De meest effectieve manieren om Lisianthus binnenshuis te kweken

Lisianthus is pas sinds kort populair als potplant. Het is waarschijnlijk pas in de afgelopen tien jaar dat ze überhaupt beschikbaar zijn geweest en pas de laatste vijf jaar dat ze op grotere schaal beschikbaar zijn gekomen. Ze worden verkocht als bloeiende potplanten en worden gevonden naast stalwarts als kalanchoë en gloxinia. Als ze op de juiste manier wordt gekweekt, heeft lisianthus grote, delicaat ogende bloemen in verschillende kleuren en zal ze gedurende enkele maanden uitbundig bloeien vanuit een drukke plant.

Hoewel telers nog steeds experimenteren met de beste manieren om lisianthus te telen, zijn ze vaak jaarrond verkrijgbaar. Houd er rekening mee dat ze het het beste doen in de vroege lentemaanden voordat het echt warm wordt. Net als andere potplanten is lisianthus niet ontworpen om permanent te overleven als kamerplanten in pot. In plaats daarvan worden ze vaak weggegooid zodra de bloei is vervaagd. Voor degenen die die van hen willen behouden, wees voorbereid op een beetje een uitdaging en verminderde kracht voor het volgende seizoen.

Groeiende omstandigheden

• Licht: Lisianthus gedijt goed in helder, indirect licht. Ze houden niet van intense hitte, die de bloei zelfs kan verminderen, dus stel ze in juli en augustus niet bloot aan de felle zomerzon. In de winter is meer licht toegestaan.
• Water: Tijdens het groeiseizoen regelmatig water geven, de grond tussen de gietbeurten laten uitdrogen. Laat ze geen droogte-achtige omstandigheden ervaren. Planten zullen er baat bij hebben als ze regelmatig worden verneveld om de luchtvochtigheid te verbeteren.
• Bodem : Een rijke, op veen gebaseerde potgrond met uitstekende drainage is gunstig. Bij slechte drainage kunnen de wortels gaan rotten, dus zorg ervoor dat de lisianthus nooit in stilstaand water blijft staan.
• Meststof: voer het hele groeiseizoen met een zwakke vloeibare meststof. Snoei de kunstmest terug tot een keer per maand of zo in de winter.

Voortplanting

Lisianthus is nog nieuw genoeg op het gebied van potbloemen dat maar weinig thuiskwekers ervaring hebben met het vermeerderen ervan. Ze kunnen uit zaad worden gekweekt, maar hun grootte kan verrassend zijn. Deze plant wil voor de bloei iets groter worden dan een kweker gewend is. Ze kunnen ook worden gekweekt uit stengelstekken van nieuwe planten. Stekken doe je het beste in het voorjaar.

Verpotten

Verpot lisianthus in het vroege voorjaar, wanneer nieuwe groei ontstaat. De meeste mensen houden lisianthus echter niet van het ene seizoen op het andere.

Rassen

Er is maar één soort die regelmatig in de handel wordt aangetroffen: L. russelianus. Deze plant wordt ook wel de prairiegentiaan genoemd. Binnen deze ene soort hebben telers cultivars in verschillende kleuren ontwikkeld, en thuistelers worden aangemoedigd om te zoeken naar de kleur die ze het leukst vinden. Alle cultivars hebben dezelfde groei-eisen, dus behandel de ene plant niet anders dan de andere.

Telers tips

Lisianthus is niet bijzonder moeilijk te verzorgen tijdens een enkel groeiseizoen, maar aanzienlijk moeilijker om op de lange termijn in leven te houden. Om de planten aantrekkelijker te maken voor binnentuinders, worden de meeste lisianthus tijdens de teelt van kwekerijen behandeld met groeivertragers. Ze worden ook gesnoeid voor maximale toppen, zodat de bloem indrukwekkender wordt. Zoek bij het kopen van lisianthus naar een plant met een veelvoud aan ongeopende knoppen, zodat ze meer bloemen zullen hebben. Verwijder dode en stervende bloemen om de lengte en intensiteit van de bloei te vergroten.

Het nadeel hiervan is natuurlijk dat de planten zelden het uithoudingsvermogen en de kracht hebben om te overleven en een volgend seizoen te gedijen. In termen van ongedierte is lisianthus vooral vatbaar voor schimmelmuggen, die schimmelaandoeningen kunnen verspreiden. Ze zijn ook kwetsbaar voor wolluizen, mijten en bladluizen. Tekenen van besmetting zijn onder meer kleine webben op planten, bosjes wit, poederachtig residu of zichtbare insecten op de plant. Behandel plagen zo snel mogelijk om te voorkomen dat ze zich verspreiden naar de rest van de collectie binnenshuis tuinieren. Begin zoals altijd met de minst giftige behandelingsoptie en ga over op serieuzere chemicaliën als de eerste pogingen mislukken.