Timmermansbijen identificeren
De meeste soorten Noord-Europese bijen zijn puur heilzame soorten die essentieel zijn voor het bestuiven van planten, inclusief de bloemen en bomen in onze tuinen en de landbouwgewassen die ons voeden. In 2006 werd voor het eerst een catastrofale afname van belangrijke bijensoorten opgemerkt, die werd toegeschreven aan verschillende milieuproblemen, en de vermindering blijft aanhouden in 2020. Pesticiden, verlies van leefgebied, klimaatverandering en ziekten hebben de bijenpopulaties verwoest in een fenomeen gelabeld "Colony Colony Disorder ", waarbij de meerderheid van de werkbijen in een gevestigde kolonie sterft.
Niet alle bijensoorten zijn echter gunstig. Timmermansbijen (Xylocp a spp.) Verschillen nogal van de tuinhommels (Bombus spp.) En gewone honingbijen (Apis spp.) Die zo belangrijk zijn voor de bestuiving van planten. Timmermansbijen zijn zo genoemd vanwege hun nestgedrag, waarbij ze in dood houtmateriaal worden ingegraven, waaronder het structurele hout in huizen en andere gebouwen.
Timmermansbijen zijn een soort bijen die moeten worden bestreden als je ze vindt, maar je kunt dit niet doen tenzij je ze eerst identificeert. Hoe weet je of de bij die je ziet een nuttige hommel of honingbij is, of dat het een schadelijke timmermansbij is?
Onderscheidende kenmerken
Elk type bij heeft onderscheidende kenmerken die duidelijk worden als je goed kijkt:
Grootte
- Timmermansbijen zijn 0,5 tot 2,50 cm lang, vergelijkbaar in grootte met hommels.
- Honingbijen zijn meestal ongeveer 1,90 cm lang, in het midden van het assortiment timmermansbijen.
De grootte alleen is echter niet voldoende om te bepalen naar wat voor soort bij je kijkt.
Kleur
- Timmermansbijen kunnen zwart, groen of paarsachtig zijn.
- Hommels hebben altijd vage banden van geel en zwart.
- Honingbijen hebben koppen en poten die zwart zijn, met een centraal lichaam (thorax) dat bleekgeel is. Het achterste deel van het lichaam (buik) wordt afgewisseld met donkere en oranjegele banden.
Lichaamsvorm
- Timmermansbijen hebben glanzend zwarte, haarloze buikjes en de lichaamssegmenten hebben duidelijke scheidingen.
- Hommels zijn donzig en wazig en de lichaamsdelen zijn niet gemakkelijk te onderscheiden.
- Honingbijen hebben harige borstkas, met gladde glanzende buik.
Nestgedrag
- Timmermansbijen nestelen in het dode naaldhout van bomen, huizen en andere bouwwerken. Ze zullen hun nestholtes uithakken.
- Hommels nestelen zich onder de grond, van waaruit ze naar bloemen vliegen om stuifmeel te verzamelen. Ze worden zelden gevonden in structuren.
- Honingbijen nestelen in bijenkorven met zichtbare kammen gevuld met kleine cellen. Meestal zijn deze nesten commerciële nestkasten, hoewel honingbijen kunnen nestelen in uitgeholde bomen of andere structuren.
Agressie
- Het is onwaarschijnlijk dat timmermansbijen steken. De mannetjes kunnen helemaal niet steken, terwijl de vrouwtjes dat wel kunnen, maar zelden doen tenzij ze worden bedreigd.
- Hommels zijn over het algemeen gericht op het verzamelen van nectar en steken zelden, tenzij ze fysiek worden aangeraakt. Ze kunnen ook steken als het nest wordt verstoord, bijvoorbeeld als je er per ongeluk op stapt of zit.
- Honingbijen zullen steken als de korf wordt bedreigd of als ze fysiek worden aangeraakt. Ze vallen zelden agressief aan.
Schade aan timmermansbijen
Om hun nesten te maken, boorden timmermansbijen ronde gaten in naaldhout, dat ze vervolgens bouwden met uitdijende tunnels en galerijen, of 'broedkamers'. Timmermansbijen geven de voorkeur aan naaldhout, zoals ceder, redwood en zacht grenen dat minstens 5 centimeter dik is.
De aanvankelijke schade is gering, maar naarmate de bijen hun tunnels en kamers blijven bouwen om opeenvolgende generaties groot te brengen, kan de structuur van het hout worden beschadigd en verzwakt door de inwendige uitholling.
Carpenter bee nestgedrag
In de lente paren de timmermansbijen, bouwen of breiden hun nesten uit en leggen hun eieren.
Voor nieuwe nesten boorden de timmermansbijen eerst een rond gat in naaldhout. Bij grote soorten is het gat ongeveer 1,30 cm in doorsnee; het is veel kleiner voor kleinere soorten. Zodra het gat ongeveer 2,5 cm diep is, draait de bij zijn boring om de nerf van het hout te volgen en een tunnel te creëren, aanvankelijk ongeveer 6 tot 20 centimeter lang. Langs de tunnel bouwen de bijen veel individuele broedkamers. In elke kamer wordt een bal met voedsel geplaatst, gemaakt van stuifmeel en nectar. Vervolgens wordt een ei in de kamer gelegd en wordt het afgesloten.
Als het ei uitkomt, voedt de larve zich met het stuifmeel / nectarmengsel en komt dan als volwassene tevoorschijn. Deze ontwikkeling vindt gemiddeld ongeveer een maand plaats, maar kan langer of korter zijn, afhankelijk van geografie en temperatuur. De bijen kunnen in de zomer tot drie generaties produceren, waarbij elk vrouwtje zes tot acht eieren in elk broed legt.
De kolonie zal overwinteren in het bos, dan paren en de volgende lente opnieuw beginnen, de tunnel verder uitbouwen en broedkamers toevoegen naarmate de populatie groeit.
Zingt van besmetting
De volgende zijn tekenen van een aantasting door timmermansbijen in hout:
- Net als timmerman mieren, weet houtbijen het bos niet meer te eten als termieten te doen, maar ze opgraven de tunnels, het afzetten van de houtkrullen buiten het nest. Stapels resthout en ontlasting buiten de tunnelopeningen getuigen van timmermansbijen.
- Mannelijke timmermansbijen fladderen rond de opening van het nest en beschermen het tegen andere vliegende insecten en roofdieren. Dus als er talloze bijen worden gezien rond de dakrand, deuren, vensterbanken, dekken, gordelroos, enz. Van uw huis waar geen bijenkorf zichtbaar is, zijn het waarschijnlijk timmermansbijen.
- Timmermansbijen zullen van het vroege voorjaar tot de late zomer in koudere klimaten in en uit gaten in hout gaan. Ze lijken te verdwijnen als het weer koud wordt, omdat ze overwinteren in nesten diep in het bos. Ze paren in de lente en komen dan in de late lente en zomer weer tevoorschijn om voedsel te verzamelen. In warme, zuidelijke gebieden kun je het hele jaar door timmermansbijen zien.
