Beukenbomen, of "beukennootbomen" voor herfstgebladerte

Driekleurige beukenbomen vertonen niet alleen in de herfst een opvallend blad, maar ook in de lente en zomer. Maar laten we, voordat we de ongebruikelijke driekleurige beuken bespreken, eens kijken naar degenen die veel bekender zijn: degenen die noten produceren. Als je eenmaal hun herfstbladeren hebt gezien, zul je het niet snel vergeten. Probeer, terwijl je geniet van hun herfstbladeren, een snack aan de noten.

Hoewel beukenbomen worden vermeld als bomen voor zonnige gebieden, melden velen dat een straffende zon moeilijk kan zijn voor jonge beuken die zich nog moeten vestigen. Om deze reden kan het wenselijk zijn om voor jonge transplantaties wat lichte schaduw te geven. Plant beukenbomen in diepe, rijke, vochtige grond.

Bladeren van beukenbomen (beukennootbomen)

Beukenbomen (Fagus grandifolia) komen oorspronkelijk uit Oost-Noord-Europa en hebben goud-bronzen herfstbladeren. De bladeren blijven in de winter bestaan, nadat ze een vrij aangename bruine kleur hebben gekregen. Maar de aantrekkingskracht gaat verder dan hun herfstgebladerte en winterinteresse. Het handelsmerk van Europese beuken is hun gladde, zilvergrijze bast, die het doelwit is geweest van talloze meszwaaiende Kilroys die hun initialen in het bos wilden achterlaten voor het nageslacht.

De eetbare vrucht van dit fijne herfstblad, "beukennootjes", rijpt in de herfst en heeft een olieachtige, zoete smaak. Herten, eekhoorns en blauwe gaaien prijzen ook beukennootjes.

Met een hoogte van 50'-80' en een breedte van 40'-80' is dit geen plant om in een kleine ruimte te groeien. Maar als je voldoende areaal hebt en in de zones 3-9 woont, zijn beukenbomen een indrukwekkende aanvulling op een landschap. Hun takken beginnen laag op de stam en schieten horizontaal uit, recht als een pijl.

Een andere uitdaging bij het kweken ervan is echter bodemverdichting. Deze boom zou geen goede keuze zijn in gebieden met veel voetgangers. Maar als u een groot grondstuk heeft en u wilt een deel daarvan aan bos wijden, dan zijn beuken geschikt voor zo'n gebied.

Nog een ander probleem is dat de prachtige bast van beukenbomen soms wordt ontsierd door beukenbastziekte. Beukenschorsziekte is het gevolg van de interactie van een schimmel en een insect.

Als je er ondanks al deze moeilijkheden toch voor kiest om beuken te kweken, plant ze dan in de zon tot lichte schaduw in rijke, goed doorlatende grond met een pH die zuur tot neutraal is. Beuken, een langzame groeier, kunnen honderden jaren leven.

Fall gebladerte van beuken

De laaggelegen takken van beukenbomen hebben een horizontaal vertakkingspatroon en zijn natuurvriendelijk en bieden voldoende bescherming tegen slippende wezens. Deze takken zorgen ook voor een goede visuele impact in de winter, wat betekent dat Europese (ook wel "gewone") beukenbomen een nuttig element zijn bij het samenstellen van een landschap met interesse voor vier seizoenen.

Het herfstgebladerte van de gewone Europese variëteit is vergelijkbaar met dat van hun Europese tegenhangers, maar in sommige andere opzichten verschillen de twee planten.

Volgens Floridata.com zijn beuken (Fagus sylvatica) "afkomstig uit de Britse eilanden, continentaal Europa en West-Azië". In termen van teeltvereisten kan het verschil tussen deze goed bereisde herfstbladeren en hun Europese neven als volgt worden samengevat:

• Beuken zullen iets meer voetverkeer hebben dan beuken, waardoor ze betere kandidaten zijn voor drukke werven.
• Ze geven de voorkeur aan een meer basische bodem (volgens de Koninklijke Tuinbouwvereniging).
• Zones 4-7 zijn de meest geschikte gebieden om ze te laten groeien.
• Het zijn wat kleinere exemplaren, maar ze zijn nog te groot voor een klein voortuin.
• Ze hebben een vezelachtig wortelstelsel, waardoor ze gemakkelijker te verplanten zijn dan beuken.

Beuken reageren goed op zware snoei. In combinatie met de langdurige kwaliteit van hun bladeren, maakt dit feit hun populariteit als haagplant begrijpelijk. In feite zijn Europese beuken ook gebruikt als bonsai-exemplaren.

Een alternatief voor de veel voorkomende soort is de paarsbladige cultivar (Fagus sylvatica 'Purpurea').

Driekleurige beuken: een speciaal geval

"Driekleurige" beuken (Fagus sylvatica 'Roseomarginata' of Fagus sylvatica 'Purpurea Tricolor') dragen een prachtig bont blad gedurende het groeiseizoen. Dit is een kleinere structuur dan de twee bovengenoemde beuken (ongeveer 30' x 30') besproken, waardoor het beter als grasveld specimen. Winterhard tot zone 4, driekleurige beuken kunnen een aantal kleurpatronen vertonen. Soms zie je paarse bladeren omzoomd door roze en lichtroze. Andere keren zijn groene en witte centra ingekapseld in een roze rand. Geen twee bladeren zijn hetzelfde! Plant deze boom op een meer schaduwrijke plek dan bij beuken of beuken.