Witogige vireo
De witogige vireo is een kleine vogel die vaak wordt verward met een grasmus, en vanwege zijn geheimzinnige gewoonten kan het moeilijk zijn om te zien en correct te identificeren. Naarmate vogelaars echter meer vertrouwd raken met deze leden van de Vireonidae- familie, zullen ze vireos op de juiste manier opmerken en herkennen wat hen uniek maakt. Het bestuderen van deze factsheet is de eerste stap om meer vertrouwd te raken met de white-eyed vireo en zijn naaste familieleden.
Snelle feiten
- Wetenschappelijke naam: Vireo griseus
- Nederlandse naam: White-Eyed Vireo, Chick-of-the-Village
- Levensduur: 5-7 jaar
- Afmeting: 4,5-13 centimeter
- Gewicht:.3 -.5 gram
- Spanwijdte: 7,5-20 centimeter
- Staat van instandhouding: minst bezorgd
Identificatie met witte ogen
Het algemene sperma van deze vogel omvat een korte, dikke, zwarte snavel die lichtjes aan de punt is gehaakt, en een lichaamsvorm met een dikke nek, een grote kop en relatief ronde vleugels. Hoewel deze eigenschappen helpen om de vogel als een vireo te identificeren, moeten vogelaars nauwkeuriger kijken naar specifieke veldmarkeringen om de exacte soort met vertrouwen te identificeren.
Mannelijke en vrouwelijke witogige vireos zijn vergelijkbaar met olijfgele of olijfgroene bovendelen. Het hoofd vertoont grijze auricula's en een grijze nek, en het gezicht valt op met felgele lores die een dikke bril rond de ogen vormen. De flanken zijn geel en de borst en het achterlijf zijn wit. De onderstaartdekveren zijn ook wit. De zwarte vleugels hebben een groengele rand en twee dunne witte of lichtgele vleugelbalken. De donkere staart heeft een olijfgele wassing aan de buitenranden. De benen en voeten zijn grijszwart. De ogen hebben een helderwitte iris, hoewel de lichte kleur misschien niet opvalt tenzij de vogels van dichtbij worden gezien.
De jongeren zijn over het algemeen bleker met een gewoon gezicht dat de heldergele lores mist en alleen een vage gele oogring vertoont. Jonge vogels hebben ook donkerdere ogen die grijs of bruinachtig kunnen zijn, maar die lichter worden naarmate ze ouder worden.
Vireo's met witte ogen worden vaker gehoord dan gezien, en hun typische lied is een explosief cluster van verschillende tonen. Warbles, tjilpen, chips, piepende ademhaling en fluittonen kunnen allemaal deel uitmaken van het nummer, dat vaak eindigt met een scherpe chipnoot. Deze vireo's kunnen ook mimicry in hun liedjes bevatten, met tonen die lijken op donzige spechten, roodborstjes, huiskoninkjes en grijze katvogels in hun repertoire. Zowel mannelijke als vrouwelijke vireo's zingen, vaak laat in de herfst of in de winter wanneer andere vogels zijn gestopt met zingen. Als ze zingen, zitten ze meestal hoger en in een meer open ruimte, waardoor vogelaars een beter zicht krijgen.
Habitat en verspreiding van witogige vireo
Deze schuwe vogels geven de voorkeur aan dichte, struikachtige habitats, vaak met doornen of braamstruiken. Ze zijn te vinden in de onderlaag van bosranden en geven de voorkeur aan loofbossen. Ze kunnen ook worden gezien in overwoekerde velden en oevergebieden, en hoewel ze kunnen worden aangetroffen in dichtbegroeide parken in de voorsteden, worden ze zelden gezien in actieve stedelijke gebieden.
White-eyed vireos zijn het hele jaar door inwoners van het noordoosten van Mexico langs de Gulf Coast tot South Carolina, ook in heel Florida.
Migratiepatroon
Tijdens het broedseizoen breiden witogige vireo's hun verspreidingsgebied uit in het oosten van Texas en zo ver naar het noorden als Illinois en het zuidoosten van Iowa, en in het oosten tot aan het zuiden van Ontario, Connecticut en Maryland. In de winter verspreiden deze vogels zich naar het zuiden door Mexico en in Centraal-Europa tot aan Honduras. Ze brengen ook winters door in het Caribisch gebied, inclusief Bermuda, de Bahama's en Cuba.
Zwerfwaarnemingen worden af en toe veel verder naar het westen of noorden geregistreerd dan deze vireo's worden verwacht, meestal tijdens trekperioden waarin vogels gemakkelijker kunnen verdwalen.
