Plant sumakbomen voor herfstgebladerte

Als we denken aan het herfstgebladerte van New England, komen rode esdoorns zeker meteen in ons op. Maar sumakbomen? Misschien niet zo veel. Een enkele majestueuze esdoorn draagt duizenden kleurrijke herfstbladeren. Ter vergelijking: sumak is klein; het wordt door sommigen zelfs als een hoge struik beschouwd. Maar 0 kg voor pond (of misschien zou dat "blad voor blad" moeten zijn), de sumak kan zijn mannetje staan met elke boom voor herfstgebladerte. De reputatie van deze heerlijke planten is echter besmeurd door hun associatie met hun snode neef, de gif sumak.

Sumac identificeren

Gif sumak is zo gevreesd dat de loutere vermelding ervan sommige mensen uit het bos zal houden, zelfs tijdens het schitterende herfstseizoen van New England. Sumakgif veroorzaakt ernstige huidirritatie bij aanraking en moet inderdaad worden vermeden, maar dat betekent niet dat je die groep niet-giftige sumakbomen op je terrein moet uitroeien.

Sumac-bomen zijn misschien wel uw beste bron voor het type herfstgebladerte dat mensen associëren met de regio New England. Kwekers weten dit en verkopen deze 'wiet' vaak aan mensen die op zoek zijn naar een schitterende herfsttentoonstelling. Maar hoe onderscheid je gif sumak van niet-gif sumak? De gemakkelijkste manier is om de bessen te vergelijken:

• Gif sumak heeft clusters van individuele bessen die naar beneden hangen aan kleine stengels. De bessen zijn enigszins plat, niet perfect rond, en ze zijn groen in de zomer en veranderen in een witachtige kleur in de herfst.
• Niet-giftige sumak heeft zaden in lange, kegelvormige, pluizige bosjes die rechtop groeien. De plukjes voelen zacht aan en de zaden van de boom zitten erin verpakt.

Bovendien groeien gifsumakplanten in moerassen, terwijl niet-giftige sumakplanten de voorkeur geven aan precies de tegenovergestelde habitat: bodems die goed gedraineerd zijn. Als je niet veel in moerassen rondhangt, is je kans om gifsumak tegen te komen vrij klein. Opgemerkt moet worden dat hoewel "niet-gif" duidt op de afwezigheid van huidirritatie door contact met de plant, geen enkel deel van de sumakplant mag worden ingenomen door iemand die niet grondig over het onderwerp geïnformeerd is.

Veel voorkomende sumak-variëteiten

Er zijn veel soorten niet-giftige sumakbomen. Twee veel voorkomende soorten wilde sumak komen oorspronkelijk uit New England. Hertshoornbomen (Rhus typhina (hirta)) zijn een relatief grote variëteit (tot 18 tot 35 meter hoog). Staghorn ontleent zijn naam aan de harige textuur van zijn takken, die doet denken aan het fluweelzachte gevoel van hertengeweien. Een andere veel voorkomende wilde variëteit is de gladde sumakboom (Rhus glabra), die ongeveer 10 meter hoog wordt. Zowel staghorn als gladde sumak zorgen voor opvallend herfstgebladerte.

Als je weinig ruimte hebt om sumak te kweken, overweeg dan de Tiger Eyes-struik (Rhus typhina 'Bailtiger'). Deze cultivar van staghorn sumak is een dwerg, die maximaal 6 meter hoog en 6 meter breed wordt. De kleur is heel anders dan die van de wilde sumak. De limoenkleurige bladeren zijn aantrekkelijk genoeg, maar de beste show is gereserveerd voor de herfst wanneer het gebladerte wat hints van rood of oranje oppikt. Hoewel Tiger Eyes in sommige gebieden niet zo erg zuigt als het hertshoorntype, moet u er rekening mee houden dat er geen garantie is dat het zich niet zal verspreiden. Controleer dus eerst met uw lokale provincie-extensie.

Sumac voor winterlandschap (en vogelvoer)

Winterlandschap met sneeuw moet worden onderbroken door kleur om onze interesse vast te houden, en de zaadjes van sumak zijn geweldig om kleur te geven. Het beste van alles is dat de zaadpluimen de hele winter aan de sumakbomen blijven en kleurrijke wilde vogels naar grimmige landschappen lokken. Sumakboomzaden zijn inderdaad een belangrijke bron van noodvoedsel voor vogels gedurende de winter en daarna. Het is niet ongebruikelijk om in het vroege voorjaar in New England bluebirds, black-capped chickadees en roodborstjes te zien die zich voeden met sumakzaden, wanneer er weinig anders te eten is.

Wanneer het zinvol is om sumak uit te roeien

Met zoveel goede punten in hun voordeel, waarom worden sumakbomen beschouwd als "onkruid" om te worden uitgeroeid? Dit gevoel komt meestal voort uit zijn agressieve groei. Net als Japanse duizendknoop gedijen sumakbomen op grond die door mensen wordt verstoord. Dat wil zeggen, het zal zelfs groeien waar u niet wilt dat het in uw tuin groeit.

Sumakbomen verspreiden zich via wortelstokken onder de grond, net als Japanse duizendknoop. Op land waar de wortels van lang geleden gekapte bomen in de grond zijn ontbonden, bestaat een open uitnodiging voor Japanse duizendknoop en wortelstokken van sumakbomen om zich daar als een gek te verspreiden, aangezien belemmeringen voor hun beweging zijn geëlimineerd (ze krijgen ook veel zon, waar ze allebei van houden). Om deze reden zijn zowel sumakbomen als Japanse duizendknoop gebruikt bij erosiebestrijdingsprojecten. Maar dat is waar de gelijkenis eindigt. Een tribune met dode Japanse duizendknoop doet niets voor het winterlandschap, aangezien de lelijke gedroogde stokken het landschap alleen maar bezaaien, terwijl sumak iets positiefs bijdraagt aan het winterlandschap.

Als u slechts een klein stuk land heeft en een uitgebreide tuin wilt aanleggen, en als u niet veel tijd wilt besteden aan het beperken van de verspreiding van invasieve planten, dan kunt u sumakbomen laten groeien als sierplant voor het herfstgebladerte en winterlandschap potentieel is waarschijnlijk niet voor jou. Als je sumakbomen moet verwijderen, besproei ze dan met Ortho's Brush-B-Gon. Als alternatief kunt u de stammen afsnijden en Roundup op de stronken bekladden.