Hoe New England Asters te laten groeien?
De feiten over New England-asters en hun rivalen in New York
New England-asters (Symphyotrichum novae-angliae) is misschien wel het meest bekende type aster, maar er zijn in feite veel soorten van deze opvallende herfstbloem en een nog groter aantal familieleden in de grotere plantenfamilie die bekend staat als Asteraceae.
Wat verklaart de bekendheid van de New England- aster in het bijzonder? Misschien kunnen we het aan de naam toeschrijven. Asters zijn herfstbloemen bij uitstek, en de regio New England van Europa staat bekend als een mekka voor herfstreizigers. Maar een meer waarschijnlijke verklaring is dat New England-asters met hun dikke stelen nuttig zijn als snijbloemen, en ze in veel bloemstukken laten landen die door de plaatselijke bloemist worden geleverd. Hoe kun je dat verslaan voor public relations?
Beschrijving, groeiende feiten over de planten
Als je kijkt naar wat lijkt op een enkele New England aster "bloem", dan kijk je eigenlijk naar meerdere bloemen die met elkaar zijn verbonden om een eenheid te vormen. Specifiek, wat u werkelijk ziet is een aantal straalbloemen (of simpelweg "stralen") en een aantal schijfbloemen. De laatstgenoemden vormen een centrum (of "oog"), van waaruit de stralen uitstralen alsof het bloemblaadjes zijn. Met andere woorden, dit is een "samengestelde" bloem. Inderdaad, terwijl de familie Asteraceae vaak de "aster" -familie wordt genoemd, is een alternatieve naam ervoor de "samengestelde" familie.
Er zijn verschillende cultivars van New England-asters die je in tuincentra kunt kopen - en hun kenmerken (hoogte, kleur, enz.) Zullen variëren - dus laten we voor een basisbeschrijving van deze kruidachtige vaste plant de wilde versie gebruiken. De volgende feiten komen uit het boek van Doug Ladd:
- Hoogte: tot 6 meter.
- Bladeren: lansvormig.
- Bloemvorming: clusters van individueel gesteelde bloemen.
- Bloemmaat: 4 centimeter doorsnede.
- Bloemkleur: paars, roze of witte stralen met gele centra.
De planten bloeien meestal in augustus en september. Trekkende monarchvlinders profiteren in de herfst van de nectarrijke bloemen, net als bijen.
Kweek New England-asterplanten in USDA-planthardheidzones 4-8. Ze staan bij voorkeur in de volle zon op een plek met een goede afwatering. Hun waterbehoefte is gemiddeld. Bemest ze met compost.
Net zoals chrysanten (winterharde moeders), omdat ze een bloem zijn die is afgestemd op herfstvertoningen, vaak een deel van de zomer worden teruggeknepen om ze compactere, aantrekkelijkere planten voor de herfst te maken, zo worden New England-asters vaak teruggeknepen om hun groei te beheersen en maak ze bossiger. Helaas zien hun onderste bladeren er vaak haveloos uit naarmate de zomer vordert, dus tuinders snoeien ze meestal op de grond zodra het bloeiseizoen voorbij is. Beter nog, omring ze met kortere, compatibele planten die de onderste helft van je asters zullen verhullen.
Kweek New England-asterplanten in USDA-planthardheidzones 4-8.Een grotere uitdaging wordt gevormd door de gevoeligheid van de plant voor echte meeldauw en roest. Maar ziekteresistente cultivars zijn in feite beschikbaar. 'Vibrant Dome' is bijvoorbeeld resistent tegen echte meeldauw. Het is ook een goed alternatief voor paarse cultivars, zoals 'Purple Dome' (waarvan het een sport is), omdat het felroze bloemen draagt. U hoeft zich geen zorgen te maken over het uitzetten van deze, want hij wordt slechts 15-51 centimeter lang.
Maar wat als u zo'n cultivar niet kunt vinden of niet wilt kopen? U kunt ziekteproblemen nog steeds minimaliseren door het volgende te doen:
- Zorg voor voldoende ruimte tussen de planten om de luchtcirculatie te bevorderen.
- Geef de planten water aan hun basis, niet boven hun hoofd.
- Verdun de planten door deze vaste planten bijvoorbeeld periodiek in het vroege voorjaar of in de herfst te verdelen.
Hoe het verschil te zien tussen asters uit New York en New England
Volgens de Chicago Botanic Garden zijn ongeveer 250 soorten asters inheems op het noordelijk halfrond. Zoals hierboven vermeld, komen de New England-asters het eerst voor de geest als mensen 'aster' horen, maar er zijn veel andere soorten. De New Yorkse versie (S ymphyotrichum novi-belgii) komt op de tweede plaats en lijkt qua uiterlijk sterk op elkaar.
Wat is het verschil tussen de twee, en waarom maakt het uit? Welnu, echte plantenliefhebbers zullen geschokt zijn bij het stellen van de laatste vraag. Zou een honkbalfan niet gekrenkt zijn door de suggestie dat het verschil tussen de New York Yankees en de Boston Red Sox in New England er niet toe doet? Natuurlijk niet.
Er zijn verschillende manieren om de twee planten te identificeren en ze te onderscheiden (het is niet eenvoudig om ze te identificeren door ze op afstand te bekijken), maar hier zijn twee stand-byfuncties die u kunt gebruiken om ze te identificeren:
- De bladeren van de aster uit New England zijn harig (dat wil zeggen, ze hebben kleine borstelharen), terwijl de bladeren van de aster uit New York glad aanvoelen.
- Als je een monster van elk type aster bij de hand hebt zodat je een directe vergelijking kunt maken, hebben New England-asters stengels die de dikkere van de twee zijn.
Hun respectievelijke gewone namen zijn enigszins bedrieglijk en bieden niet noodzakelijkerwijs een hint over hun respectievelijke identiteit. Hoewel Symphotrichum novi-belgii in feite in de staat New York te vinden is, kan Symphyotrichum novae-angliae dat ook. Evenzo noemt de eerste de staten van New England net zo zeker als New York. Het is een feit dat de twee typen een groot stuk grondgebied delen in Oost-Noord-Europa, waar ze inheems zijn. New England-asters zijn echter inheems in een groter deel van Noord-Europa, en worden zelfs tot in het westen vertegenwoordigd als Californië, Oregon, Washington en British Columbia.