Gedrag
Deze vogels zijn over het algemeen solitair of kunnen in paren worden gezien. Tijdens de herfstmigratie kunnen ze zich ook aansluiten bij gemengde foeragerende koppels met andere soorten. Ze blijven meestal lager in het struikgewas en verbergen zich onder een dichte dekking. Dit kan het moeilijk maken om hun kleur duidelijk te zien, hoewel de bleke ogen en gele bril nog steeds opvallen als een goede veldmarkering, zelfs onder slechte kijkomstandigheden.
Dieet en voeding
Witoogvireo's zijn meestal insecteneters en voeden zich met een reeks beestjes, waaronder larven en spinnen. Soms eten ze ook slakken of zelfs kleine hagedissen, en als ander voedsel schaars is, kunnen ze bessen of ander fruit aan hun dieet toevoegen, vooral in de winter. Terwijl ze foerageren, plukken en verzamelen ze insecten van schors en bladeren, af en toe zwevend terwijl ze op zoek gaan naar hun volgende lekkernij.
Nestelen
Dit zijn monogame vogels. Mannetjes proberen indruk te maken op vrouwtjes door hun veren op te blazen en hun staart te spreiden. Na de paring werken beide partners samen om een diep, komvormig nest te bouwen met behulp van twijgen, worteltjes, grassen en papier van wespennesten, waarbij de structuur wordt samengebonden met spinnenzijde. De binnenkant van de beker is bekleed met fijnere grassen en vezels, en de buitenkant is vaak versierd met korstmos of mos. Het nest is opgehangen aan een gevorkte tak of dichte struik en is over het algemeen slechts 1-10 meter boven de grond geplaatst.
Eieren en jongen
De ovaalvormige eieren zijn wit met een paar bruine of zwartachtige vlekken, met 3-5 eieren in een typisch broedsel. Beide ouders delen gedurende 13-16 dagen incubatietaken. Nadat de kuikens zijn uitgekomen, delen mannetjes en vrouwtjes nog eens 10-11 dagen de voederplekken totdat de jonge vireos het nest verlaten. De meeste paren brengen slechts één broedsel per jaar groot, maar zuidelijke witogige vireo's kunnen jaarlijks twee broedsels grootbrengen dankzij hun langere broedseizoen.
Deze vogels worden zwaar geparasiteerd door bruinkop koevogels, en de neststerfte kan erg hoog zijn omdat de veel grotere pleegkuikens de vireokuikens verdringen.
Behoud van witogige vireo
Hoewel deze vogels niet als bedreigd of bedreigd worden beschouwd, hebben hun populaties de afgelopen jaren kleine fluctuaties ondergaan. Verlies van habitats kan een punt van zorg zijn, en wilde katten vormen een ernstige bedreiging voor witogige vireo's vanwege de lage nestgewoonten van de vogels.
Tips voor vogelaars in de achtertuin
Deze vireo's zijn geen gewone vogels in de achtertuin, maar ze kunnen in de verleiding komen om tuinen te bezoeken met dikke, dichte struiken als geschikte dekking. Het minimaliseren van het snoeien en het kiezen van de beste struiken voor vogels kan nuttig zijn om witogige vireo's aan te trekken. Bessenstruiken kunnen ook zorgen voor aantrekkelijke wintervoedselbronnen en voor extra dekking. Pesticiden moeten worden geminimaliseerd om gezonde voedselbronnen voor insecten te ondersteunen. Een meneer richten op grote, brede bladeren kan ook verleidelijk zijn voor vireo's met witte ogen, aangezien deze kleine vogels graag over nat gebladerte wrijven om te baden.
Hoe deze vogel te vinden
In het veld reageren deze vogels vaak op pishing en kunnen ze een goed uitzicht bieden aan vogelaars die piepende of kusachtige geluiden maken. Het bezoeken van de juiste habitat is essentieel, hoewel de vogels enigszins flexibel kunnen zijn en af en toe kunnen verschijnen in voorstedelijke gebieden met veel vegetatie. Zoek niet naar vireo's in gebieden die worden behandeld met pesticidetoepassingen, omdat die behandelingen het favoriete voedsel van deze vogels zullen elimineren.
Ontdek meer soorten in deze familie
Er zijn verschillende vireo's die net zo interessant zijn als de witogige vireo, en soortgelijke vogels zoals grasmussen en vliegenvangers kunnen even fascinerend zijn om te bestuderen. Zoek naar vogels zoals:
Mis geen van onze met feiten gevulde vogelprofielen om meer te weten te komen over uw favoriete soort!
