Het vochtgehalte van betonnen vloeren en platen testen
Betonplaten en vloeren kunnen uitstekende ondervloeren zijn voor tegels en andere vloerbedekkingen, maar te veel vocht in het beton kan problemen veroorzaken bij het leggen van vloeren. Daarom is het raadzaam om een vloer te laten testen op vochtgehalte voordat u vloerbedekking of vochtschermen installeert. Er zijn drie standaardmethoden om betonvocht te meten. Vaak wordt meer dan één methode gebruikt om een nauwkeurige aflezing van het werkelijke vochtgehalte te krijgen.
Hoe beton verhardt en droogt
Beton wordt vervaardigd door cement, aggregaten (zoals zand en grind) en water te mengen. Het water zorgt voor een chemische reactie in het cement, waardoor het uithardt. Het beton hardt uit en wordt harder en harder, terwijl overtollig water geleidelijk uit het materiaal verdampt. Idealiter wordt de verdamping gecontroleerd totdat de aanvankelijke uithardingsfase is verstreken, waarna het overtollige vocht in de lucht kan verdampen zodat het beton volledig kan uitharden en drogen.
Het uithardings- en droogproces dat dagen of zelfs weken kan duren. De snelheid van de verdamping wordt bepaald door de temperatuur en vochtigheid van de omgevingslucht en kan worden beïnvloed door de grootte van de poriën in het beton. In ieder geval, zolang de dampdruk in de mat groter is dan die in de lucht, zal er water uit blijven verdampen.
Waarom betonvocht wordt getest
Als er overtollig vocht aanwezig is in een betonnen plaat wanneer een ondoordringbare oppervlaktebehandeling wordt aangebracht, zal het onder die bekleding vast komen te zitten. Na verloop van tijd zal hydrostatische druk dat vocht naar boven stuwen en kan het bellen veroorzaken bij oppervlaktebehandelingen en scheuren in afdekmaterialen die erboven worden geïnstalleerd.
Een vers gestorte betonplaat laat door verdamping veel water in de lucht ontsnappen. Na verloop van tijd zal de dampspanning in de mat afnemen ten opzichte van de dampspanning in de lucht. Als het beton opdroogt tot het punt waar de lucht vochtiger is dan de plaat, is het mogelijk dat hydratatie terug in het beton terechtkomt. Het ideale moment om een vloerbedekking te leggen is wanneer de dampspanning van het beton en de lucht in evenwicht zijn.
Test op kunststofplaten (ASTM D 4263)
De plastic plaatmethode is ontwikkeld door ASTM International en omvat het vastplakken van een plastic plaat op het oppervlak van het beton om een dampdichte afdichting rond het plastic te creëren. De plaat wordt 72 uur op zijn plaats gelaten, waarna een dauwpunt-hygrometer wordt gebruikt om het vochtgehalte in de lucht onder de plaat te testen. Dit geeft aan hoeveel verdamping er in de loop van de 72 uur heeft plaatsgevonden.
Watervrije calciumchloride-test (ASTM F 1896)
De calciumchloridetest is ontwikkeld door de Subcommissie Praktijken van de Commissie Veerkrachtige Vloerbedekkingen en is vergelijkbaar met de test van kunststofplaten doordat er een afgesloten omgeving wordt gebruikt om de hoeveelheid verdamping te bepalen die gedurende een bepaalde periode van de betonnen vloer plaatsvindt. De test wordt uitgevoerd op drie locaties voor elke 1000 m2 betonplaat. Hiermee kunt u het vochtgehalte over het gehele oppervlak van de vloer bepalen, in plaats van slechts één specifiek gebied.
Voor elke testlocatie wordt een pakje zeer droge calciumhydroxide in een container gegoten, die vervolgens wordt gewogen. De container wordt vervolgens op het betonnen oppervlak geplaatst en afgedicht met een plastic omhulsel. Na 72 uur worden de calciumhydroxidecontainers verwijderd en opnieuw gewogen. Het overgewicht geeft aan hoeveel vocht de kristallen hebben opgenomen door verdamping uit het beton.
Met deze informatie kunt u berekenen hoeveel kilo waterdamp er vrijkomt uit elke 1000 m2 ruimte over het oppervlak van het beton gedurende een periode van 24 uur. Over het algemeen wilt u niet dat de dampuitstoot hoger is dan 1 kg per 1000 meter, hoewel sommige vloerbedekkingen geschikt zijn voor omgevingen met een uitstoot tot 2 kg per 1000 meter.
Relatieve vochtigheidstest met sondes (ASTM F 2170)
Deze methode omvat het boren van een gat in een betonnen vloer en het inbrengen van een elektronische meter erin, of het inbedden van de meter in het beton voordat het is uitgehard. De relatieve vochtigheid van het beton wordt vervolgens in 72 uur getest. Met deze informatie kan de software in de meter bepalen hoeveel vocht er door de kern van de mat aanwezig is.
Welke methode is het beste?
Oppervlaktedamptesten laten alleen de hoeveelheid vocht zien die vrijkomt aan het oppervlak, terwijl embedded sondes alleen testen op vocht in de plaat. Beide tests zijn vaak nodig om het vochtgehalte in een betonnen vloer volledig te bepalen. Bovendien kan het nodig zijn om deze tests in de loop van weken meerdere keren uit te voeren, omdat de toestand van de plaat in de loop van de tijd kan variëren.
Je moet ook rekening houden met verschillende elementen die de vochtigheid in de lucht kunnen beïnvloeden. In een huis zorgen verwarmings- en koelsystemen ervoor dat de lucht uitdroogt, wat ertoe kan leiden dat de plaat een verkeerde aflezing vertoont. Een nauwkeurige meting van de vochtigheidsgraad van een betonnen plaat is van vitaal belang om te bepalen of u door kunt gaan met behandelingen voor oppervlaktebedekking.
