Unieke huwelijkslezingen

Als je iets anders wilt doen tijdens je ceremonie, probeer dan unieke huwelijkslezingen op te nemen die de meeste mensen nog niet eerder hebben gehoord. U wilt dat uw ceremonie uw relatie weerspiegelt en hoe u naar liefde kijkt, wat betekent dat de lezingen ook specifiek en speciaal moeten zijn. Veel van de keuzes in de bibliotheek met huwelijkslezingen zijn niet-traditioneel, maar hieronder staan enkele echt unieke huwelijkslezingen die misschien perfect voor je zijn.

"Carrie's Poem" van Sex and the City

Zijn hallo was het einde van haar eindes
Haar lach was hun eerste stap door het gangpad
Zijn hand zou van haar zijn om voor
altijd vast te houden Zijn voor altijd was zo simpel als haar glimlach
Hij zei dat ze was wat er ontbrak
Ze zei meteen dat ze wist
Ze was een vraag aan worden beantwoord
en zijn antwoord was "ik doe"

Twee fragmenten van sappho

Liefde houdt me weer gevangen
en ik beef van bitterzoet verlangen

Als een storm op de berghelling de eik buigt,
word ik opgeschrikt door mijn liefde

Van "Goodridge vs. Department of Health" door opperrechter Margaret H. Marshall van het Hooggerechtshof van Massachusetts

Het huwelijk is een vitale sociale instelling. De exclusieve toewijding van twee individuen aan elkaar voedt liefde en wederzijdse steun; het brengt stabiliteit in onze samenleving. Voor degenen die ervoor kiezen om te trouwen, en voor hun kinderen, biedt het huwelijk een overvloed aan wettelijke, financiële en sociale voordelen. In ruil daarvoor legt het zware wettelijke, financiële en sociale verplichtingen op... Zonder twijfel vergroot het burgerlijk huwelijk het "welzijn van de gemeenschap". Het is een "sociale instelling van het hoogste belang".
Het huwelijk schenkt ook enorme persoonlijke en sociale voordelen aan degenen die ervoor kiezen om te trouwen. Burgerlijk huwelijk is tegelijkertijd een zeer persoonlijke toewijding aan een ander mens en een zeer openbare viering van de idealen van wederkerigheid, gezelschap, intimiteit, trouw en familie... Omdat het hun verlangen naar veiligheid, veilige haven en verbinding vervult die onze gemeenschappelijke mensheid, is het burgerlijk huwelijk een gewaardeerde instelling, en de beslissing of en met wie men wil trouwen, is een van de gewichtige daden van zelfbepaling van het leven.

"To Diego and Frida" (Tina Modotti's Toast uit de film)

Ik geloof niet in het huwelijk. Nee, echt niet. Laat me daar duidelijk over zijn. Ik denk dat het in het ergste geval een vijandige politieke daad is, een manier voor kleingeestige mannen om vrouwen in huis en uit de weg te houden, verpakt in de vermomming van traditie en conservatieve religieuze onzin. In het beste geval is het een gelukkige waanvoorstelling - deze twee mensen die echt van elkaar houden en geen idee hebben hoe ellendig ze elkaar gaan maken. Maar, maar als twee mensen dat weten, en ze besluiten met wijd open ogen naar elkaar te kijken en toch te trouwen, dan denk ik niet dat het conservatief of waanvoorstellingen zijn. Ik vind het radicaal en moedig en heel romantisch.

"Het huwelijk voegt zich bij twee mensen in de cirkel van zijn liefde" door Edmund O'Neill

Het huwelijk is een toewijding aan het leven,
het beste dat twee mensen in elkaar kunnen vinden en naar voren kunnen brengen.
Het biedt kansen om te delen en te groeien
die geen enkele andere relatie kan evenaren.
Het is een fysieke en emotionele verbinding die een leven lang wordt beloofd.

Binnen de cirkel van zijn liefde
omvat het huwelijk alle belangrijkste relaties van het leven.
Een vrouw en een echtgenoot zijn elkaars beste vriend,
vertrouweling, minnaar, leraar, luisteraar en criticus.
En er kunnen momenten komen dat de ene partner diepbedroefd of ziek is,
en de liefde van de ander lijkt op
de tedere zorg van een ouder of kind.

Het huwelijk verdiept en verrijkt elk facet van het leven.
Geluk is voller, herinneringen zijn frisser,
toewijding is sterker, zelfs woede wordt sterker gevoeld
en gaat sneller weg.

Het huwelijk begrijpt en vergeeft de fouten die het leven
niet kan vermijden. Het moedigt en koestert nieuw leven aan,
nieuwe ervaringen, nieuwe manieren om
een liefde te uiten die dieper is dan het leven.

Wanneer twee mensen hun liefde en zorg voor elkaar in het huwelijk beloven,
creëren ze een geest die uniek is voor henzelf en die hen nauwer bindt
dan enige gesproken of geschreven woorden.
Het huwelijk is een belofte, een potentieel in de harten van twee mensen
die van elkaar houden en het duurt een leven lang om het te vervullen.

