Populaire planten voor winterlandschappen

Wat maakt een plant populair voor winterlandschappen in de besneeuwde regio's van de wereld? Zijn coniferen de enige deelnemers? Welke landschapsplanten worden automatisch gediskwalificeerd? Welke struiken zijn het beste om wilde vogels aan te trekken? Het beantwoorden van dergelijke vragen zou moeten helpen bij het genereren van landschapsideeën voor het omgaan met die Scrooge van de seizoenen, tuinbouwkundig gesproken: de winter. Ons doel is om van een grauwe tuin een winters tafereel te maken dat de moeite waard is om te schilderen - wat dat betreft, het bekijken waard terwijl je sneeuwschept.

Terwijl groenblijvende struiken (inclusief struiken met gouden blad) en naaldbomen onmiskenbaar visueel interessant zijn voor winterlandschappen, doen veel andere planten dat ook, zoals rode kornoeljes. Ongeveer de enige planten die in het begin worden gediskwalificeerd, zijn planten die geen noemenswaardige hoogte hebben: hoe mooi een plant ook is, hij zal het winterlandschap niet visueel interesseren als hij de hele winter begraven ligt, overschaduwd door een deken van sneeuw. Laten we op basis van dit uitgangspunt ideeën onderzoeken om het winterlandschap te verbeteren. En laten we niet vergeten dat veel groenliefhebbers ook vogelaars zijn; zodat het vermogen van een plant om wilde vogels aan te trekken een overweging zal zijn.

Kenmerken om naar te zoeken

Een winnende plant voor winterlandschappen heeft een of meer van de volgende kenmerken:

• Bevat kleurrijke bessen die vogels aantrekken om vogels te kijken
• Vangt gemakkelijk sneeuw in zijn takken
• Vertoont een delicate structuur
• Is bekleed met een schors die kleurrijk is of een ongebruikelijke textuur heeft
• Draagt groenblijvende bladeren
• Heeft een interessant vertakkingspatroon

Populaire planten voor visuele interesse in de winter

Laten we eens kijken naar enkele populaire planten die deze kenmerken vertonen. Coniferen nemen een achterbank; hun waarde voor winterlandschappen spreekt voor zich, daarom beperken we hun weergave hier tot twee inzendingen. Het volgende is een lijst met populaire planten voor het toevoegen van visuele interesse in de winter.

Kerst hulst struiken

Wintergroene hulst is populair vanwege het opvallende blad dat het hele jaar door geopend is en de heldere bessen die veel vogelsoorten aantrekken. Takjes gesneden hulst worden al lang gebruikt in decoraties voor de wintervakantie. Veel groenblijvende hollies zijn niet winterhard genoeg voor verre noordelijke klimaten, maar twee van de sterkere soorten zijn:

• Chinese hulst (ilex meserveae): Dit is een ronde hulst, 8' hoog bij 8' breed, en het is ook droogtetolerant.
• Compacte inkberry-hulst (ilex glabra 'compacta'): deze plant heeft donkergroen blad dat lijkt op dat van buxusstruiken. De bes is zwart, niet het gebruikelijke rood dat we met hollies associëren. Het bereikt een hoogte van 4' tot 8'; de breedte is iets minder dan dat. Je kunt ook de vergelijkbare Ilex glabra 'Densa' kweken.

Rode kornoelje

Rode kornoelje (Cornus sericea 'Allemans') is een andere extreem winterharde plant (zones 3 tot 8). De mei-bloei van rode kornoelje levert witte bloemen op die worden gevolgd door wit fruit. Maar rode kornoelje maakt deze lijst vanwege zijn schors, die in kleur varieert van rood tot bordeauxrood. Met een hoogte van 6' tot 10', is de verspreiding van rode kornoeljes 5' tot 10'. Een stukje vurige rode kornoelje tegen een achtergrond van ongerepte sneeuw zorgt voor een onvergetelijk winters tafereel.

Pluimgras

Vergeet bij het plannen van het winterlandschap niet om ten minste één lang overblijvend gras op te nemen. Een siergras met een statige, dunne steel en donzig kapsel vertoont zo'n delicate structuur dat het ongetwijfeld een vleugje charme zal geven aan elk winterlandschap, maar anders kaal. Pluimgras (Erianthus ravennae), dat wel 11 meter hoog kan worden (bij ongeveer 4 meter breed), is winterhard tot in zone 4 (voor degenen onder u in warmere klimaten, wordt het vermeld voor zo hoog als zone 4). 9).

Bayberry

Bayberry (Myrica pensylvanica) is een struik met een verspreidende groeiwijze (4' tot 6' X 4' tot 6'), gekweekt in de zones 2 tot 8. Het glanzende, aromatische blad vormt een aanvulling op het wasachtige, grijze fruit. In feite worden deze ongewone bessen veel gebruikt om kaarsen te ruiken, tenminste als je bij de bessen kunt komen voordat de vogels dat doen. Het is ook een droogtetolerante struik. De vogels houden misschien van laurier, maar de herten niet, want het is een van de hertenbestendige planten.

Cranberrybush viburnum

Compacte Europese cranberrybush viburnum (Viburnum trilobum 'Compactum') levert massa's rode bessen op die dienen als voedselbron voor vogels in het winterlandschap. Een ronde struik die in mei en juni witte bloemen draagt, gevolgd door rood fruit. Als bonus biedt de struik in de herfst bladeren die variëren van rood tot paars. Europese cranberrybush viburnum is winterhard tot zone 2. Hij wordt 4' tot 5' hoog, met een spreiding van 3' tot 4'.

