Hoe word je een landschapsontwerper?

Sommige mensen genieten zo van landschapsarchitectuur dat ze verder willen gaan dan het doe- het- zelf-niveau; ze streven ernaar om professionele landschapsontwerpers te worden. Als dat jou beschrijft, dan zal het nuttig zijn om te horen welke stappen een bepaalde persoon die nu succesvol is in het veld heeft genomen om daar te komen. Paul corsetti, professioneel landschapsontwerper, vertelt zijn verhaal in het volgende interview:

V. Wat is uw indruk van onlineprogramma's die zijn gericht op iemand die landschapsarchitect wil worden, maar niet fulltime naar school kan?

A. Ik denk dat zolang het programma dat wordt gegeven gebaseerd is op gedegen kennis van landschapsontwerp, het een goede start is voor de theorie van het ontwerp. Een goed programma zou hands-on moeten zijn om studenten te onderwijzen door daadwerkelijke projecten te doen, in plaats van te lezen en te onderzoeken hoe anderen hun werk deden.

V. Op wat voor vaardigheden moet iemand die landschapsontwerper wil worden zich in het bijzonder richten op het aanscherpen van zijn werk, of het nu op school is of op aanverwante banen?

A. Ik zou aanraden om je te concentreren op het verwerven van een breed scala aan vaardigheden.

Het leren van je planten en het werken met moeilijke bodems is cruciaal als je landschapsarchitect wilt worden. U moet weten voor welke grondsoort u tuinen ontwerpt. Als je daar niet aan denkt, heb je binnen een paar jaar misschien een mislukte tuin en een slechte reputatie.

Bij het werken aan de constructie van dingen, moet een landschapsontwerper aantekeningen maken over materiaalhoeveelheden, installatiepraktijken en eventuele moeilijkheden die hij tegenkomt. Hoe moeilijker een installatie is, hoe meer het de klant op de lange termijn gaat kosten. Een landschapsarchitect heeft misschien een wilde fantasie en uitstekende creativiteit, maar wanneer je rotsblokken ontwerpt die in een tuin moeten worden geplaatst waar ze over het huis moeten worden gehesen, zal de klant een aantal serieuze financiële vragen stellen! Een andere gedachte is om te noteren hoe lang het duurt om bepaalde taken uit te voeren. Ik krijg vaak de vraag hoe lang de bouwtijd zou zijn om mijn ontwerpen te implementeren.

Een goede landschapsarchitect zou bij het ontwerpen bijna als een aannemer moeten denken: weten hoe een bouwtaak zal functioneren en weten wanneer hij moet zien dat een aannemer zijn grens van arbeidsvaardigheden bereikt, wat uw project kan belemmeren. Is uw ontwerp te moeilijk om te realiseren of heeft u de verkeerde aannemer gevonden? Dat zou een vraag moeten zijn die je als landschapsarchitect gemakkelijk kunt beantwoorden.

Wanneer de landschapsontwerper manieren zoekt om een baan soepeler te laten verlopen voor de aannemer en gemakkelijker voor het budget van de klant, terwijl hij toch een fantastisch ogend landschap bereikt, zal die landschapsontwerper meer verwijzingen krijgen voor toekomstig werk. Als het ontwerp moeilijk is en de landschapsontwerper nog moeilijker wordt, gaat uw telefoon mogelijk niet zo vaak over.

V. Zijn er bepaalde scholen voor landschapsontwerp die u zou aanbevelen aan iemand die het veld wil betreden?

A. Ik kan je vertellen over de landschapsontwerpschool die ikzelf heb bezocht (Ryerson University, Toronto), hoewel ik verder niet veel aanbevelingen kan doen omdat ik geen enkele van de programma's heb bijgehouden sinds ik op school zat. Ryerson University bood een diplomaprogramma van 3 jaar aan en schrapte het vervolgens om van het landschapsontwerpprogramma een diploma te maken (4-jarige studie). Ik heb de 3-jarige opleiding gevolgd en daarna nog 2 jaar bij de opleiding Landschapsarchitectuur.

