Hopstruik kweken in uw tuin

Hopbush is een bloeiende groenblijvende struik die behoort tot de soapberry-familie. Veel leden van deze familie produceren fruit dat wordt gebruikt om zeep te maken, waardoor ze de naam soapberry krijgen. Het groeit snel, zelfs in arme bodems, en is bijzonder tolerant ten opzichte van droogte en winderige omstandigheden, waardoor het nuttig is als windscherm of barrièreplant.

Toepassingen

Hopbush produceert zeer duurzaam en taai hout, waardoor het voor veel toepassingen bruikbaar is. Alles, van staven tot wapens en bouwmaterialen, kan worden gemaakt van hopbushhout. Het hout van de hopbush wordt op veel locaties gebruikt voor brandhout. Hopbush-fruit wordt veel gebruikt als vervanging voor hop bij de productie van bier. De bladeren kunnen worden gebruikt voor hun geur, en in sommige delen van de wereld worden ze gebruikt als wierook voor begrafenissen.

In Nieuw-Zeeland gebruiken de Maori hopbush-hout voor het maken van wandelstokken, speren, bijlstelen en gewichten voor boorschachten. In Brazilië, Hawaii, Nieuw-Guinea, Zuidoost-Azië en West-Afrika gebruiken ze het hout voor balken en palen die worden gebruikt om huizen en opslaggebouwen te bouwen.

Hawaiianen gebruiken de rode bloemen om leis te maken en om een rode kleurstof te maken. In Nieuw-Guinea gebruiken vissers hopbush-hout om visvallen te bouwen. Jagersstammen hebben de saponinerijke bladeren van de hopbush in beken en meren gebruikt om vissen te bedwelmen. De kleverige hars die door de bladeren van de hopbush wordt geproduceerd, maakt het mogelijk om de takken als een fakkel te gebruiken.

Hopbush heeft een groot aantal medicinale toepassingen over de hele wereld. Het sap van de hopbush is bijzonder rijk aan tannine, waardoor het medicinaal bruikbaar is als bloedstelpend middel, om wonden te genezen, huiduitslag te behandelen en insectenbeten te verzachten. Bladeren kunnen worden gekauwd om kiespijnpijn te verminderen.

Hopbush wordt in Afrika en Azië gebruikt om spijsverteringsklachten, infecties, reuma en ademhalingsproblemen te behandelen. In Nieuw-Guinea wordt het gebruikt om de lactatie bij moeders te stimuleren en als remedie tegen dysenterie.

Distributie

Hopbush heeft een zogenaamde kosmopolitische distributie, wat betekent dat het in veel delen van de wereld te vinden is. Locaties met een tropische, subtropische of warme gematigde streken kunnen de thuisbasis zijn van deze soort. Naast de vele locaties waar hopbush inheems is, wordt het ook veel gecultiveerd.

Inheemse regio's omvatten een brede verspreiding in Afrika, evenals gematigde streken van Azië, waaronder China, Iran, Irak, Japan, Taiwan en Saoedi-Arabië. Hopbush komt oorspronkelijk uit tropische Aziatische regio's, waaronder India, Indonesië, Maleisië, Myanmar, Pakistan, Papoea-Nieuw-Guinea, de Filippijnen, Sri Lanka, Thailand en Vietnam.

In Noord-Europa komt hopbush oorspronkelijk voor in Arizona, Californië, New Mexico en Florida, evenals in Mexico. In Zuid-Europa is het inheems in Argentinië, Belize, Bolivia, Brazilië, Chili, Colombia, Ecuador, Guatemala, Honduras, Nicaragua, Peru, Panama, Suriname, Uruguay en Venezuela.

De hopbush komt overal in het Caribisch gebied voor, evenals op de eilanden in de Stille Oceaan, Fiji, Frans-Polynesië, Guam, Hawaii, Samoa en Tonga. Het is ook inheems in Australië en Nieuw-Zeeland.

Latijnse naam

De botanische naam voor hopbush is Dodonaea viscosa. De geslachtsnaam Dodonaea werd gegeven ter ere van de Vlaamse koninklijke arts, botanicus en professor, Rembert Dodoens. De soortnaam van viscosa is afgeleid van de Latijnse term viscosus, wat kleverig betekent, een verwijzing naar het kleverige exsudaat geproduceerd door de bladeren van de hopstruik.

Veelvoorkomende namen

Hopbush is de meest gebruikte algemene naam voor deze soort. Die naam werd bedacht door Europese kolonisten in Australië die de plant gebruikten als vervanging voor hop bij het brouwen van bier.

Aanbevolen USDA-winterzones

Hopbush is een struik met een warm klimaat en wordt aanbevolen voor USDA-winterzones 9 t / m 11. Het is niet tolerant ten opzichte van vorst.

Grootte en vorm

Hopbush wordt meestal gekweekt als een vaste plant, maar kan de vorm aannemen van een kleine boom die 4 tot 20 meter hoog kan worden. Typische exemplaren in Europa bereiken een hoogte van 12 tot 15 meter en spreiden zich uit, waarbij ze een aantrekkelijke ronde vorm aannemen. Het glimmende smalle blad geeft de struik een van zijn gebruikelijke namen, namelijk vernisblad. De zeven ondersoorten van hopbush onderscheiden zich voornamelijk door hun grootte en vorm, zoals eerder beschreven.