Winterberry hulst

Winterberry-hulst (Ilex verticillata) is een bladverliezende hulststruik die inheems is in wetlands in de oostelijke helft van Canada en Europa Zoals hierboven vermeld, is het nut voor het aantrekken van wilde vogels in de winter een van de criteria voor deze lijst, en de vrucht van trekt zeker vogels naar uw eigendom. De bladverliezende aard is verre van een nadeel, maar juist een voordeel voor het winterlandschap. Waarom zou je willen dat bladeren in de weg zitten als je zulke prachtige bessen hebt om te aanschouwen?

Een tweehuizige struik (net als laurier en groenblijvende hulst), om de vruchtproductie te verzekeren, is het het beste om meerdere struiken samen te planten, om uw kansen te vergroten om een mannelijke plant te vinden die de vrouwtjes vergezelt.

Berken

Drie soorten berkenbomen geven veel belangstelling voor het winterlandschap, waarvan twee (de tweede en derde vermelding hieronder) vanwege hun schors.

• Jonge treurberk (Betula pendula 'Youngii')
• Papierberk (Betula papyrifera)
• Gele berk (Betula alleghaniensis)

Taxus struiken

In onze kersttradities staan taxusbomen bekend als planten. Deze coniferen dragen groenblijvende naalden en felrode bessen. Maar houd kinderen weg van zowel het gebladerte als de bessen van deze giftige planten; de zaden en naalden zijn behoorlijk giftig.

Canadese hemlocks

Ben je verrast om oostelijke hemlocksparren (Tsuga canadenesis) te zien opgenomen in een lijst met landschapsplanten? Je zou ze in de eerste plaats kunnen zien als hoge bomen (60' of meer) die je in het bos tegenkomt. Maar plantontwikkelaars hebben cultivars gekweekt die meer struikachtig zijn, die zeer geschikt zijn voor gebruik in heggen, enz. Scheer ze om ze op de gewenste hoogte te houden. Of ze nu in heggen of als specimens worden gebruikt, deze groenblijvende coniferen zullen uw winterlandschap de broodnodige visuele belangstelling geven.

Viking zwarte appelbes

Net als winterberry-hulst verdraagt Viking zwarte appelbes (Aronia melanocarpa 'Viking') slecht gedraineerde bodems. Net als Europese cranberrybush viburnum en berberis, biedt deze struik blad dat in de herfst varieert van rood tot paars, waardoor het een hoogtepunt is voor twee seizoenen. Zwarte appelbes van Viking is winterhard tot zone 3. Zoals alle bessen die in dit artikel worden genoemd, dienen appelbesbessen als noodvoedsel voor wilde vogels. Ze zijn niet de eerste keus van de vogels - ze zijn samentrekkend of anderszins onsmakelijk, en daarom blijven ze zo lang hangen - maar wanneer de vogels wanhopig worden, zijn deze planten hun redding. De witte bloemen in mei leveren op tot paarszwarte bessenclusters. Het groeit tot een hoogte van 3' tot 5', met een spreiding van 3' tot 5'.

Planten om te vermijden

De laatste twee struiken hebben de top 10 hierboven niet gehaald. We noemen ze simpelweg omdat ze vroeger populair waren als wintertafereel in de tuin: Japanse berberisstruiken en gevleugelde euonymusstruiken. Beide zijn echter invasieve planten, dus zoek waar mogelijk alternatieve componenten voor uw winterscènes.

Japanse berberis

Japanse berberis (Berberis thunbergii) is een ronde struik met doornen, winterhard tot zone 3. Hij varieert tussen 4' en 6' zowel in hoogte als in spreiding. De bladeren vertonen een kleurenshow in de herfst, veranderen in oranje en vervolgens in roodpaars. Kleine gele bloemen in het voorjaar worden opgevolgd door ovale, rode bessen. Deze vruchten gaan tot ver in de winter mee en dienen dus niet alleen als componenten voor winterse taferelen, maar ook als voedselbron voor wilde vogels. Probeer als alternatief cotoneasterplanten.

Gevleugelde Euonymus-struiken

Gevleugelde euonymus (Euonymus alatus), ook wel 'brandende struik' genoemd (hoogte 10' tot 15', spreiding 10' tot 15'), wordt gekweekt in de zones 4 tot 8. Voor winterse taferelen wordt de algemene naam 'gevleugelde euonymus' "is toepasselijk. Inderdaad, het Latijn, alatus, vertaalt zich naar 'gevleugeld'. Maar daarnaast is het de ‘vleugel’ of de kurkachtige flap van de schors die langs de randen van de stengels loopt, die verantwoordelijk is voor de populariteit van deze plant voor winterse taferelen. Vanwege dit kurkachtige uitsteeksel vangt de gevleugelde euonymus sneeuw gemakkelijker op en houdt deze vast dan de meeste planten, waardoor een glimp opvangt van sprankelende winterse taferelen.

Andere soorten euonymus lenen zich om een andere reden voor winterse taferelen: ze dragen namelijk groenblijvende bladeren. 'Emerald Gaiety' euonymus kan bijvoorbeeld naar een paal worden overgehaald, waar de bonte, groenblijvende bladeren de hele winter zichtbaar zullen zijn. Ze halen roze highlights op tijdens de ambtsperiode van Old Man Winter die ze nog mooier maken.

De aanduiding "brandende struik" voor deze invasieve struik is meer op zijn plaats in de herfst, wanneer het oogverblindende rode blad van de struik het landschap praktisch "in brand" zet. Virginia sweetspire is een geweldig alternatief voor herfstkleuren om te proberen.