Groeiend Perzisch schild binnenin
Het Perzische schild is een zeldzaamheid: een bladplant met glanzende, paarse en opvallende bladeren. De bladeren zijn bijna metaalachtig van kleur. De plant bloeit wel, en bloeit in feite het hele jaar door onder goede omstandigheden, maar het is het beste om de bloemen te verwijderen zodra ze verschijnen om te voorkomen dat de plant langbenig wordt. Het is ook het beste om de groeiende scheuten af te knijpen om de plant compact en bossig te houden. Hoewel ze niet bijzonder ingewikkeld zijn in hun groei-eisen, is het het beste om de plant agressief op maat te knippen. In hun oorspronkelijke omgeving zal de meest populaire variëteit van Perzische schilden gemakkelijk een meter lang worden. Deze planten laten zich bijzonder goed zien bij andere felgekleurde bladplanten, zoals siernetel of begonia.
Groeiende omstandigheden
Licht: Perzisch schild gedijt in gevlekt licht tot volle zon. Het hangt gedeeltelijk af van uw breedtegraad en de sterkte van het licht. Planten die aan te veel zon worden blootgesteld, krijgen niet hun volledige bladkleur, dus als ze er vervaagd uitzien, verplaats de planten dan naar een schaduwrijke plek.
Water: Perzische schilden hebben het hele jaar door regelmatig vocht nodig, maar niet enorme hoeveelheden. Drainage is belangrijk voor een goed doorgroeide plant. Laat ze niet in doorweekte bakken zitten.
Bodem: Een rijke, op veen gebaseerde potgrond met uitstekende drainage is gunstig.
Meststof: voer het hele groeiseizoen met een zwakke vloeibare meststof.
Voortplanting
Perzisch schild kan worden vermeerderd door zaad, maar het is onwaarschijnlijk dat je zaden binnen krijgt. Verspreid in plaats daarvan door de stengelpunt te snijden tijdens het verpotten. Kies voor een stekje nieuwe groei en gebruik een wortelhormoon voor een grotere kans op succes. Plaats de stekken in de grond die begint met zaaien en zoek ze op een warme, vochtige plaats totdat er nieuwe groei ontstaat.
Verpotten
Het Perzische schild is een relatief snelgroeiende, houtachtige struik die wordt gekweekt als vaste plant in warmere streken of als terugkerende vaste plant in koudere streken. Binnen is het de bedoeling om de plant op een beheersbare grootte te houden in plaats van hem volledig te laten groeien. Om dit te bereiken, verpot je jongere planten jaarlijks totdat ze hun maximale grootte hebben bereikt en verpot je vervolgens om de twee jaar. Snoei oudere planten ook met wortels om ze klein genoeg te houden om binnen te laten zien. Als je plant langbenig wordt, neem dan stengelstekken en gooi de moederplant weg.
Rassen
Het geslacht Strobilanthes omvat ongeveer 250 kruiden en struiken in heel Azië. Gekweekte soorten variëren van kleinere planten die worden gebruikt als bodembedekker tot de meest voorkomende struikachtige planten. De meest voorkomende soort en degene die bekend staat als het Perzische schild is meestal de S. dyeranus, die twintig centimeter bladeren heeft en ongeveer 1,20 meter hoog kan worden. De bladeren zijn zilver en paars met iriserende markeringen aan de bovenkant die kunnen variëren van groen tot paars tot zilver en zelfs roze. Bladranden zijn meestal geschulpt.
Telers tips
Het Perzische schild is geen bijzonder moeilijke plant om te kweken, mits je hem de warmte en het vocht geeft die hij nodig heeft. In koudere omstandigheden laat de plant bladeren vallen, en als je op een plek met koudere winters woont, wil je de plant misschien tot op de grond afsnijden om te overwinteren. Het groeit terug vanaf het bodemniveau, mits het niet bevroren was. De belangrijkste uitdaging met Perzisch schild is waarschijnlijk om de plant op een geschikte hoogte voor binnenshuis te houden.
Perzische schildplanten zijn niet bijzonder vatbaar voor ongedierte, maar kunnen worden aangetast door wolluizen, bladluizen en mijten. Tekenen van besmetting zijn onder meer kleine vliezen op planten, klontjes wit "poederachtig" residu of zichtbare insecten op de plant. Behandel plagen zo snel mogelijk om te voorkomen dat ze zich verspreiden naar de rest van uw verzameling.
