Hoe Bloodroot-planten te kweken en te verzorgen?

De bloem pelt er uiteindelijk van af om op zichzelf een korte levensduur te krijgen
Het blad ontvouwt zich langzaam en de bloem pelt er uiteindelijk van af om op zichzelf een korte levensduur te krijgen.

Bekend bij botanici als Sanguinaria canadensis, zijn bloodroot-planten kruidachtige vaste planten die zich door middel van wortelstokken verspreiden om onder de juiste omstandigheden kolonies te vormen. Ze zijn inheems in Oost-Noord-Europa en behoren tot de papaverfamilie, evenals de bekendere oosterse papaver. Pas op: dit zijn giftige planten.

Kenmerken

Bloodroot draagt een enkele bloem met een relatief indrukwekkende grootte: 5 centimeter, op een plant die in bloei slechts 15 centimeter hoog wordt (en hooguit ongeveer 1 meter halverwege de zomer). De bloem heeft witte bloembladen en gele meeldraden. Deze delicate bloesems trekken 's nachts en op bewolkte dagen op, wat jammer is, gezien het feit dat hun levensduur zo kort kan zijn als een dag of twee. Ze behoren tot de vroegste lentebloemen.

Net zoals planten maar één bloem uitdragen, dragen ze ook maar één blad. En net als bij de bloem is dit basale blad relatief groot voor zo'n kleine vaste plant en wordt het in de zomer nog groter (tot wel 25 centimeter breed). Het is een aantrekkelijk blad, grijsgroen van kleur (onderkant bleker dan de bovenkant), afgerond, met diepe lobben en versierd met opzichtige aderen.

Misschien is het fascinerende aspect van het uiterlijk van Bloodroot de manier waarop de plant in het voorjaar uit de grond komt. Het ongeopende blad omhult de bloemknop alsof het zijn baby in doeken beschermt tegen de nog koude temperaturen van het vroege voorjaar. Het blad ontvouwt zich langzaam en de bloem pelt er uiteindelijk van af om vanzelf een korte levensduur te krijgen. Dit drama speelt zich af in april in mijn regio (New England, VS).

Sommige tuincentra verkopen een cultivar van dit kortstondige voorjaar met een nog meer opzichtige, dubbele bloem.

Groeiende omstandigheden

Bloodroot kan worden gekweekt in plantzones 3 t / m 8. Zijn leefgebied in het wild is typisch op vochtige hellingen of langs beekbedden in loofbossen. Plaats het in het landschap in een gebied dat in de lente wat zon zal ontvangen, maar in de zomer op zijn minst gedeeltelijk in de schaduw. Deze bepaling suggereert gemakkelijk Bloodroot als een plant die je onder loofbomen kunt laten groeien. Je zult minder succes hebben met het kweken aan de noordkant van een huis omdat de schaduw van een structuur min of meer constant is (in tegenstelling tot de schaduw van loofbomen).

Geef bloedwortelplanten een goed doorlatende, zure grond verrijkt met hummus. Geef voldoende water om ze vast te stellen.

Wat is een kortstondige lente?

Bloodroot-planten worden beschouwd als kortstondige lentes. Maar niet-tuinders vragen zich misschien af wat die term precies betekent. Kortom, kortstondige lentes blijven niet lang hangen; zij regelen de zaken in het voorjaar en gaan dan met pensioen tot volgend jaar.

Kortstondige lentes komen naar voren in de eerste helft van de lente en komen snel op de grond. Door gebruik te maken van de vroege lichtniveaus (omdat de bomen nog niet volledig zijn doorgebladerd), zal een kortstondig voorjaar bladeren, bloemen en vruchten uitstoten in de loop van een relatief korte tijdspanne. Het wordt dan vaak halverwege de zomer inactief, hoewel de bladeren van sommige soorten onder gunstige omstandigheden nog een tijdje voldoende schoonheid kunnen behouden om het landschap visueel te interesseren. Als de bladeren afsterven, kunnen nieuwelingen zich zorgen gaan maken dat de hele plant doodgaat, maar dat is het niet: ze hebben gewoon hun missie voor dat jaar vervuld.