Tekst van "rode rechterenkel" door de decemberisten

Dit is het verhaal van je rode rechterenkel,
en hoe het kwam om je been te ontmoeten
en hoe de spieren, botten en pezen verward waren,
en hoe de huid zacht gevormd was,
en hoe hij fluisterde: 'Oh, blijf bij me
want wij zijn gebonden door symmetrie.
En welke verschillen ons leven ook zijn geweest,
we vormen samen een ledemaat. '
Dit is het verhaal van je rode rechterenkel.

"The Good-Morrow" door John Donne

Ik vraag me door mijn trouw af, wat jij en ik
deden, totdat we liefhadden? waren we tot dan niet gespeend?
Maar opgezogen op landelijke genoegens, kinderachtig?
Of snoven we in het hol van de Seven Sleepers?
'Het was zo; maar dit zijn alle genoegens;
Als ik ooit enige schoonheid heb gezien,
die ik verlangde en kreeg, was het maar een droom van u.
En nu, goedemorgen voor onze wakende zielen,
die niet op elkaar letten uit angst;
Voor de liefde bestuurt alle liefde voor andere bezienswaardigheden,
En maakt overal een kleine kamer. Laten we één wereld bezitten; ieder heeft er een, en is een. Mijn gezicht in uw oog, uw in het mijne verschijnt,
Laat zee-ontdekkers naar nieuwe werelden zijn gegaan;
Laat kaarten naar andere werelden op werelden hebben getoond;


En echte, eenvoudige harten rusten in de gezichten;
Waar kunnen we twee betere hemisferen vinden
zonder een scherp noorden, zonder af te wijken naar het westen?
Wat er ook sterft, werd niet gelijkelijk gemengd;
Als onze twee liefdes één zijn, of jij en ik
zo lief dat niemand kan verslappen, niemand kan sterven

"II" uit "Twenty-One Love Poems" door Adrienne Rich

Ik word wakker in je bed. Ik weet dat ik heb gedroomd.
Veel eerder brak de wekker ons van elkaar af,
je zit al uren aan je bureau. Ik weet wat ik heb gedroomd:
onze vriend de dichter komt mijn kamer binnen
waar ik al dagen aan het schrijven ben,
kladversies, koolstofatomen, gedichten zijn overal verspreid,
en ik wil haar één gedicht laten zien
dat het gedicht van mijn leven is. Maar ik aarzel
en word wakker. Je hebt mijn haar gekust
om me wakker te maken. Ik droomde dat je een gedicht was,
ik zeg, een gedicht dat ik iemand wilde laten zien...
en ik lach en val weer droomend
van het verlangen om je te laten zien aan iedereen van wie ik hou,
om openlijk samen te bewegen
in de aantrekkingskracht van de zwaartekracht, wat niet eenvoudig is,
die het gevederde gras een heel eind door de opgaande lucht droeg.

Een fragment uit "the master speed" door Robert Frost

Twee zoals jij met zo'n meesterlijke snelheid
Kunnen niet gescheiden worden noch weggevaagd worden
Van elkaar zodra je het erover eens bent
Dat het leven alleen het leven is voor altijd
Samen vleugel tegen vleugel en roeispaan tegen roeispaan.

"Hij wenst doeken van de hemel" door WB Yeats

Als ik de geborduurde kleden van de hemel had,
omhuld met gouden en zilveren licht,
de blauwe en de schemerige en donkere kleden
van de nacht en het licht en het halflicht,
zou ik de kleden onder je voeten spreiden:
maar ik, arm zijnde, heb alleen mijn dromen;
Ik heb mijn dromen onder je voeten verspreid;
Betreed zachtjes omdat je mijn dromen betreedt.

"To a Stranger" door Walt Whitman

Voorbijgaande vreemdeling! je weet niet hoe verlangend ik naar je kijk;
Jij moet hij zijn die ik zocht, of zij die ik zocht (het komt naar mij toe als een droom).
Ik heb zeker ergens een leven van vreugde met jou geleefd.
Alles wordt herinnerd terwijl we langs elkaar heen vliegen, vloeiend, aanhankelijk, kuis, volwassen;
Je groeide op met mij, was een jongen met mij, of een meisje met mij;
Ik at met je en sliep met je - je lichaam is niet alleen het jouwe geworden, noch heeft het mijn lichaam alleen van mij verlaten; Ik moet wachten - ik twijfel er niet aan dat ik je weer zal ontmoeten; Ik moet ervoor zorgen dat ik je niet verlies.
Je geeft me het plezier van je ogen, gezicht, vlees, terwijl we passeren - je neemt in ruil daarvoor mijn baard, borst en handen;
Ik moet niet met je praten - ik moet aan je denken als ik alleen zit, of 's nachts alleen wakker worden;

Van "maud" door Lord Alfred Tennyson

Er is een prachtige traan gevallen
van de passiebloem bij de poort.
Ze komt eraan, mijn duif, mijn liefste;
Ze komt, mijn leven, mijn lot;
De rode roos roept: "Ze is nabij, ze is nabij";
En de witte roos huilt: "Ze is laat;"
De ridderspoor luistert: "Ik hoor, ik hoor;"
En de lelie fluistert: "Ik wacht."
Ze komt, mijn eigen, mijn lieverd;
Als het ooit zo luchtig was, zou
Mijn hart haar horen en kloppen, als
het aarde was in een aards bed;
Mijn stof zou haar horen en slaan,
als ik een eeuw dood had gelegen,
zou beginnen en beven onder haar voeten,
En bloeien in paars en rood.