Gele of bruine bladeren op Bradford-perenbomen

Bradford-perenbomen (Pyrus calleryana 'Bradford') zijn onderhevig aan een aantal problemen, waaronder takken die kunnen breken tijdens sneeuw, ijs- of windstormen. Andere veel voorkomende problemen zijn bruine bladeren of gele bladeren in een tijd van het jaar waarin een gezond exemplaar blad van een andere kleur zou hebben (meestal groen in de lente en zomer; roodachtig in de herfst). Er zijn een aantal mogelijke oorzaken voor ongebruikelijk bruin of geel blad op Bradford-perenbomen.

Het blad van de Bradford-perenboom wordt bruin in de zomer

Bladeren die bruin worden, is een veelvoorkomend probleem bij Bradford-perenbomen die in de zomer worden geplant, en het is normaal om aan te nemen dat het probleem te maken heeft met water geven. Het grootste probleem is echter niet hoeveel of hoe weinig water uw Bradford-perenboom krijgt, maar eerder de tijd van het jaar waarin u besloot om hem te planten. De zomer is gewoon niet de beste tijd om bomen te planten. Over het algemeen zijn lente en herfst de beste tijden.

Meer specifiek, in dit geval zijn Bradford-perenbomen traag om te rooten en mogen ze alleen in het voorjaar worden geplant. De zomerhitte is erg moeilijk voor nieuwe bomen om onder de beste omstandigheden te verdragen, en dit geldt dubbel zo goed voor planten die langzaam wortelen. De boom in de schaduw stellen met schaduwdoek of een andere beschutting kan tot op zekere hoogte helpen en bescherming bieden tegen de brandende zon.

Een Bradford-perenboom die in de zomer is geplant, is waarschijnlijk gewoon gestrest en de bruine bladeren kunnen te wijten zijn aan iets dat 'bladschurft' wordt genoemd. Wat betreft de besproeiingsvereisten voor jonge Bradford-perenbomen, dit hangt af van een aantal variabelen waarmee rekening moet worden gehouden, met name het bodemtype.

Als algemene aanbeveling geldt dat pas geplante bomen moeten worden bewaterd met:

• 2,50 cm water per week voor een optimale bodem (dat wil zeggen bodem die goed doorlatend is maar niet overdreven).
• 5 centimeter voor een zandgrond (waar de afwatering eigenlijk iets 'te goed' is).
• Minder dan 2,50 cm voor een kleigrond (die goed water vasthoudt).

Het blad van de Bradford-perenboom wordt in het voorjaar geel

Als je ziet dat bladeren in de lente geel worden aan een Bradford-perenboom, is het altijd een goed idee om een tekort aan voedingsstoffen uit te sluiten. Een ijzertekort in de bodem veroorzaakt bijvoorbeeld chlorose bij planten. Laat uw grond testen door een monster naar uw uitbreidingskantoor voor de provincie te sturen. Als u hun bevindingen of aanbevelingen niet begrijpt, zullen ze het graag uitleggen - vraag het ons gewoon.

Gele bladeren op Bradford-perenbomen in het voorjaar kunnen ook een teken zijn van te veel water. Of de plant nu te veel water krijgt door regen of door overmatig handmatig water geven, slechte afvoer is waarschijnlijk het onderliggende en grotere probleem. Water gaat relatief snel door een goed afvloeiende bodem, en planten hebben minder kans op nadelige gevolgen van te veel water. Als u kleigrond heeft (die de neiging heeft om water vast te houden), moet u mogelijk de afvoer verbeteren en / of de grond beluchten. Als het exemplaar op een lage plek staat, moet u mogelijk ook de afvoer van de omliggende grond verbeteren.

Bij het beluchten van kleigrond wordt meestal met een boor de grond doorboord. Het verbeteren van de afvoer kan worden gedaan door kanalen te graven om de afvoer te vergemakkelijken; Dit is echter beter mogelijk in een mulchgebied dan op een gazon. In termen van water geven, is het meeste dat een Bradford-perenboom in het lenteseizoen moet worden bewaterd, over het algemeen twee keer per week. Als het veel heeft geregend, is het misschien het beste om helemaal geen extra water te geven.

Wat als de naburige bomen in orde zijn?

Merk op dat problemen in de bodem (tekorten aan voedingsstoffen, drainageproblemen, enz.) Extreem lokaal kunnen zijn. De bodemgesteldheid kan binnen enkele meters veranderen. Evenzo zijn niet alle planten gelijk gemaakt. De ene plant kan bijvoorbeeld chlorose ontwikkelen in dezelfde grond waarin een andere plant zonder problemen groeit. Volgens de University of Arizona Extension " varieert de gevoeligheid voor ijzertekort sterk tussen planten, en het is niet ongewoon om een plant met een ernstig ijzertekort naast een plant te zien groeien in identieke grond zonder helemaal geen symptomen." Ga er nooit van uit dat twee bomen van hetzelfde type die naast elkaar groeien noodzakelijkerwijs hetzelfde zullen vergaan.