bomen veroorzaakt.

Een kenmerkend symptoom van de ziekte zijn kleine, roodpaarse vlekken of laesies op de bladaders. Naarmate de tijd verstrijkt, ontwikkelen de vlekken dunne bruine randen. Daarna worden ze grijs en valt het weefsel uiteen, waardoor er kleine kogelvormige gaatjes in de bladeren achterblijven. De bladeren worden ook geel, verdorren en vallen uiteindelijk af.

Om anthracnose te onderscheiden van zwarte vlek, een andere rozenziekte die ontbladering veroorzaakt, moet je die laesies goed bekijken. Die veroorzaakt door anthracnose hebben verschillende randen, terwijl de laesies van zwarte vlek onregelmatige vage randen hebben.

Naast de bladeren kunnen ook rozenstokken en stengels worden aangetast. De schimmel produceert kankers die de stengel omgorden en letterlijk verstikken. De afsterving begint meestal aan de uiteinden van de stengels en beweegt zich naar het midden van de plant.

Klimrozen, wilde rozen en wandelrozen, evenals sommige hybriden en struiken, zijn naar verluidt gevoeliger voor anthracnose.

Hoe anthracnose op bomen en rozen te bestrijden

Het goede nieuws is dat zelfs wanneer een boom of een roos ernstig is geïnfecteerd met anthracnose, deze deze niet zal doden. Maar houd er rekening mee dat het het verzwakt en het gevoeliger maakt voor andere ziekten, vorstschade, omgevingsstress zoals droogte en extreme temperaturen en insectenschade. Om deze redenen is het belangrijk om de ziekte vroegtijdig onder controle te krijgen.

Houd uw rozen goed in de gaten. Naarmate anthracnose vordert en de laesies in die kleine kogelgaten veranderen, worden ze gemakkelijk aangezien voor insectenschade en mogelijk onjuist behandeld.

Goede sanitaire voorzieningen zijn, zoals gewoonlijk, uw eerste verdedigingslinie. Hark en vernietig in de herfst alle gevallen bladeren van geïnfecteerde bomen en rozen. Op deze manier hebben de anthracnose sporen geen plek om te overwinteren. Verwijder alle geïnfecteerde twijgen en kankers en desinfecteer alle gereedschappen met een 10 procent bleekoplossing (een deel bleekmiddel op negen delen water) tussen het maken van de sneden om te voorkomen dat de schimmel zich op dezelfde boom of op andere bomen verspreidt.

Gereedschapsreiniging is vooral belangrijk wanneer u rozen voor snijbloemen kweekt, dus zorg ervoor dat u uw gereedschap desinfecteert wanneer u van de ene roos naar de andere gaat om te voorkomen dat de ziekte zich verspreidt. Gooi geïnfecteerde plantendelen veilig weg door ze te verbranden of in de prullenbak te gooien.

Preventief kunnen fungiciden met chloorthalonil en koper worden gebruikt. Voor bomen worden ze alleen aanbevolen als de infectie ernstig is en elk jaar terugkeert, met veel afsterven van takken tot gevolg. Het fungicide moet bij het breken van de knop in het vroege voorjaar op de boom worden aangebracht en wekelijks of tweewekelijks worden herhaald totdat de dagelijkse gemiddelde temperaturen constant boven 60 graden F zijn. Rozen kunnen ook worden behandeld met fungiciden die koper, zwavel of chloorthalonil bevatten. Volg de instructies van de fabrikant voor frequentie en dosering.

Zoals alle schimmels gedijt anthracnose in vochtige omstandigheden. Hoewel u het weer niet kunt veranderen, kunt u voor een goede luchtcirculatie zorgen door voldoende ruimte tussen uw rozenplanten te laten en door regelmatig en goed te snoeien. Beide zijn manieren om het gebladerte sneller te laten drogen door dauw en regen. Geef bij het bewateren ook alleen de wortels water en voorkom dat het blad nat wordt om de kans op verspreiding van de schimmel te verkleinen.

Anthracnose op eetwaren

Anthracnose kan ook tuingewassen, klein fruit en tropische fruitbomen treffen, die allemaal de oogst aanzienlijk kunnen decimeren.