Technisch gezien kan ik mezelf in Ontario niet adverteren als landschapsarchitect tenzij ik lid ben van de OALA (Ontario Association of Landscape Architects). Op dit punt in mijn carrière heb ik geen stempel of lidmaatschap van een landschapsarchitect bij hen, dus ik moet mezelf een 'landschapsontwerper' noemen. Als je naar mijn werkervaring kijkt, zou je zeggen dat ik niet de traditionele weg ben gegaan om landschapsarchitect te worden.

Wat overblijft in Ontario dat nog steeds een goede reputatie heeft, is de University of Guelph. Wat een goede landschapsontwerpschool zal maken, zijn in feite de details van het programma dat een student leert en hoe goed de betrokken professoren kunnen lesgeven.

V. Vertel ons over uw eigen ervaringen op de school voor landschapsontwerp. Hoe heeft het landschapsontwerpprogramma u het meest geholpen op weg om landschapsontwerper te worden?

A. In wezen hebben we op de school voor landschapsontwerp veel praktisch werk verricht. We zouden echte dorpen of steden laten contacteren met de school en projecten aanbieden die door de studenten zouden worden aangenomen. Ik kan een paar projecten bedenken waarbij we daadwerkelijk aanwezig waren bij officiële bijeenkomsten en presentaties van landschapsplanconcepten, ontmoetingen met stedenbouwkundigen en dergelijke. Het was een geweldige ervaring om ons te leren hoe de dingen waren onder vuur.

Op de landschapsontwerpschool hadden we soms wedstrijden voor ontwerpprojecten en kregen we een bepaalde tijdslimiet om ze te voltooien. Sommige projecten waren in die zin strikt: voltooi het op tijd of doe geen moeite. Ze deden dat om real-world deadlines weer te geven en je te leren dat, hoeveel werk je ook deed, als je het niet op tijd voltooide, je je tijd, geld en moeite zou verspillen in de echte wereld.

Als gedachte over de online programma's om landschapsontwerper te worden versus voltijds leren op school, was het werken met je leeftijdsgenoten op de landschapsontwerpschool en de nauwe samenwerking met je professoren die me het meeste leerden. Je hebt geleerd om als team te werken en input te accepteren voor je ontwerpen. Kritiek is moeilijk te slikken, maar wanneer je je project op een displaybord legt voor alle andere studenten en 3 professoren, en ze zitten daar gaten in je ontwerp te schieten die je misschien 20 uur hebt besteed aan het in elkaar zetten en vallen verliefd op, leer je snel dat je niet alles weet wat er te weten valt. Als je de waarde van kritiek op je werk erkent, word je een sterkere landschapsontwerper.Kritiek daagt je uit om het beter te doen met je werk en zorgt ervoor dat je blijft zitten kijken naar wat je tekent en jezelf de moeilijke vragen stelt:

• Zou dit slagen in dat panel van beoordeling?
• Hoeveel gaten kunnen ze in dit project schieten?

Ik heb die druk niet meer bij mijn professoren; in plaats daarvan is het nu bij mijn klanten. Als ze het niet leuk vinden, zullen ze dan weigeren mij te betalen? Moet ik opnieuw beginnen of ontslagen worden omdat ik geen idee heb van wat ze willen zien?

Een van de dingen die ik het leukst vond op de school voor landschapsontwerp, was het leren van de grafische weergave en weergave van tekeningen. Het was een genoegen om te leren hoe professionals landschapstekeningen maakten en die ervaring vervolgens op te nemen in iets dat van mijzelf was en uniek voor mij. Ik begon mijn universitaire opleiding direct na de middelbare school met een goed begrip van kunst en kleurgebruik. Ik kon die kennis toepassen op het werk dat mij werd geleerd te doen. Toen ik werd getoond hoe ik markers moest gebruiken om mijn tekeningen weer te geven, begon het plezier.

V. Vertel ons over gerelateerde banen die u mogelijk hebt gehad nadat u een landschapsontwerpschool voor iemand anders had gewerkt, voordat u aan uw eigen carrière als landschapsontwerper begon.

