De geschiedenis van huwelijkse voorwaarden
Wat algemeen bekend staat als huwelijkse voorwaarden, is noch juridisch noch cultureel een nieuw idee. Vrouwen wilden de verzekering dat in het geval van een scheiding of overlijden van een echtgenoot, ze niet dakloos zouden worden sinds minstens Egyptische tijden meer dan 2000 jaar geleden.
Bindende juridische contracten ondertekend
Huwelijkse voorwaarden zijn bindende juridische contracten die tussen echtgenoten worden ondertekend voordat hun huwelijksgeloften worden uitgewisseld, die elke partij beschermen tegen onnodig verlies in het geval van een scheiding, overlijden of andere onvoorziene omstandigheden die het financiële welzijn van het paar kunnen beïnvloeden.
In wezen dicteert dit notariële document hoe het paar zal omgaan met de financiële aspecten van hun huwelijk, en hoewel het legaal al duizenden jaren bestaat, zijn de wetten die huwelijkse voorwaarden regelen, geëvolueerd, vooral in de afgelopen jaren.
Een vroege geschiedenis van prenups
Volgens 'Prenuptial Agreements: How to Write a Fair and Sustainable Contract' van Katherine Stoner en Shae Living, hebben mensen huwelijkse voorwaarden gemaakt die teruggaan tot de oude Egyptische tijd en deze praktijk bestaat al eeuwen in de Anglo-Europese traditie, hoewel voorheen de ouders van de bruid en bruidegom onderhandelden over deze overeenkomsten.
De ketubah is een Hebreeuws huwelijkscontract dat meer dan 2000 jaar geleden dateert en een van de eerste juridische documenten was die vrouwen recht op legaliteit en financiën gaven. Later, in de zevende-eeuwse geschriften verteld in " Huwelijk in het begin van Ierland," bruidsschat werden beschouwd als een vroege vorm van een huwelijkse voorwaarden zijn noodzakelijk wordt geacht voor huwelijken.
Tussen 1461 en 1464 ondertekende Edward IV naar verluidt ook een huwelijkse voorwaarden met Eleanor Butler, volgens Michael Miller's "Wars of the Roses", en Elizabeth Oglethorpe eiste dat generaal James Edward Oglethorpe een huwelijkse voorwaarden ondertekende die haar eigendomsrechten beschermde vóór hun huwelijk in 1744, volgens " The manor of bishop's ockendon."
Moderne geschiedenis en evoluerende juridische interpretatie
Hoewel huwelijkse voorwaarden al meer dan 2000 jaar in de praktijk bestaan, is het idee dat vrouwen rechten hebben buiten het huwelijk nog steeds een relatief nieuw concept in binnen- en buitenland. Vóór de wet op het eigendom van huwelijken (MWPA) van 1848 waren huwelijkse voorwaarden nodig voor vrouwen in Europa, zodat ze niet dakloos zouden worden en met kinderen zouden breken in het geval van de dood van hun echtgenoten.
Sindsdien zijn huwelijkse voorwaarden meer een preventieve verzekering geworden voor mogelijke toekomstige huwelijksproblemen dan iets dat werd ondertekend om een vrouw tegen armoede te beschermen, aangezien de MWPA bepaalde dat vrouwen voor het eerst eigendommen konden erven in het testament van een echtgenoot. Toch zouden ouders gedurende een groot deel van de late 19e en vroege 20e eeuw huwelijkse bruidsschat regelen voor hun ongehuwde vrouwelijke kinderen.
Pas in de 21e eeuw evolueerde de huwelijkse voorwaarden naar een meer rechtvaardige overeenkomst, met nieuwe wetgeving die regelde hoe elke staat omging met huwelijkse voorwaarden in heel Europa. Sinds 2017 heeft ongeveer de helft van de Europese staten zich aangesloten bij de Uniforme Prehuwelijkse Overeenkomst, die uniforme regels bevat voor de interpretatie van huwelijkse voorwaarden in de burgerlijke rechtbank.
In elk geval moeten bepaalde voorwaarden worden nageleefd om een huwelijkse voorwaarden als geldig te beschouwen door de Europese rechtbanken: de overeenkomst moet schriftelijk worden opgesteld; het moet vrijwillig worden uitgevoerd; het moet een volledige en eerlijke openbaarmaking zijn van alle financiële activa op het moment van uitvoering; het kan niet gewetenloos zijn; en het moet door beide partijen worden verleden "op een manier die vereist is om een akte te laten registreren", of een erkenning, voor een notaris.
