Mallard-identificatie

Wilde eenden zijn de meest bekende en meest verspreide dabbling-eend ter wereld, en weten hoe je deze eenden correct kunt identificeren, is de sleutel tot het begrijpen van de identificatie van alle eenden, inclusief het uitkiezen van de mallard-aanwijzingen in hybride eenden. Vogelaars die gemakkelijk wilde eenden kunnen identificeren - mannetjes, vrouwtjes, eclipsmannetjes en wilde eenden tijdens de vlucht - kunnen die expertise gebruiken om snel te identificeren welke vogels wel en niet wilde eenden in het veld zijn, waardoor het identificeren van eenden voor alle soorten gemakkelijker wordt.

Mannelijke wilde eend identificatie

Mannelijke wilde eenden zijn onderscheidend en gemakkelijk te herkennen aan hun rijke kleuren en verenkleedpatronen. Let bij het identificeren van wilde eenden in het veld op deze aanwijzingen:

1. Gele snavel: De snavel van de mannelijke wilde eend is diepgeel met een kleine zwarte spijker aan het uiteinde. De spatelvormige snavelvorm is typerend voor veel eenden.
2. Kleur van de kop: Wilde draken hebben een heldere, iriserende groene kop. Het groen is duidelijk zichtbaar in de meeste lichten, maar in diepe schaduw kan het hoofd er zwart of donker uitzien in plaats van de metaalgroene kleur te vertonen.
3. Witte kraag: Mannelijke wilde eenden hebben een dunne witte kraag dicht bij de basis van de nek. De dikte van de halsband kan variëren, afhankelijk van of de nek van de eenden gestrekt of samengetrokken is.
4. Kastanjeborst: De onderste hals en borst van mannelijke wilde eenden heeft een rijke kastanjekleur die helderder, zelfs metaalachtig, kan lijken in fel zonlicht. Een paar lichtere spikkels kunnen in de borst verschijnen, maar zijn niet prominent aanwezig.
5. Bleke flanken en buik: De flanken en buik van mannelijke wilde eenden zijn bleek witachtig grijs. De flanken kunnen van dichtbij zeer fijne versperring vertonen, maar dit is vaak niet zichtbaar.
6. Blauw speculum: De vleugels van de wilde woerd hebben een helder metallic blauw of blauw-paars speculum dat wordt begrensd door eerst zwarte en dan witte balken. Het speculum is vaak in verschillende mate zichtbaar als de vogel in rust is.
7. Witte staart: De brede staart van de mannelijke wilde eend is zuiver wit zonder aftekeningen.
8. Staartkrul: mannelijke wilde eenden hebben een tot twee sterk gebogen zwarte staartveren op het bovenste deel van de staart die duidelijk zichtbaar zijn en onderscheiden van wilde eenden. Dit kenmerk komt ook vaak voor bij hybride wilde eenden, hoewel de krullen misschien niet zo goed gedefinieerd zijn.
9. Oranje benen en voeten: De benen en voeten van wilde eenden zijn fel oranje. De voeten zijn zwemvliezen.

Wilde kippen zijn veel meer gecamoufleerd dan hun maten, maar ook zij hebben gemakkelijke sleutels voor een juiste identificatie. Deze zes belangrijke veldmarkeringen zijn essentieel voor het identificeren van vrouwelijke wilde eenden:

1. Vuile snavel: De rekeningen van vrouwelijke wilde eenden hebben een vieze oranje kleur, maar de hoeveelheid grijze kleur op de snavel kan sterk variëren. Ze hebben dezelfde spatelvorm als de biljetten van mannelijke wilde eenden.
2. Oogstreep: Alle vrouwelijke wilde eenden hebben een donkere ooglijn die zich uitstrekt van de lores tot bijna aan de achterkant van het hoofd. Deze streep heeft meestal dezelfde kleur als de kroon van de vogel, hoewel de dikte en scherpte van de streep van persoon tot persoon kan verschillen.
3. Gevlekte bovendelen: wilde kippen hebben zwaar gevlekte bovendelen in de kleuren bruin, bleekgeel en zwart.
4. Gevlekte buik: De onderkant van wilde kippen is ook bruin, bleekgeel en zwart gevlekt, maar met fijnere markeringen dan de bovenkant, waardoor de onderkant er over het algemeen bleker uitziet.
5. Gevlekte onderstaartdekveren: de onderstaartdekveren van een vrouwelijke wilde eend zijn fijn gevlekt of gevlekt zoals de rest van de buik, en de vlekken strekken zich ook uit tot aan de randen van de staart.
6. Oranje poten en voeten: net als woerden hebben vrouwelijke wilde eenden feloranje poten en voeten, en de voeten zijn sterk zwemvliezen.

Na het broedseizoen komen mannelijke wilde eenden in een periode van eclipsverenkleed wanneer ze hun oude veren ruien. Wanneer hun primaire veren aan het vervellen zijn, zijn ze grotendeels vliegloos en hebben ze de neiging erg teruggetrokken te zijn. Het zien van een eclips-wilde eend kan behoorlijk verwarrend zijn, vooral als de vogels zich in een gemengde kudde met andere eenden bevinden. Naast de kenmerken van een typische wilde eend, kan het zoeken naar deze belangrijke veldmarkeringen u helpen bij het identificeren van eclips wilde eenden:

1. Smerig iriserend hoofd: Wilde woerden in eclipskleed hebben nog steeds het groene iriserende hoofd, maar het is veel smeriger en gemengd met donkere of bleekgele veren. Het lijkt misschien alsof de vogel een vuile of geoliede kop heeft, maar bij helder licht zal de groene irisatie op de kop te zien zijn.
2. Gevlekte borst: hoewel de algehele kleur van de borst van een eclips-wilde eend dezelfde kastanjekleur blijft, zal het in dit type verenkleed gevlekt zijn met een gevlekt of geschaald patroon dat lijkt op het patroon van het meer gecamoufleerde verenkleed van een vrouwelijke wilde eend.
3. Verscheurd uiterlijk: Over het algemeen zien wilde eenden in eclipskleed er vaak smerig of haveloos uit. Sommige van hun veren ontbreken mogelijk, terwijl andere in grootte verschillen waardoor ze niet soepel uitgelijnd zijn. Omdat de oude, versleten veren van de vogel worden vervangen door nieuwe veren, wordt het verenkleed gladder.

Het identificeren van vogels tijdens de vlucht kan een uitdaging zijn, maar elke vogelaar kan vliegende wilde eenden leren herkennen. Zoek naast de kleuren van het verenkleed naar deze aanwijzingen wanneer eenden in de buurt vliegen om te zien of het wilde eenden zijn:

1. Rechte nek en stem: Vliegende wilde eenden houden hun hoofd en nek recht. Ze zijn ook erg luidruchtig tijdens de vlucht, en de verschillende, karakteristieke "kwakzalvers" zijn met regelmatige tussenpozen te horen terwijl de vogels vliegen.
2. Speculum en vleugelslagen: Het iriserende blauwpaarse speculum is tijdens de vlucht duidelijk zichtbaar op de bovenvleugels, samen met de secundaire veren. Let ook op de snelle, gelijkmatige vleugelslagen die kenmerkend zijn voor vliegende wilde eenden.
3. Beenpositie: tijdens de vlucht houden wilde eenden hun benen en voeten strak tegen hun onderlichaam, en de voeten steken niet voorbij de staart uit. De feloranje kleur van de poten en voeten is vaak zichtbaar, zelfs als de vogels op enige afstand zijn. Bij het landen strekken de vogels hun poten naar beneden uit met hun voeten gespreid om als remmen op het wateroppervlak te dienen.

Als je eenmaal leert om wilde eenden gemakkelijk te identificeren, wordt het in het veld nog gemakkelijker om te weten wanneer een eend geen wilde eend is, zodat je je inspanningen kunt concentreren op de identificatie ervan.