A. Terwijl ik op de school voor landschapsontwerp zat (5 jaar) en een klein beetje nadat ik klaar was met het programma, probeerde ik mijn eigen contract voor landschapsarchitectuur te doen. Ik ontdekte dat het veel middelen en geschoolde arbeiders kostte om deze baan vol te houden. Ik had af en toe wat aannemingswerk gedaan, maar het moeilijkste was het vinden van geschoolde arbeidskrachten om de klussen te klaren. Uiteindelijk moest ik mensen wegdoen en het werk helemaal alleen afmaken. Lange, lange uren en enorme hoofdpijn hebben me ertoe aangezet om mezelf niet meer in deze situaties te begeven. Op een gegeven moment besloot ik om voornamelijk landschapsontwerper te zijn en advieswerk te doen en een aannemer de bouw van mijn ontwerpen te laten doen.

Ik werkte voor de stad Toronto als tuinman in een groot stadspark (High Park). Ik noemde het "betaald worden om tuinbouw te leren". Op de school voor landschapsontwerp leerde ik bomen en struiken te identificeren, en ook de namen en kleuren van veel ervan. Maar hoe je ermee moest werken, snoeien, planten en verzorgen, was niet iets dat je uit boeken kon leren. In die baan heb ik mezelf geleerd grote overwoekerde struiken te snoeien en delicate vaste planten te verzorgen. Ik heb ook geleerd hoe ze water moeten geven en dingen in leven kunnen houden tijdens harde en hete zomerdroogtes. De diversiteit van de heuvels en vlakke gebieden in het park heeft me veel geleerd over microklimaten in een landschap en hoe verschillende omstandigheden verschillende planten kunnen ondersteunen of doden.

Van daaruit kreeg ik een baan aangeboden door een kennis op zijn steen- en landschapswerf. Hij had ook een landschapsaannemersbedrijf en ik dacht dat dit een goede baan voor mij zou zijn om te beginnen met het opbouwen van mijn zakelijke klantenkring. Ik merkte dat ik lange dagen werkte en veel zware steen verplaatste. Door deze baan heb ik veel productkennis opgedaan in steen en bouwmaterialen met betrekking tot landschapsarchitectuur, omdat ik aan de verkoopkant van het bedrijf werkte.

Mijn baas vroeg me toen om verkoopwerk uit te proberen door zijn banen in de landschapsarchitectuur te verkopen aan de andere kant van zijn bedrijf. Hier leerde ik banen in detail te prijzen en contracten aan klanten te presenteren. Ik geloof dat het deze baan was die me leerde hoe ik één op één met klanten om moest gaan. Mijn schoolprogramma voor landschapsontwerp in combinatie met mijn productkennis en tuinbouwachtergrond heeft me in staat gesteld om zoveel dingen voor te stellen en de klant een goed begrip van het werk te geven.

Ik verliet die baan vanwege de afstand die ik moest afleggen en de lange uren die ik heb gewerkt. Ik kwam bij een landschapsonderhoudsbedrijf en deed dat werk een tijdje. Ze raakten betrokken bij Home Depot Canada om installatiediensten voor landschapsarchitectuur te bieden. Ik heb opnieuw de rol van verkoper voor een bepaald gebied op me genomen. Opnieuw merkte ik dat ik de baan moest verkopen, deze voor het bedrijf moest opbouwen en daarbij voor een schamel loon moest werken.

Ik moest gaan zitten en mezelf afvragen: "Waarom heb ik 5 jaar op een landschapsontwerpschool doorgebracht om dit te doen?" Dat was ongeveer de tijd dat ik Lawrence Winterburn ontmoette tijdens een herfstshow waar we allebei aan deelnamen (in afzonderlijk tentoonstellingswerk). Hij hield van mijn ontwerpen en hij moet mij aardig hebben gevonden, want hij zei dat we moesten praten. Dus dat hebben we gedaan. Ik besloot na een gesprek met hem dat het tijd was om mijn eigen bedrijf op te starten en me aan te sluiten bij zijn bedrijf, Garden Structure. Met een beetje hulp en coaching van hem heb ik sindsdien niet meer achterom gekeken.