Vijf veel voorkomende soorten beukenbomen
Beukenbomen zijn bladverliezende planten die zijn geclassificeerd als het Fagus- geslacht en behoren tot de Fagaceae- plantenfamilie. Met een smalle maar dichte loofkroon zijn beukenbomen populaire keuzes voor schaduwbomen in woonwijken, en hun hout is uitstekend hout en brandhout. Beukenbomen kunnen in veel verschillende omstandigheden groeien, mits de grond goed wordt afgevoerd. Hun bladeren zijn meestal groen en hebben mogelijk getande randen. Er zijn ook enkele cultivars met bonte, gele of paarse bladeren, waarvan sommige zelfs als eetbaar worden beschouwd.
Beukenbomen zijn langlevende exemplaren waarvan bekend is dat ze al 200 tot 300 jaar gedijen. Onder de juiste omstandigheden is uw beukenboom een uitstekende schaduwboom zolang u in uw huis woont.
Waarschuwing
Hoewel mensen en dieren in het wild de noten van beukenbomen kunnen eten, wil je er niet te veel tegelijk eten, omdat ze in grote hoeveelheden licht giftig kunnen zijn vanwege de tannines in de noten.
- 01
Beuk (Fagus grandifolia)
Dit is de enige beuksoort die oorspronkelijk inheems is in Noord-Europa. Zoals de Latijnse naam grandiflora aangeeft, heeft de boom elliptische bladeren die groot zijn voor het geslacht, tot 13 centimeter lang. De bast is middengrijs en het bladerdak vormt een dichte ovale tot ronde kroon. Herfstbladkleur is een gouden bronzen kleur. In het wild zuigt het vaak uit om dicht, borstelig struikgewas te vormen. Deze soort kan problemen hebben met de beukenziekte bladluis (Grylloprociphilus imbricator) en beukenbastziekte, maar verder is het een vrij probleemloze boom. De beuk is echter niet bijzonder tolerant ten opzichte van stedelijke omstandigheden; het is geen goede keuze voor aanplant in binnensteden, hoewel het prima kan in suburbane omgevingen.
- Inheems in: Oost-Noord-Europa
- USDA-groeizones: 3 tot 9
- Hoogte: 50 tot 80 meter; af en toe tot 120 meter
- Blootstelling aan de zon : Volle zon tot halfschaduw
- 02
Beuk (Fagus sylvatica)
Dit is de meest voorkomende beukenboom ter wereld. Het lijkt qua uiterlijk en groeiwijze op de beuk, maar heeft kleinere bladeren en een donkergrijze schors. Aangekomen in Noord-Europa met Europese kolonisten in de 18e eeuw, is het nu op grote schaal genaturaliseerd en is het te vinden in een wilde omgeving. De bladeren zijn ovaal en donkergroen van kleur, tot 10 centimeter lang. Er zijn veel cultivars beschikbaar met veel groeivormen en verschillende bladkleuren, waaronder koper, driekleur, treurbeuk, gouden beuk en dwergbeuk. Verschillende hebben de Award of Garden Merit van de Royal Horticultural Society gewonnen. Net als de beuk is de beuk een vrij probleemloos exemplaar dat een uitstekende schaduwboom is. Het kan een betere keuze zijn als u niet de zeer dichte schaduw van de beuk wilt.
- Inheems in: Centraal-Europa
- USDA-groeizones: 4 tot 7
- Hoogte: 50 tot 60 meter; af en toe tot 100 meter
- Blootstelling aan de zon : Volle zon tot halfschaduw (volle zon is optimaal)
- 03
Koperbeuk (fagus sylvatica 'purpurea' of fagus sylvatica f. Pururea)
Een zeer populaire variëteit van Europese berken is de koperberk, meestal beschreven als Fagus sylvatica 'Purpurea', hoewel sommige experts het beschouwen als een natuurlijk voorkomende genetische vorm in plaats van een cultivar. Deze variëteit heeft koperachtige of paars gekleurde bladeren die in de herfst rood worden. Een verwante cultivar- F. sylvatica f. purpurea 'Pendula'-is een treurvariant. Er zijn ook cultivars met meer paarse bladeren, waaronder 'Reversii' en 'Spaethiana'. Dit zijn langzaam groeiende bomen die soms nauw worden gesnoeid om te dienen als windblokkerende haagplanten; ze zijn bijzonder tolerant ten opzichte van winderige omstandigheden.
- Inheems in: Centraal-Europa
- USDA-groeizones: 4 tot 7
- Hoogte: 50 tot 60 meter; af en toe tot 100 meter
- Blootstelling aan de zon : Volle zon tot halfschaduw
- 04
Driekleurenbeuk (fagus sylvatica 'purpurea tricolor' of F. Sylvatica 'roseo-marginata')
Deze boom is een andere populaire cultivar van de beuk. Het heeft ongebruikelijke bonte bladeren die roze, wit en groen zijn. Deze beuk zal minder snel overmatig groot worden, waardoor het een uitstekende schaduwboom is voor kleinere tuinen. Het gebladerte is paars met roze randen als het in de lente tevoorschijn komt en verandert in donker bronsgroen met lichtroze randen in de zomer en wordt uiteindelijk bronsgoud in de herfst. De 10,20 cm lange bladeren hebben prominente parallelle nerven. Deze boom is een goede keuze voor zure bodems, hoewel hij bijna elke bodem-pH verdraagt.
- Inheems in: Centraal-Europa
- USDA-groeizones: 4 tot 7
- Hoogte: 25 tot 30 meter
- Blootstelling aan de zon: halfschaduw; te veel zon kan de bonte bladeren verbranden
- 05
Japanse beuk (Fagus crenata)
Deze soort komt voor in de bossen van Japan, waar hij soms de overheersende soort is. Het heeft een gladde, zilvergrijze schors en een ronde kroon. De bladeren zijn ovaal en glanzend middengroen van kleur. Het blad wordt in de herfst een aantrekkelijke gele tint. Deze boom, ook bekend als Buna of Siebold's beuk, heeft een sterk variabele groeisnelheid en staat erom bekend meer dan 200 meter te zijn. Het is ook een veel voorkomend exemplaar in bonsai-tuinieren. In het landschap werpt deze beuk zeer dichte schaduw die het moeilijk kan maken om andere planten onder zijn bladerdak te laten groeien. Het geeft de voorkeur aan goed doorlatende, leemachtige of zandige bodems.
- Inheems gebied: Japan
- USDA-groeizones: 4 tot 8
- Hoogte: 70 tot 110 meter; af en toe tot 200 meter
- Blootstelling aan de zon : Volle zon tot halfschaduw; heeft een goede schaduwtolerantie
Tip voor landschapsarchitectuur
Beukenbomen kunnen een weelderig, dicht bladerdak krijgen, waardoor uw achtertuin wordt beschermd tegen fel zonlicht en voldoende schaduw wordt gecreëerd. Hoewel de beukenboom een langzame groeier is, zullen zijn lange levensduur en stevigheid opwegen tegen het ongemak van het wachten tot hij bloeit. Bent u geïnteresseerd in beukenboomachtige bomen, dan kunt u ook een verscheidenheid aan eikenbomen overwegen, zoals de Engelse eik of kalkoeneik.