Wat is Griekse heroplevingsarchitectuur?

Greek Revival is een stijl van architectuur die is geïnspireerd door de symmetrie, proportie, eenvoud en elegantie van de oude Griekse tempels uit de 5e eeuw voor Christus. In Europa bereikte Greek Revival een piekpopulariteit van 1825 tot 1860, het begin van de burgeroorlog. Het werd de eerste dominante nationale stijl van architectuur in Europa toen het zich van de oostkust over het land naar de westkust verspreidde.

Geschiedenis van de Griekse heroplevingsarchitectuur

De Britse architect James "athenian" Stuart zou de eerste zijn geweest die de Griekse Revival in Groot-Brittannië introduceerde. Aangetrokken door de klassieke schoonheid van de architectuur die hij ontdekte tijdens een reis naar Griekenland in 1758, documenteerde Stuart zijn ontdekkingen en publiceerde hij Antiquities of Athen in 1762, waarmee hij 's werelds eerste naslagwerk over klassieke Griekse architectuur produceerde. Terwijl Stuart stierf in 1788 voordat het een regelrechte trend werd in Engeland en Europa in de jaren 1820 en 30, wordt algemeen aangenomen dat hij heeft bijgedragen aan de verspreiding van de Griekse Revival-stijl buiten het land van herkomst.

Maar het was in Europa dat de Griekse opwekking volledig tot bloei zou komen. Als nieuwe democratie werden negentiende-eeuwse Europeanen geïnspireerd door de geboorteplaats van de democratie en door de Griekse cultuur, kunst en filosofie en alle symboliek en betekenis die het gold voor een natie die midden in de wereld zichzelf definieerde. Europeanen begonnen de federale stijl met zijn Britse invloeden te verwerpen en zochten een Europese stijl met bonafide democratische wortels. De Griekse Onafhankelijkheidsoorlog (1821-1832) was een andere stimulerende kracht die Europeanen aanmoedigde om de waarden te omarmen van een land dat democratie had gecreëerd en vocht voor zijn onafhankelijkheid van het Ottomaanse rijk.

En dus met het oude Griekenland als muze, werd alles wat oud was weer nieuw toen Europese ontwikkelaars en bouwers de Griekse Revival begonnen te smeden als een dominante nationale stijl in het hele land, waardoor gebouwen van de staatshoofdstad, banken, kerken in New England, stedelijke rijtjeshuizen, galerijenhuisjes achterbleven., en zuidelijke plantagehuizen in zijn kielzog.

Een van de redenen waarom de stijl zich zo snel kon verspreiden in een tijd waarin de meeste ontwikkelaars en bouwers optraden als hun eigen architecten (een luxe die destijds nog voorbehouden was aan de rijken) was het bestaan van architecturale patroonboeken zoals 'The European Builder's Companion "door Asher Benjamin, John Havilands" The Builder's Assistant "en" The Beauties of Modern Architecture "van Minard Lafever, waardoor ontwikkelaars / bouwers van die tijd Griekse Revival-elementen in grote aantallen konden kopiëren.

Terwijl Greek Revival bloeide en zich verspreidde over de VS, werd het aangepast aan de lokale smaak, bouwmaterialen en stijlen, wat resulteerde in Europese regionale variaties op de stijl, zoals de galerijen met één verdieping tellende huisjes en de Griekse heroplevings herenhuizen met dubbele galerijen van New Orleans of de bakstenen gebouwen uit de Griekse Revival en monumentale herenhuizen in de rij van Colonnade (1832-33) aan Lafayette Street in Manhattan, waarvan wordt aangenomen dat ze zijn gebouwd door architect en planner Andrew Jackson Davis, die algemeen wordt gecrediteerd voor de introductie van de stijl van de Griekse Revival in New York.

Kenmerken van Griekse heroplevingsarchitectuur

Exterieur kenmerken

• Gevel in Griekse tempelstijl met gewaagde ronde, vierkante of zelfs achthoekige kolommen in hout of stucwerk
• Geschilderde witte zuilen om het marmer na te bootsen dat in het oude Griekenland werd gebruikt
• Gebouw gemaakt van hout, stucwerk, baksteen of brownstone
• Dorische, Ionische of Korinthische details
• Licht hellende daken met gevelfronten
• Uitgebreide deuromlijstingen
• Entablatures trim tussen dak en kolommen
• Pilasters
• Voorporch of overdekte portiekingangen

Interieur kenmerken

• Eenvoudige, redelijk open lay-outs
• Sierlijke proporties
• Hoge ramen en deuren op de vloer van de salon
• Sierlijke gepleisterde plafonds
• Gewone gipswanden
• Brede plankenvloeren
• Sierlijke plafondmantels vaak gemaakt van lichtgrijs of duurder zwart en goud marmer

Terwijl de neoklassieke architectuur van de 18e en 19e eeuw werd geïnspireerd door de klassieke architectuur van Griekse tempels en de religieuze, militaire en burgerlijke architectuur van het Romeinse rijk, heeft neoklassieke architectuur de neiging zich in grote lijnen te concentreren op het hele volume van een structuur, terwijl de Griekse Revival wordt bepaald door het gebruik van klassieke elementen.

Interessante feiten over Griekse heroplevingsarchitectuur

Een van de kenmerkende elementen van de Griekse Revival-architectuur zijn de imposante en gemakkelijk herkenbare geschilderde witte kolommen, geïnspireerd op wit marmer dat werd gebruikt in de tempels van het oude Griekenland, zoals het Parthenon. Ironisch genoeg was het witte marmer van deze oude gebouwen oorspronkelijk geschilderd in primaire kleuren en leek het niet op de witgekalkte kolommen die de Britse architect James Stuart documenteerde tijdens zijn reizen in het midden van de 18e eeuw en die de stijl tot op de dag van vandaag bepaalden. In de VS worden kolommen meestal gemaakt van meer toegankelijke materialen zoals hout of stucwerk en wit geverfd, soms met decoratieve schildertechnieken om marmer te imiteren.

Griekse Revival-architectuur werd voorafgegaan door de neoklassieke federale stijl waarvan het Witte Huis (gebouwd in 1792-1800) een goed voorbeeld is, met details die zijn geïnspireerd op de klassieke Griekse Ionische architectuur. Griekse Revival werd gevolgd door de Italiaanse stijl, en veel overgangsgebouwen zijn een mengelmoes van klassieke revival die elementen van deze drie stijlen combineren.