Verschil tussen erfstuk, hybride en ggo-groenten
De termen "hybride", "erfstuk" en "genetisch gemodificeerd (GMO)" worden tegenwoordig veel rondgegooid en nergens meer dan in de tuin-specifiek, de moestuin. In planten verwijzen de termen naar hoe de planten worden gereproduceerd: hetzij door eenvoudig zaad te besparen, door twee verschillende soorten te kruisbestuiven, of door vreemde genen te introduceren. Geen van deze methoden wordt gemakkelijk als goed of slecht bestempeld en u zult ook niet veel overeenstemming vinden over wat de beste is. Heirlooms zijn planten die de tand des tijds hebben doorstaan, hybriden zijn vaak ziekteresistent of leveren meer op, en GGO's kunnen levens redden, hoewel ze nog steeds het onderwerp van veel studies zijn. Elk heeft zijn voor- en nadelen.
Welk soort groentezaad moet je kiezen?
Hoe weet je zeker dat de hybride groentezaden die je kweekt niet genetisch gemodificeerd en slecht voor je zijn? Zou je beter af zijn bij erfstukgroenten of kunnen ze ook worden aangepast? Hier is een uitsplitsing van wat u van elk type zaad krijgt.
Heirloom groenten
Heirloom-groenten zijn geen speciale plantensoort. De term erfstukgroente wordt gebruikt om elk type groentezaad te beschrijven dat gedurende een periode van jaren is bewaard en geteeld en wordt doorgegeven door de tuinman die het heeft bewaard. Het heeft een soort herkomst. Om gered te kunnen worden, moet al het erfstukzaad open bestoven zijn, zodat het tot zaad zal groeien.
Open bestoven of OP-planten zijn gewoon variëteiten die in staat zijn om zaden te produceren die net als de ouderplant zaailingen produceren. Hybride planten doen dit niet.
Hybride groenten
Plantenveredelaars kruisen compatibele plantensoorten in een poging om een plant te creëren met de beste eigenschappen van beide ouders. Dit worden hybriden genoemd en veel van de moderne planten zijn het resultaat van deze kruisingen.
Hoewel planten in de natuur kunnen kruisbestuiven en hybriden die herhaaldelijk zijn geselecteerd en gekweekt, uiteindelijk kunnen stabiliseren en open bestoven kunnen worden, zijn de meeste hybride zaden relatief nieuwe kruisingen en zaad van deze hybriden zal geen planten met identieke eigenschappen produceren.
Zo worden er elk jaar nieuwe hybride tomatenrassen aangeboden. Je ziet ze misschien aangeduid als hybriden of F1, ook bekend als de eerste generatie van ouders (hybride van de eerste generatie) of F2, ook bekend als de tweede generatie van ouders. Deze kunnen zich uiteindelijk stabiliseren, maar op dit moment produceert een tomaat zoals de populaire 'Early Girl' geen zaden die betrouwbaar de eigenschappen hebben die je verwacht van een 'Early Girl'-tomaat. Zaad van gehybridiseerde planten heeft de neiging om terug te keren naar de kwaliteiten van de ouders, dus tomaten die zijn gekweekt uit zaden die zijn bewaard uit je 'Early Girl'-tomaten, zijn misschien nog steeds lekker, maar niet zo vroeg.
Iedereen kan zijn eigen zaad selecteren en uiteindelijk stabiliseren of zelfs nieuwe planten hybridiseren, maar de planten- en zaadbedrijven zijn onlangs begonnen met het patenteren van hun kruisingen, zodat ze alleen het recht hebben om de hybriden die ze hebben ontwikkeld te reproduceren.
Genetisch gemodificeerde planten
Hybriden moeten niet worden verward met genetisch gemodificeerde organismen - of GGO's - die elke plant, dier of micro-organisme kunnen zijn dat genetisch is veranderd met behulp van moleculaire genetica-technieken zoals genklonen en proteïne-engineering. Planten zoals maïs waarvan het pesticide Bt in de genetische samenstelling is verwerkt om het resistent te maken tegen bepaalde plagen, zijn GGO-gewassen. Bt is een natuurlijk pesticide, maar het zou nooit van nature in maïszaad terechtkomen.
U bent waarschijnlijk niet zo happig om uw voedsel met pesticiden te doordrenken, en het overmatig gebruik van een pesticide leidt er vaak toe dat het beoogde ongedierte er resistent tegen wordt. Dit soort zorgen hebben GGO's een vreselijke reputatie bezorgd. Er zijn echter momenten waarop GGO's aantoonbaar vrij positief waren in hun impact, zoals de hoogproductieve, ziekteresistente dwergtarwe die door Norman Ernest Borlaug werd geïntroduceerd en die de voedselvoorziening in India en Pakistan hielp vergroten.
