Bloeiende bomen: afbeeldingen voor landschapsinspiratie

Als u nog niet overtuigd bent van de schoonheid die bloeiende bomen in het voorjaar aan een landschap lenen, laat deze foto's dan dienen om u te overtuigen. Je zou je herfsttuin niet verlaten zonder exemplaren van herfstbladeren, dus maak niet de fout om je lentetuin te verlaten zonder een van deze schoonheden. Overweeg ook geurige keuzes bij het maken van uw plantenselecties.

Als je "appelbomen" hoort, denk je natuurlijk genoeg aan "appels". Maar laat u niet misleiden door hun fruit door te denken dat appelbomen (Malus domestica) ook niet erg sierlijk kunnen zijn. Soms hebben we het geluk dat we genieten van een twee-voor-één-deal. Appelbomen zijn geweldig bloeiende bomen voor de lente. Cortland is een klassieke variëteit; laat het groeien in de zones 3 tot 8 en geef het de volle zon.

Je hebt ook geen groot landschap nodig om appelbomen te laten groeien: ze kunnen worden leiboom zodat ze in de kleinste tuinen passen. Dwergsoorten zijn het beste om een leiband te maken. Een voorbeeld is Goldrush (Malus domestica 'Goldrush'), die gele appels draagt. Het is geschikt voor zones 5 tot 9 en houdt van volle zon.

In tegenstelling tot appelbomen worden de populaire sierkers vooral gekweekt voor hun bloemen. Als je een boom wilt die eetbare kersen produceert, plant dan een zoete kersenboom (Prunus avium) zoals de Bing-kers.

Tot de meest populaire sierkers behoren de huilende Higan-kers (Prunus subhirtella 'Pendula'), de Yoshino-kers (Prunus x yedoensis) en de Kwanzan-kers (Prunus serrulata 'Kwanzan'). Ze kunnen allemaal worden gekweekt in de zones 4 tot 8 en willen volle zon. Veel tuinders geven de voorkeur aan rechtopstaande vormen zoals Kwanzan boven treurige vormen zoals Higan omdat deze laatste zijn geënt, wat ziekteproblemen kan veroorzaken.

Kersen zijn niet de enige fruitbomen met sierneven. Crabapples (Malus spp.) Zijn een populaire keuze voor een bloeiende boom. Ze hebben meestal rode, roze of witte bloesems.

De cultivar 'Purple Prince' (volle tot gedeeltelijke zon, zones 3 tot 9) biedt paarse bladeren, evenals mooie bloemen en die prachtige crabapple-vruchten waar de wilde vogels zo dol op zijn. De Sargent-crabapple (M. sargentii) is al heel lang favoriet. Kweek het in de volle zon in de zones 4 tot 8. Sommige crabapples hebben een treurvorm, zoals 'Red Jade' (volle zon, zones 4 tot 8).

Gerelateerd aan de sierkers zijn de sierabrikozenbomen, zoals de Dawn Japanse abrikozenboom (Prunus mume 'Dawn'). Het is een ondergewaardeerde selectie voor een bloeiende boom. Maar het is begrijpelijk dat sommige tuinders er de voorkeur aan geven om een boom te laten groeien die hen eetbare abrikozen geeft naast mooie bloemen: Prunus armeniaca, die geschikt is voor de zones 4 tot 8.

Kweek Dawn Japanse abrikoos in de zones 6 tot 9 in de volle zon. Omdat het witte bloemen heeft, is een geweldige plek om een Dawn Japanse abrikozenboom te planten waar het een donkere achtergrond heeft, zoals een bakstenen muur.

Met hun zwakke ledematen zijn Bradford-perenbomen (Pyrus calleryana 'Bradford') van korte duur. En omdat ze van korte duur zijn, worden Bradford-perenbomen niet sterk aanbevolen door de profs (ondanks hun populariteit bij het publiek). Maar dat betekent niet dat Bradford-perenbomen niet hun goede punten hebben. Gelukkig kun je een betere cultivar van de soort vervangen en al die goede punten halen zonder de slechte punten te moeten verdragen. 'Aristocrat' is een voorbeeld (zones 5 tot 9, volle zon).

Meidoornbomen (Crataegus spp.) Zijn leden van de rozenfamilie. Ze zijn nauw verwant aan appelbomen. Een bekend traditioneel gebruik van meidoorns is als haag vanwege hun doornen. Maar de prachtige lentebloemen (gevolgd door bessen) van meidoornbomen kwalificeren ze ook als exemplaren.

Er zijn een aantal soorten. Crataegus laevigata is de Engelse meidoorn (zones 4 tot 7, volle zon).

Catalpa-bomen hebben verrassend mooie bloemen als ze van dichtbij worden bekeken. Maar plant ze niet in de voortuin: het zijn rommelige exemplaren. In de herfst laten ze niet alleen grote bladeren vallen (die op dit moment erg onaantrekkelijk zijn, omdat ze na vorst zwart worden) maar ook grote, bonenachtige zaaddozen.

