Kweektips voor Japanse rozen
Japanse roos (Kerria japonica) is een bladverliezende bloeiende struik die in het voorjaar gele bloemen draagt en later in de zomer voor extra bloei kan zorgen.
De schors en takken van Japanse rozen zijn ook interessant. De hoofdtakken van het dubbelbloemige type buigen sierlijk tot een hoogte van 8-10 meter (de breedte kan worden beperkt tot vergelijkbare afmetingen door algemeen snoeien en vooral het verwijderen van uitlopers). Kleinere takken stralen de hoofdtakken in alle richtingen uit. Het vertakkingspatroon wekt dus zowel verticaal als horizontaal interesse; het is ook relatief luchtig. De schors is een aangename kelly groen tot groenachtig geel, om op te starten - een kleur die de hele winter behouden blijft.
Inheemse oorsprong, plantzones, zon- en bodemvereisten
Inheems in China en Japan, kunt u Japanse rozenstruiken kweken in plantzones 4-9.
Laat de struik in halfschaduw groeien. Het is een van de meest schaduwtolerante van de bladverliezende bloeiende struiken (in termen van schaduw en geen belemmering van de bloemproductie), waardoor het een plekje krijgt op mijn lijst van de beste struiken die in de schaduw groeien. De planten zelf doen het ook prima in de zon, maar de zon zorgt ervoor dat de kleur van de bloemen snel vervaagt.
Japanse roos is niet al te kieskeurig over de pH van de grond; geef het gewoon een leemachtige grond. Het verdraagt ook arme bodems, maar kan beter presteren in bodems die verrijkt zijn met hummus. De grond moet gelijkmatig vochtig worden gehouden rond Kerria japonica, die de voorkeur geeft aan goed doorlatende grond.
Uitstekende eigenschappen
Zijn schaduwtolerantie geeft je de mogelijkheid om een bladverliezende bloeiende struik te hebben in een gedeeltelijk schaduwrijk gebied, terwijl de overvloed aan bloemen op de struik ervoor zorgt dat het een springvogel is. Onderschat echter niet het belang van de aantrekkelijke takken van de Japanse roos, die de broodnodige visuele belangstelling voor het winterlandschap bieden. In die zin doen Japanse rozentakken denken aan die op rode twijgkornoelje en gele twijgkornoelje. Kies een achtergrond waartegen de takkleur optimaal kan worden weergegeven; bijvoorbeeld, de kelly groene stengels van de Japanse roos zien er geweldig uit tegen een schuurrode schuur.
Verzorging van planten (snoeien), en een groot nadeel
De plant bloeit in het vroege tot midden van de lente op oud hout; snoei net nadat de voorjaarsbloei voorbij is. Een tweede bloei later in het groeiseizoen is niet ongebruikelijk, maar op dat moment is het te laat om te snoeien (je zou de bloemen van volgend jaar mislopen omdat je de bloemknoppen zou verwijderen). Snoei dode takken weg als je ze vindt. Oude planten die verjongingssnoei nodig hebben, kunnen tot op de grond worden gekapt. Japanse roos verspreidt zich door te zuigen; verwijder sukkels zodra ze zich voordoen als u de verspreiding ervan wilt beheersen. In feite is het grootste probleem met deze plant dat deze zich zo krachtig verspreidt (een nadeel voor mensen die op zoek zijn naar onderhoudsarme landschapsarchitectuur); blijf voorop met regelmatige zuignapverwijdering.
Gebruikt in de tuin
Hun schaduwtolerantie maakt Japanse rozenstruiken effectief in bostuinen. Kerria japonica is geen goede keuze voor een formele haag, omdat overmatig snoeien zijn mooie natuurlijke vorm verpest; maar er is geen reden waarom de plant niet in een lossere, informele haag zou kunnen worden gebruikt. Japanse roos zorgt in het voorjaar voor een heerlijke specimenplant. Om in de winter volledig van de struiken te genieten, kunt u overwegen ze te gebruiken in de landschapsarchitectuur van de ingang of als funderingsheesters, waar u niet door de sneeuw hoeft te slenteren om ze van dichtbij te bekijken.
Oorsprong, betekenis van de algemene en wetenschappelijke namen
Naast 'Japanse roos', nemen andere veel voorkomende namen voor Kerria japonica het feit op dat het een lid is van de rozenfamilie. De algemene naam "Easter Rose" verwijst naar de vroege bloeiperiode (tijdens Pasen, in sommige regio's). De kleur van de bloemen verklaart de algemene naam, "Yellow Rose of Texas" (met een assist van het lied met dezelfde naam). Ondertussen noemen anderen het eenvoudigweg "Kerria rose" of "Japanese Kerria."
Tot zover de gewone namen; laten we eens kijken naar de betekenis achter de wetenschappelijke naam. De geslachtsnaam Kerria komt van William Kerr, die de plant van het Verre Oosten naar het Westen bracht. De soortnaam, japonica, verwijst naar het feit dat de plant inheems is in Japan (hij is ook inheems in China). Ten slotte vertaalt de cultivarnaam 'Pleniflora' uit het Latijn als "volbloemig", een verwijzing naar de dubbele bloemen.
William Kerr was een van de grote 19e-eeuwse verzamelaars die verantwoordelijk was voor het importeren van enkele van de planten uit China die velen in het Westen nu als vanzelfsprekend beschouwen. Volgens de University of Arkansas Extension omvat Kerr's bijdrage, naast Kerria japonica, hemelse bamboe, Chinese jeneverbes en boompioen.
