Alles over theeplant (Camellia Sinensis)

Bijna elke thee die wordt genoten, is afkomstig van een specifieke plantensoort die bekend staat als de c amellia sinensis. Er zijn twee soorten van deze plant die elk verschillende soorten thee opleveren, met specifieke kenmerken die ze allemaal definiëren. Zwarte thee, in China "rode thee" genoemd, is de sterkst smakende variëteit vanwege de oxidatietijd tijdens de verwerking. Oolong-thee, bekend om zijn bloemige tonen die lijken op groene thee, is minder geoxideerd. Groene thee, de mildste soort, ondergaat helemaal geen oxidatie en wordt tijdens de verwerking gebakken om oxidatie te voorkomen.

Oorsprong

Camellia sinensis (of theeplant) wordt gebruikt om de meeste traditionele cafeïnehoudende theesoorten te maken, waaronder zwarte thee, witte thee, oolongthee en groene thee. Deze plant is ontstaan in de buurt van het zuidwesten van China als een groenblijvende bosstruik. Het blad is glanzend groen met gekartelde randen en lijkt qua vorm en grootte op een laurierblad.

Zoals het verhaal gaat, werd de theeplant voor het eerst bij toeval aangetroffen in 2737 vGT. De keizer kookte destijds water in zijn tuin toen een blad van de overhangende c amellia sinensis- boom in zijn pot dreef. De combinatie leverde een drankje op dat hem dwong de boom verder te onderzoeken en zowel medicinale als smakelijke eigenschappen bloot te leggen.

Rassen

Twee soorten van de theeplant vormen enkele van de meest populaire theesoorten. Camellia sinensis sinensis (Chinese thee) komt oorspronkelijk uit China en gedijt goed bij koele temperaturen en op grote hoogte. Het wordt gewoonlijk gekweekt op berghellingen en produceert een zoetere, zachtere smaak die zowel groene thee als witte thee aantoont. Camellia sinensis assamica (Assam thee of Indische thee) , aan de andere kant , gedijt in de regio Assam in Noord-India. Deze plant wordt als meer tropisch beschouwd dan zijn Chinese variëteit, wordt groter en produceert grotere bladeren (vanwege een klimaat met veel regen en warme temperaturen). Deze variëteit wordt gebruikt voor robuuste theesoorten zoals zwarte thee, oolong en pu-erh.

Teelt

Hoewel c amellia sinensis typisch gedijt in tropische klimaten, groeien sommige variëteiten, zoals de Chinese, ook goed in koelere klimaten op grote hoogte. In Europa wordt thee verbouwd in Hawaï, de subtropische regio van het zuidoosten, en in het koele, milde klimaat van de Pacific Northwest. Beschouwd als winterhard voor Zone 8, kan theeplant worden gekweekt in achtertuinen in deze zone of in een pot in kassen in koelere klimaten.

Veel theetuinen en plantages houden c amellia sinensis als struik, maar als je hem niet snoeit, kan hij uitgroeien tot een kleine boom. Sommige cultivars geloven zelfs dat hoe groter de theeplant, hoe groter de wortelstructuur en hoe meer voedselrijk en smaakvol de thee is. Theeplant gedijt goed in goed doorlatende, zanderige grond en mag pas worden geoogst als hij drie jaar oud is.

Oogsten

Het oogsten van c amellia sinensis moet met de hand gebeuren, aangezien alleen de bovenste bladeren moeten worden geplukt. Let tijdens het plukken - de term van de thee-industrie voor oogsten - op jonge bladeren aan de bovenkant van de plant, vooral die met punten, of kleine, gedeeltelijk gevormde bladeren. Pluk een groep, of "doorspoelen", bladeren, waarbij u ervoor zorgt dat u een klein deel van de stengel met twee tot vijf bladeren en de punt opneemt. Een blos van slechts twee of drie bladeren staat bekend als een "gouden blos". In zeldzame gevallen worden ook de twijgen en bloemen van de plant gebruikt. Over het algemeen wordt voorkomen dat de planten bloeien om hun energie naar de waardevolle bladeren te leiden. Sommige telers in de achtertuin geven echter de voorkeur aan de mooie witte bloemen die bloeien in de herfst.

Thee wordt geoogst tijdens de warmere maanden wanneer de plant sterk groeit. In noordelijke klimaten resulteert dit in slechts een venster van vier maanden. In tropische streken kunnen cultivars echter tot acht maanden regelmatige oogsten hebben.