De twee belangrijkste typen lijken qua uiterlijk: de noordelijke catalpa (Catalpa speciosa, zones 4 tot 8, volle zon tot halfschaduw) en de zuidelijke catalpa (Catalpa bignonioides, zones 5 tot 9, volle zon tot halfschaduw).

De bomen zijn enorm (wel 70 meter hoog met een spreiding tot 50 meter, hoewel ze meestal een hoogte bereiken van 40 meter met een breedte van 20 meter), dus ze hebben het potentieel om hun afval in grote hoeveelheden te laten vallen. Als u er een in uw voortuin heeft, kan dit in de herfst aanzienlijk harken met zich meebrengen. Wat mogelijk bijdraagt aan hun rommeligheid is het feit dat de takken zwak zijn, waardoor ze vatbaar zijn voor schade door wind, zware sneeuwval, ijsstormen, enz.

Als je het uiterlijk van de boom in de zomer mooi vindt, maar de rommel wilt vermijden, probeer dan een van de kleinere soorten:

• C. bignonioides 'Nana'
• C. bignonioides 'Aurea Nana'
• C. bungei

"Catalpa" is zowel de botanische naam als de algemene naam. Het is een verbastering van "Catawba", die u wellicht herkent als de naam van een populair type rododendron.

Albizia julibrissin- boom is een snelle groeier, met bladeren die op varens lijken en bloesems die voldoen aan de algemene naam van de boom, "zijdeboom".

Zijden bomen dragen prachtige, geurige bloemen die de hele zomer bloeien. Gezien alle goede eigenschappen van zijden bomen, kunt u zich afvragen of ze te mooi zijn om waar te zijn. Het antwoord is helaas misschien wel ja, afhankelijk van waar u woont.

Zijdebomen, ook wel "mimosa" of "zijdeachtige acacia" genoemd, komen oorspronkelijk uit Azië. In sommige delen van de VS worden ze als invasieve planten beschouwd. Zijdebomen zijn in delen van Zuid-Europa in het wild ontsnapt en hebben zichzelf ongedierte gemaakt. Daarom zijn zijdebomen, net als Bradford-perenbomen (zij het om verschillende redenen), niet noodzakelijkerwijs gewenste exemplaren voor het landschap. Maar sommige tuinders zien hun fouten over het hoofd, zodat ze van hun schoonheid kunnen genieten.

Gouden kettingbomen (Laburnum spp.) Worden niet zo wijd geplant als veel van de andere voorbeelden van bloeiende bomen. Deze waarneming lijkt in strijd met de schoonheid van gouden kettingbomen. Als er een reden is om deze boom niet te laten groeien, is het dat het moeilijk is om te groeien. Het houdt helemaal niet van overdreven hete zomers.

Schotelmagnolia (Magnolia x soulangeana) bomen verspreiden geurige, roze-witte bloemen, die in de lente aankomen en het gebladerte voorafgaan. De bloemen van schotelmagnoliabomen zijn groot (tot 25 centimeter), vandaar de algemene naam van de plant. Deze planten zijn geschikt voor zones 4 tot 9 en willen volle zon tot halfschaduw.

Als u in Oost-Noord-Europa woont en "inheems" wilt worden, behoren servicebessenbomen (zones 4 tot 8, volle zon tot halfschaduw) tot uw opties voor bloeiende bomen.

Serviceberry-bomen zijn vroege bloeiers (eind maart / begin april). Sommige soorten servicebessen zijn onder meer:

• Zachte bosbes (Amelanchier arborea)
• Sneeuwwolk Allegheny (Amelanchier laevis 'Snowcloud')
• Canadese serviceberry (Amelanchier canadensis)

Serviceberry-bomen worden ook wel 'shadbush', 'shadblow' en 'shadberry' gebruikt. Deze namen zijn afgeleid van het feit dat serviceberry-bomen bloeien op hetzelfde moment als de shad (een vis) spawn.

Ondanks het "rood" in de naam van deze bloeiende exemplaren, dragen oosterse redbud-bomen (Cercis canadensis) een roze-paarse bloei. Als oosterse redbud-bomen in de lente in bloei komen, lijken hun blote ledematen te "fuzzelen". Het is in deze tijd van het jaar dat oosterse redbud-bomen hun rekening verdienen als een van de meest sierlijke bloeiende bomen van het landschap. Laat ze groeien in de zones 4 tot 8 in de volle zon tot halfschaduw.

Japanse kornoeljes (Cornus kousa) en hun Cornus florida- verwanten zijn beide aantrekkelijke bloeiende bomen voor de lente, met knock-out herfstbladeren om op te starten. 'Wolf Eyes' is een populaire cultivar van Cornus kousa vanwege zijn bonte bladeren. Laat het groeien in de zones 5 tot 8 en in halfschaduw.

Een verschil tussen de Europese inheemse, Cornus florida, en de Japanse Kousa- kornoelje zit in hun bessen. Japanse kornoeljes dragen een grotere, aardbei-achtige bes. Maar beide dragen een bloemtros omringd door vier schutbladeren.