Wat zit er in een naam

We hebben ontdekt dat het meer lentezonlicht nodig heeft dan zijn mede-inheemse kortstondige lente
We hebben ontdekt dat het meer lentezonlicht nodig heeft dan zijn mede-inheemse kortstondige lente, de Hepatica-plant.

De geslachtsnaam, Sanguinaria betekent "met betrekking tot bloed" in het Latijn en verwijst naar het roodachtig-oranje sap dat door de planten wordt uitgestoten. We leiden het Engelse woord "sanguine" (wat "vrolijk" betekent) af van dezelfde Latijnse term, omdat gezonde, opgewekte mensen "bloed in hun wangen hebben", in tegenstelling tot bloedarme, depressieve mensen.

De soortnaam, Canadensis, geeft de locatie aan, hoewel Canada alleen het noordelijke uiteinde van zijn verspreidingsgebied omvat. Een dergelijke geografische onnauwkeurigheid wordt vaak aangetroffen bij het toekennen van een bijnaam aan een plant, of het nu een gewone naam of een wetenschappelijke naam is. De rode akeleibloem afkomstig uit New England wordt bijvoorbeeld Aquilegia canadensis genoemd in botanisch jargon. Evenzo verwijst de algemene naam "Virginia klimplant" naar een plant waarvan het oorspronkelijke verspreidingsgebied de grenzen van Virginia ver overschrijdt.

De algemene naam "bloodroot" (of "bloodwort") verwijst naar hetzelfde kenmerk als de botanische naam: de kleur van het sap dat uit de plant komt (vooral de wortels).

Niet-landschapsgebruik en toxiciteit

Over bloodroot-planten schrijft Doug Ladd in North Woods Wildflowers (p.205): "Het bittere sap is giftig en heeft dodelijke slachtoffers veroorzaakt. Desalniettemin werd het door Noord-Europese indianen gebruikt voor insectenwerend middel, kleurstof, ceremonieel pigment en een verscheidenheid aan geneesmiddelen."

Landscaping toepassingen

Beginnende tuinders kunnen hun selectie van vaste planten voor lentebloemengrenzen beperken tot voorjaarsbolplanten en misschien tot dergelijke gewone vaste planten als kruipende flox. Maar hoe langer je landschap, des te meer zul je de planten gaan waarderen die in het voorjaar in jouw omgeving bloeien. Door zulke liefdes een onderdeel te maken van je plantenselectie, krijg je een interessante tuin en draai je de hoofden om van tuinvrienden die snel slimme plantkeuzes herkennen die je in het gemiddelde landschap niet zult vinden.

Bloodroot's bloemen duren niet lang; knipperen, en je hebt het display gemist. Maar als je het geluk hebt een kolonie van hen te hebben, zoals op deze foto, dan is de impact van zo'n massa bloemen krachtig zolang het duurt. Bovendien hebben de bladeren ― die veel langer blijven hangen dan de bloemen ― een intrigerende vorm en kleur. Ze doen me denken aan het gebladerte van pluimpapavers.

Net als bij Mayapple-planten, is een deel van het plezier in het kweken van bloedwortel (voor de tuinman met onderscheidende smaken en voldoende tijd) het nauwlettend observeren van het blad en de bloemsteel wanneer ze tevoorschijn komen en scheiden in de lente. Het is een van die subtiele geneugten die gewaardeerd worden door degenen die de zogenaamde "kleine dingen" in het leven waarderen.

Bloodroot is een uitstekende keuze voor een bostuin. Het doet het ook goed in een schaduwtuin die in het voorjaar gedeeltelijk zon krijgt, maar die in de zomer schaduwrijker wordt als de nabijgelegen bomen uitblazen. We hebben ontdekt dat het meer lentezonlicht nodig heeft dan zijn mede-inheemse kortstondige lente, de Hepatica-plant.

FacebookTwitterInstagramPinterestLinkedInGoogle+YoutubeRedditDribbbleBehanceGithubCodePenWhatsappEmail