Verschillen tussen cultivars en variëteiten
Cultivars (afkorting van "cultivars") zijn planten die je koopt en die vaak niet uit zaad zijn vermeerderd, maar eerder vegetatief (bijvoorbeeld via stengelstekken). Met deze voortplantingsmethode kunt u er zeker van zijn dat het nageslacht de kenmerken van de ouders slechts gedurende die ene generatie zal behouden. Dat wil zeggen, planten die uit de zaden van cultivars zijn gekweekt, kunnen u teleurstellen, omdat ze niet trouw blijven aan hun vorm.
In termen van hoe ze in de eerste plaats tot stand komen, kunnen cultivars beginnen als:
- Hybride planten
- Sport (plantmutaties)
De term "cultivar" wordt algemeen gebruikt bij het bespreken van plantentaxonomie. Wanneer de volledige wetenschappelijke naam voor een bepaalde plantcultivar wordt gegeven, volgt het deel van de naam dat de cultivar zelf aangeeft de geslachtsnaam en de soortnaam. Bovendien is de eerste letter een hoofdletter en wordt de naam vaak tussen enkele aanhalingstekens gezet. Door op deze manier naar dergelijke planten te verwijzen, kunnen we er specifieker over zijn dan wanneer we ons zouden beperken tot het noteren van geslacht en soort.
Cultivars versus variëteiten
In tegenstelling tot een cultivar wordt in het plantenrijk vaak een "variëteit" (soms afgekort als var.) Aangetroffen die op natuurlijke wijze groeit en zich voortplant. . Planten die uit de zaden worden gekweekt, zullen vaak getypeerd worden. Als je je herinnert dat "cultivar" staat voor "gecultiveerde variëteit", zul je geen probleem hebben om het verschil tussen de twee te onthouden. Waar een gewoon oud "ras" een natuurlijk verschijnsel is, is een gecultiveerde variëteit een toevalstreffer die via menselijk ingrijpen is vermeerderd. Het voortbestaan ervan (in de gewenste vorm) van de ene generatie op de andere vereist menselijke tussenkomst, net zoals een gecultiveerd stuk land zijn uiterlijk en samenstelling alleen kan behouden door voortdurende menselijke inspanningen. In feite is 'gecultiveerd' afgeleid van de Latijnse wortel die 'de grond bewerken' of 'iets met religieuze toewijding neigt'. Die Latijnse wortel geeft ons ook woorden als 'cultuur' en zelfs 'cultus'.
Wanneer een ras schriftelijk wordt genoemd (bijvoorbeeld in een boek, op het web of een plantenetiket), moet het er anders uitzien dan een cultivarnaam (hoewel we in dit opzicht soms onzorgvuldig zijn). In plaats van tussen enkele aanhalingstekens te worden weergegeven (met de eerste letter met een hoofdletter), moet het cursief en in kleine letters worden weergegeven, net als de soortnaam die erop volgt.
Juridische kwesties en waarom cultivars worden ontwikkeld
Hierboven noemde ik de moeilijkheid bij het vermeerderen van planten die cultivars zijn. Het proces is niet zo eenvoudig als het bewaren van zaden aan het einde van het groeiseizoen en die zaden volgend jaar te zaaien. Maar dit is veel meer dan een kwestie van "moeilijkheid". Beschouw een cultivar als een patent op een plant, een patent dat royalty's oplevert als de plant wordt verkocht. Het patent is van de plantontwikkelaar. Volgens de uitbreiding van de Oregon State University: "Als een plant gepatenteerd is, is een licentie van de patenthouder vereist om stekken van die plant te maken, zelfs als deze in je eigen achtertuin is geplant." Dus zelfs als je slim genoeg bent om erachter te komen hoe je een plant vegetatief kunt vermeerderen, houd er dan rekening mee dat je technisch gezien in de problemen kunt komen als je dit doet. Als je besluit dat je die plant mooi vindt die je een paar jaar geleden in het tuincentrum hebt gekocht,je moet teruggaan en een andere kopen.
Deze beperking geeft plantontwikkelaars de financiële prikkel om te investeren in onderzoek naar de veredeling van nieuwe planten. Dat roept de vraag op naar het doel - vanuit het perspectief van de consument - om cultivars in de eerste plaats te hebben. Wat hebben nieuwe cultivars te bieden dat de originele versies van dezelfde planten missen? Het is een feit dat een cultivar een bepaalde eigenschap kan hebben die superieur is aan (of in ieder geval verschilt van) het origineel.
Twee voorbeelden zijn voldoende om het punt duidelijk te maken:
- Liefhebbers van de oude, brandende struikstruiken verlangden naar een nieuwere versie die compacter zou blijven. Om deze hunkering aan te boren, kweekten plantontwikkelaars een compactere cultivar van brandende struik genaamd 'Rudy Haag'.
- Evenzo was de rap op vlinderstruik al lang gericht op hoe invasief het is. In feite wordt de oorspronkelijke vlinderstruik, net als een brandende struik, beschouwd als een van de ergste invasieve planten van Noord-Europa. Betreed 'Blue Chip' vlinderstruik, een niet-woekerende cultivar.