Blootstelling

Hopbush verdraagt wat schaduw maar doet het het beste in de volle zon. Het gedijt zelfs in droge omstandigheden en vergeeft arme grond en rotsachtig terrein. Een tolerantie van zoutnevel en zandgrond maakt deze soort populair voor kustgebieden. Hopbush is niet bestand tegen vorst en vereist een warm gematigd klimaat.

Loof / bloemen / fruit

Het blad van de hopstruik zal variëren op basis van de ondersoort. Over het algemeen zijn de bladeren omgekeerd eirond tot lancetvormig, variërend van vijf tot tien centimeter lang en tot een centimeter breed. Ze zijn heldergroen van kleur, vaak puntig en staan afwisselend op de takken. De textuur van de bladeren is leerachtig maar buigzaam. De bladeren scheiden een hars af die ze behoorlijk glanzend maakt alsof ze gepolijst of gelakt zijn.

Bloei vindt plaats in het voorjaar wanneer de bloemen aan de uiteinden van de takken groeien. Hoewel sommige planten beide geslachten bevatten, dragen de meeste alleen mannelijke of alleen vrouwelijke bloemen. In deze gevallen zijn planten van beide geslachten nodig voor reproductie. Het stuifmeel van de bloemen wordt door de wind getransporteerd in plaats van door insecten, een proces dat bekend staat als anemophily. Aangenomen wordt dat de bloemen geen bloemblaadjes hebben om het bestuivingsproces te verbeteren door het stuifmeel direct aan de wind bloot te stellen.

De bloemen ontwikkelen zich in trossen kleine groenige bolletjes op slanke stengels dichtbij de takken. Mannelijke bloemen hebben 10 meeldraden. Vrouwelijke bloemen hebben een stamper met een eierstok en vier stigma's. Zodra ze bestoven zijn, produceren de vrouwelijke bloemen drie tot vier papierachtige gevleugelde capsules die elk twee tot drie kleine zwarte zaadjes bevatten. Naarmate het fruit rijpt, worden de capsules rood of paars tot bruin van kleur. De zaden zijn erg klein - er zijn ongeveer 84200 zaden per pond zaad.

Ontwerptips

Vanwege zijn tolerantie voor zout en zandgrond, is hopbush nuttig voor duinstabilisatie. Het wordt ook gebruikt voor het herstellen van gedegradeerde gronden en voor herbebossing. De snelle groei van deze soort, in combinatie met een tolerantie voor harde wind, maakt het een goede keuze als haag of windscherm.

Hopbush is ook handig voor landschapsarchitectuur vanwege het weelderige groene blad. Het kan worden gekweekt als een kleine terrasboom, als accentplant of zelfs als kuipplant. Ze kunnen op een latwerk worden gekweekt.

Kweektips

Als de hopbush eenmaal is gevestigd, heeft deze relatief weinig zorg nodig. Geef één keer per maand water, vaker als het bijzonder droog is, maar niet te veel water. De groei van deze soort wordt beïnvloed door het beschikbare watervolume. Indien licht water gegeven blijft het een struik van 6 tot 8 meter groot. Als er meer water beschikbaar is, wordt het 15 meter of meer.

Een maandelijkse bladvoeding met een in water oplosbare meststof verdund tot een halve sterkte bevordert een robuustere groei. Breng tweemaal per jaar een uitgebalanceerde meststof met langzame afgifte met kleine elementen aan.

Hopbush kan worden gekweekt uit zaden; de zaden moeten echter in heet water worden gedrenkt om de kiemkracht te verbeteren. Bedek de zaden met water dat aan de kook is gebracht en laat ze 24 uur weken. Gooi alle zaden weg die drijven. Plant in potten en houd de grond vochtig. Kieming duurt twee tot vier weken.

Voortplanting kan ook worden bereikt via stekken van gezonde onbespannen planten. Stekken moeten afkomstig zijn van takken die geen bloemen of fruit hebben. Maak stekken van vier tot zes inch lang van takken met een diameter van 0,13 tot 0,60 cm. De toepassing van een wortelhormoon wordt aanbevolen. Plant de behandelde stekken in een vochtig, steriel medium en houd ze vochtig. Stekken zouden binnen vier tot zes weken moeten wortelen.

Onderhoud en snoeien

Hopbush hoeft niet gesnoeid te worden en kan uitgroeien tot een natuurlijke vorm en grootte. Snoeien stimuleert echter een dikkere groei. Snoei na vruchtvorming om de gewenste vorm en grootte te behouden, maar snoei niet in oud hout. Desgewenst kan hopbush worden gesnoeid in een topiary vorm als afdekking of espaliered op een latwerk of wand. Als een boomvorm gewenst is, snoei dan tot een enkele stam.

Plagen en ziekten

Hopbush is vatbaar voor een virus dat bekend staat als 'Dodonaea yellows'. De ziekte veroorzaakt onvolgroeide gele bladeren, vandaar de naam. Het gaat ook gepaard met vervorming van de bladranden en verlenging van de internodale takken in twijgen die een aandoening veroorzaken die bekend staat als heksenbezems. Bloei en vruchtvorming kunnen worden verminderd of volledig ontbreken op de aangetaste takken. In sommige gevallen wordt de hele plant aangetast, in andere gevallen valt het virus slechts enkele takken aan.

Mieren, schaal en roetachtige schimmel zijn soms problemen bij deze soort. Als ze niet snel worden gecontroleerd, kunnen wolluizen een probleem zijn, evenals zwarte twijgboorders. Let op afstervende twijgen of uiteinden van de takken en behandel indien nodig met een insecticide dat imidacloprid bevat.