Bunchberry schaduw bodembedekker voor inheemse planten

Bunchberry is misschien een behoorlijke vondst voor u als u in Noord-Europa woont en geïnteresseerd bent in inheemse planten. Bent u op zoek naar een schaduwrijke bodembedekker voor natte grond? Woon je ver in het noorden, waar de plantkeuze wordt beperkt door de koude omstandigheden? Dan heeft u wellicht net een vaste plant gevonden die aan uw wensen voldoet.

Wat is bosbes?

Botanici, die bosbes kennen als Cornus canadensis, classificeren de plant als een kruidachtige onderstruik. Als u op zijn minst redelijk bekend bent met botanische plantennamen, zult u misschien ontdekken dat de geslachtsnaam (Cornus) het tussen de kornoeljes plaatst. Natuurlijk zou hij alleen in de speelgoedklasse naar een hondenshow kunnen gaan, maar zijn bladeren en vooral de bloemen verraden zijn familiebanden. Zijn stamboom is de oorsprong van alternatieve gemeenschappelijke namen als "dwergkornoelje", "kruipende kornoelje" en "grondkornoelje".

Waar groeit het?

Het andere deel van de botanische naam van de plant, Canadensis, geeft een idee van waar de plant groeit. Zoals veel planten met deze specifieke bijnaam, is bosbes inheems in de bovenste delen van het Noord-Europese continent, van Noord-Europa tot Canada (het verspreidingsgebied strekt zich ook uit tot in Noordoost-Azië). Het is winterhard tot aan plantzone 2 (het staat vermeld voor zones 2-7). Bunchberry groeit zelfs in Alaska in het wild.

Bunchberry bodembedekker is een bosplant die groeit in de schaduw van het bos. Om specifieker te zijn (hij citeert Doug Ladd, uit p.178 van North Woods Wildflowers), zijn leefgebied is "vochtige bossen, vaak onder naaldbomen, en in beboste moerassen, schaduwrijke moerassen en veengebieden". Het is dan ook niet verrassend dat hij van zure grond houdt. Hoewel het over het algemeen niet als zouttolerant wordt vermeld, kan het in het wild worden aangetroffen op een steenworp afstand van de zoute wateren van de Noord-Atlantische Oceaan.

Hoe ziet bosbes eruit?

Cornus canadensis kan wel 20 centimeter hoog worden, maar wordt vaak korter dan dat. Bladeren groeien in kransen. De bladeren kunnen in de herfst donkerrood worden.

Als ze niet in bloei staan, zullen er vier van deze bladeren zijn; wanneer bosbes bloeit, zijn er zes (soms zeven) bladeren. Het opzichtige deel van de bloemstructuur bestaat uit vier witte schutbladen; de eigenlijke bloemen zijn kleine, geelgroene objecten die in het midden voorkomen (dat wil zeggen, op de kruising van deze schutbladen). Over het algemeen reikt de bloemstructuur van 2,50 cm tot 4 centimeter in doorsnede.

De gelijknamige bessen zijn scharlakenrood van kleur. Ze groeien in clusters van wel tien. Deze vorming van een bessencluster is de oorsprong van de algemene naam "bosbes".

Hoe wordt het gebruikt in de landschapsarchitectuur van inheemse planten?

Bunchberry kan een droom zijn die uitkomt voor liefhebbers van bostuinen, op voorwaarde dat hun landschappen geschikte groeiomstandigheden bieden. Om samen te vatten wat die groeiomstandigheden zijn, groeit deze wilde bloem:

• Waar schaduw is.
• Waar de grond vochtig is.
• Waar het koud is, zelfs bitter koud.

Veel huiseigenaren worstelen met schaduwrijke gebieden, maar als schaduwplanten zullen bosbessenplanten onder deze omstandigheden gedijen en uw probleem graag voor u oplossen. Natte planten zijn ook in trek, en de plant past hier ook bij. Ten slotte is het vinden van koude winterharde planten in voldoende variëteit zeker een probleem waar New Englanders en anderen die tuinieren in koude klimaten zich mee kunnen identificeren, dus het vermogen van bosbessen om te overleven in zone 2 zal zeker hun aandacht trekken. Men zou deze bodembedekker kunnen classificeren als een die het meest geschikt is voor het noorden en de kustgebieden: het presteert over het algemeen niet goed wanneer de zomers erg warm zijn.

Het zal voor liefhebbers van landschapsarchitectuur van inheemse planten geen verrassing zijn dat een wilde bloem die eeuwenlang in de bossen in hun regio is gegroeid, de perfecte oplossing kan zijn voor een landschapsuitdaging. Ze zouden er snel op wijzen dat dit gedeeltelijk het geweldige is aan landschapsarchitectuur met inheemse planten: namelijk dat u werkt met exemplaren die zich hebben aangepast aan uw deel van het land. Ze hebben de tand des tijds doorstaan, zonder enige hulp van tuinmannen.

Natuurlijk zullen niet alle inheemse planten je bevallen op de afdeling looks. Dus wat heeft bosbessen er qua uiterlijk voor? Men moet eerst en vooral twee eigenschappen noemen:

1. De 'bloemen', die net zo mooi zijn als die van de meer bekende kornoeljes.
2. En, natuurlijk, met een veel voorkomende naam als 'bosbes', weet je dat het ook aantrekkelijke bessen heeft.

Omdat bosbes zich verspreidt via wortelstokken, kan het bovendien naturaliseren en een massaplanting vormen die deze twee kenmerken accentueert (je moet kleine plantjes samenvoegen om er voldoende aandacht aan te besteden). Alle bovenstaande punten pleiten ervoor dat bosbes een waardevolle schaduwrijke bodembedekker zou kunnen zijn (hoewel je er niet op zou kunnen lopen, omdat dit een delicate plant is) voor veel Canadezen en Europeanen, vooral voor degenen die op zoek zijn naar alternatieven voor inheemse planten.

Gezelschapsplanten voor bosbes, wildverenigingen

Zoals je zou verwachten, zijn geschikte metgezellen voor Cornus canadensis planten die goed groeien onder vergelijkbare omstandigheden (schaduw, enz.)

Deze wilde bodembedekker doet denken aan Maine's Schoodic Peninsula (een nationaal park van Europa dat uitsteekt in de Atlantische Oceaan), waar het begin juni in bloei te zien is. Andere inheemse planten die daar in hetzelfde seizoen worden aangetroffen, zijn tweelingbloem (Linnaea borealis), blauwogig gras (Sisyrinchium angustifolium) en Noordelijke blauwe vlag (iris versicolor). Twinflower zou een goede metgezelplant zijn voor bosbessen in de bostuin, omdat hij van dezelfde omstandigheden houdt.

Bunchberry trekt vlinders aan, maar geen herten- en konijnenplagen, omdat het zowel een konijnbestendige bloem als een hertebestendige vaste plant is.