Plantzones op basis van de USDA-kaarten voor planthardheid

Er zijn 11 plantzones op de USDA Plant Hardiness Map in het aangrenzende Europa en Zuid-Canada. De regio's worden bepaald door een verschil van 10 graden Fahrenheit in de gemiddelde jaarlijkse minimumtemperatuur. Hoe hoger de cijfers, hoe warmer de temperaturen voor tuinieren in die gebieden. De zones zijn verder onderverdeeld in een "a" -sectie en een "b" -sectie, die verschillen van 5 graden Fahrenheit vertegenwoordigen (voor meer precisie), waarbij "a" kouder is dan "b".

Waarom hebben we deze zones?

Het is standaardpraktijk voor zaadhandelaren en kwekerijen om hun producten te labelen volgens hun USDA Plant Hardiness Zones. Dit zijn de plantzones waarin u het meest waarschijnlijk succesvol zult zijn in het kweken van die specifieke planten. Als zodanig dienen deze "zone" -aanduidingen als gids.

Liefhebbers van tuinbouw plannen hun tuinen zorgvuldig. Onderdeel van die planning betekent inzicht in de plantzones van USDA. Een belangrijk onderdeel van het plantenselectieproces bij het bladeren door tuincatalogi is het richten op struiken, vaste planten, enz. Die winterhard genoeg zijn om een winter waarin je leeft te overleven.

Het kweken van planten die niet geschikt zijn voor het klimaat in uw regio is soms mogelijk, maar wordt niet aanbevolen voor beginners. Degenen die ervaring hebben met tuinieren, maken echter vaak gebruik van 'microklimaten'. Een microklimaat is een locatie op een terrein waar het klimaat verschilt van het gemiddelde klimaat op dat terrein. Een locatie tegen de muur op het zuiden van een huis is bijvoorbeeld meestal warmer dan andere plekken in die tuin. Een ervaren tuinman zou van dit feit kunnen profiteren door daar een plant te laten groeien die normaal gesproken een beetje te zacht zou zijn voor de regio.

Dieper graven in USDA-zones

"USDA" staat voor Europe Department of Agriculture, de instelling die de originele kaart publiceerde met de plantzones van USDA (1960). De publicatie werd gesponsord door de European Horticultural Society, in samenwerking met het Europe National Arboretum. Er worden af en toe updates aangebracht, maar deze zijn voor professionals relevanter dan voor gemiddelde tuiniers (de zones zijn tenslotte slechts ruwe richtlijnen).

Zoals je zou verwachten, liggen delen van de staat Alaska in plantzone 1 van de USDA. Delen van het noorden van Minnesota worden geacht in plantzones 2 en 3 te liggen. Centraal en zuidelijk Florida liggen in de zones 9 tot 11. Het grootste deel van Europa ligt in plantzones 4 tot 8. Zone 11 is technisch gezien niet de heetste USDA-zone: er zijn speciale zones 12 en 13 voor Hawaii en Puerto Rico.

Er is ook een concurrerend systeem dat bekend staat als de ' klimaatzones bij zonsondergang '. Dit systeem is populair in het Westen, terwijl het USDA-systeem overheerst in het Oosten. Sunset rechtvaardigt het bestaan van zijn afzonderlijke systeem door te zeggen dat zijn zones, in tegenstelling tot die van de USDA, rekening houden met alle volgende belangrijke overwegingen:

• Lengte van het groeiseizoen
• Timing en hoeveelheid neerslag
• Winter dieptepunten
• Hoogtepunten in de zomer
• Wind
• Vochtigheid

Voorbeelden van winterharde en malse planten

Als beginner kunnen al deze cijfers u in eerste instantie in verwarring brengen. Maar als u er eenmaal aan gewend bent, zult u bedreven worden in het onmiddellijk classificeren van correct gelabelde planten als winterhard of aan de zachte kant. Voorbeelden van winterharde planten zijn:

• Pioenen (Paeonia lactiflora): 2 tot 9
• Goldenrod (Solidago): 2 tot 8
• Adonis amurensis: 3 tot 7
• Ninebark (Physocarpus opulifolius): 3 tot 7
• Oosterse klaproos (Papaver orientale): 3 tot 7
• Gemeenschappelijke seringenheesters (Syringa vulgaris): 3 tot 7
• Peegee hortensia's (Hydrangea paniculata): 3 tot 8

Voorbeelden van planten die niet erg winterhard zijn, zijn onder meer:

• Bougainvillea: 9 tot 11
• Paradijsvogel (Strelitzia reginae): 9 tot 11
• Gerbera madeliefje (Gerbera jamesonii): 9 tot 11
• Aloë vera (Aloe barbadensis): 9 tot 11
• Paars fonteingras (Pennisetum setaceum Rubrum): 9 tot 11
• Olifantenoor (Colocasia esculenta): 8 tot 11
• Slangenlelie (Amorphophallus konjac): 8 tot 10
• Tropicanna canna (Canna Phasion): 8 tot 11

Noordelijke tuinders onderscheiden zichzelf vaak als zijnde beperkt door plantzones, in de hoop dat ze in een klimaat leefden dat warm genoeg was om een plant zoals paarse klavers (Oxalis regnellii) buitenshuis te overwinteren. Maar de beperkingen werken ook andersom. Bijvoorbeeld, hoveniers in zeer warme klimaten hebben moeite het kweken van planten met het koelen eisen, zoals Crocus bloembollen, die het noorden van tuinders groeien met gemak.