Anthracnose op tomaten, aubergines en paprika's wordt veroorzaakt door soorten van de Colletotrichum- schimmel, meestal Colletotrichum-coccodes.

Tomatenanthracnose komt vooral voor bij overrijp fruit. De tomaten vertonen kleine, ronde, verzonken plekken, vaak in concentrische ringen. Naarmate de vlekken groter worden, clusteren ze samen om grote vlekken te vormen, die vaak beginnen te sijpelen.

Komkommers, watermeloenen, bepaalde meloenen zoals honingdauw en soms pompoenen kunnen ook anthracnose krijgen. Bij leden van de komkommerfamilie wordt het nog veroorzaakt door een andere schimmel, Colletotrichum orbiculare.

De schimmel kan de bladeren, stengels, bladstelen en vruchten van Cucurbitae aantasten. De symptomen variëren en lijken vaak op andere bladziekten, zoals Phytophthora in loof, bladvlekkenziekte, valse meeldauw en echte meeldauw, waardoor het moeilijk is om een diagnose te stellen. De naam van de ziekte - anthracnose betekent "steenkoolziekte" - kan u aanwijzingen geven waar u op moet letten: donkere vlekken op bladeren, bladstelen, stengels en fruit, vaak verzonken, die later samenvloeien.

De symptomen van anthracnose bij druiven, veroorzaakt door de schimmel Elsinoe ampelina, beginnen als kleine, cirkelvormige roodachtige vlekken en kunnen op alle delen van de plant voorkomen, maar komen het meest voor bij jonge scheuten en druiven. Later ontwikkelen deze plekken zich tot verzonken laesies die samen groeien.

Anthracnose op zwarte, paarse en rode frambozen en bramen, wordt veroorzaakt door de schimmel Elsinoe veneta. Net als bij druiven begint het met kleine, vaak verzonken roodachtige vlekken die geleidelijk samenvloeien en grijs worden in het midden, waardoor de ziekte ook de bijnaam "grijze bast" kreeg. De ziekte resulteert in onvolgroeide misvormde bessen en de stokken gaan vaak dood.

Tropische fruitbomen zoals mango worden ook niet gespaard door anthracnose. De schimmel Colletotrichum gloeosporioides kan mango, banaan, avocado, papaja en passievrucht aantasten.

Het patroon van de ziekte op mango is vergelijkbaar met anthracnose op andere planten. Het begint allemaal met de typische kleine vlekjes die samenvloeien tot grotere laesies die dan dode plekken worden op fruit, bladeren en bloemen. Als de vruchten niet afvallen voordat ze rijp zijn, hebben ze grote donkere vlekken die buiten het oppervlak komen en leiden tot rot van de hele vrucht.

Hoe anthracnose op eetwaren te bestrijden

Net als bij sierbomen en rozen, is controle en preventie de beste manier om met anthracnose om te gaan op eetwaren, door goede tuinierpraktijken te volgen.

Begin met gezonde zaden, zaailingen en planten van een gecertificeerde betrouwbare bron.

Plant als onderdeel van een jaarlijkse vruchtwisseling in uw tuin geen leden van dezelfde gewasfamilie, zoals tomaten, paprika's, aubergines en aardappelen, of komkommers, meloenen, watermeloenen, pompoen en pompoen, op dezelfde locatie voor minstens minstens twee jaar op rij.

Anthracnose verspreidt zich goed in vochtige omstandigheden en vocht, dus vermijd bovengronds water geven en zorg voor een goede luchtcirculatie binnen de planten en daartussenin door de juiste plantafstand, regelmatig wieden en snoeien.

Verwijder in de herfst al het aangetaste plantmateriaal en puin uit de tuin, rond bessen- en druivenplanten en fruitbomen, en gooi het veilig weg, waardoor de kans kleiner wordt dat de schimmel overwintert.

Omdat anthracnose zoveel verschillende vormen heeft, afhankelijk van de onderliggende schimmel en de waardplant, is het het beste om een monster van een geïnfecteerd eetbaar plantendeel naar uw plaatselijke Extension-kantoor te brengen voor een juiste diagnose.