Oostelijke Phoebe
Hoewel de oostelijke phoebe veel voorkomt en wijdverspreid is in Oost-Noord-Europa, heeft hij een relatief saai verenkleed en wordt hij vaak over het hoofd gezien. Een bekend lid van de Tyrannidae- vogelfamilie, maar dit is een vogel die de moeite waard is om te leren kennen, omdat zijn kenmerkende lied het voor vogelaars gemakkelijk maakt om ze goed te identificeren. Het leren van de basisfeiten van oosterse phoebe kan elke vogelaar helpen zich meer op zijn gemak te voelen bij deze vliegenvangers.
Snelle feiten
- Wetenschappelijke naam: Sayornis phoebe
- Nederlandse naam: Oostelijke Phoebe
- Levensduur: 5-7 jaar
- Afmeting: 5,5-18 centimeter
- Gewicht:.65 -.7 gram
- Spanwijdte: 11-30 centimeter
- Staat van instandhouding: minst bezorgd
Oostelijke phoebe-identificatie
De oostelijke phoebe lijkt eerst een onopvallende vogel te zijn, nogal saai en zonder gedurfde markeringen of kleur. Zijn slanke bouw en grote kop die aan de achterkant kan lijken, zijn de eerste aanwijzingen van een vogelaar over de identiteit van deze vogel. De zwarte, dunne snavel heeft stijve, scherpe borstelharen aan de basis en deze vogels hebben donkere ogen en zwarte poten en poten. Mannetjes en vrouwtjes lijken op elkaar met een roetbruine of grijszwarte kop en gezicht, en de bovendelen zijn iets bleker grijsbruin. De buik is witachtig met een variabele gele wassing op de buik en onderstaartdekveren, vooral in de herfst, hoewel ze in de lente gewoon wit kunnen lijken. Een zwak grijsbruin "vest" kan zichtbaar zijn aan de zijkanten van de bovenborst en de keel is effen wit. De vleugels kunnen wat bleke randen vertonen, maar niet voldoende om als vleugelbalken. De staart is donker met een vierkante punt.
Jonge exemplaren lijken op volwassenen, maar zijn onderaan geler en hebben iets bleker vleugels die een sterkere vleugje vleugelbalken kunnen geven. Naarmate de jonge vogels volwassen worden, zullen ze er nog grauwer en relatief karakterloos uitzien.
Deze vogels hebben misschien een neutraal verenkleed en missen gemakkelijk te herkennen markeringen, maar hun gedurfde FEEE-beee-lied is een kenmerkende raspende fluit met de nadruk op de eerste lettergreep. De typische roep is een scherp "chip" -geluid, en wat raspend geklets maakt ook deel uit van het repertoire van de oosterse phoebe. Deze vogels zingen meestal vanaf een hoge, blootgestelde baars, en ze zijn een gemakkelijk herkenbaar onderdeel van het ochtendkoor elk voorjaar.
Oostelijke phoebe-habitat en distributie
Deze vliegenvangers geven de voorkeur aan open loofbossen, landbouwgebieden en beboste oevercorridors. In voorstedelijke gebieden worden ze vaak aangetroffen in parken of begraafplaatsen. Ze komen voor in Oost- en Zuid-Europa, Zuid-Canada en zelfs in het Caribisch gebied, afhankelijk van het seizoen.
Migratiepatroon
Oostelijke phoebes verblijven het hele jaar door in geschikte habitats van centraal en oostelijk Texas via Arkansas en de noordelijke delen van Mississippi, Alabama en Georgia tot in Tennessee, zuidelijk Kentucky, westelijk Noord-Carolina en noordelijk Zuid-Carolina. Tijdens het broedseizoen in de zomer verspreiden deze vogels zich veel verder naar het noorden, variërend in het boreale woud van zuidelijk Canada en zo ver noordelijk als geschikte habitat in de zuidelijke Northwest Territories. In Europa broeden oostelijke phoebes tot in het uiterste westen van North Dakota, en in het oosten worden ze overal in New England en tot in Maine gevonden. In de winter migreren deze phoebes naar centraal en oostelijk Mexico, evenals naar het zuidoosten van Europa en door heel Florida. Een paar vogels kunnen ook overwinteren in het Caribisch gebied.
Zwerfwaarnemingen worden regelmatig veel verder naar het westen geregistreerd dan verwacht, meestal in de herfst. Een oostelijke phoebe is ook geregistreerd in Engeland, vermoedelijk nadat hij verdwaald was tijdens migratie.
Gedrag
Dit zijn relatief solitaire vogels, maar worden ook in paren gezien, hoewel zelfs gepaarde vogels niet veel tolerantie hebben voor elkaars gezelschap. Als ze neerstrijken, kwispelen, pompen of dobberen ze hun staart op een opvallende manier, waarbij ze de staart vaak iets spreiden. Ze kunnen hun hoofdveren optillen, waardoor het lijkt alsof ze een korte kuif hebben met een piek aan de achterkant van het hoofd.
Oosterse phoebes zijn een van de vroegste lentemigranten en kunnen zelfs in broedgebieden aankomen voordat de winter volledig voorbij is. Deze vogels waren de eersten die in Noord-Europa werden gebonden toen John James Audubon zilverdraad om de poten van oostelijke phoebes bond, en ontdekte dat deze vogels elk jaar naar dezelfde broedplaatsen terugkeren.
Dieet en voeding
Deze vogels zijn voornamelijk insecteneters en eten een breed scala aan insecten, waaronder larven en spinnen. Ze bevatten ook fruit, bessen en zelfs kleine vissen in hun dieet, afhankelijk van welke voedselbronnen het meest aanwezig zijn in het territorium van een individuele vogel.
Bij het foerageren schieten oosterse phoebes vaak herhaaldelijk van dezelfde baars en kunnen ze kort zweven terwijl ze naar insecten plukken.
Nestelen
Deze vogels zijn monogaam. Het nest is gemaakt van modderpellets en mos, en bekleed met gras, veren, bladeren en soortgelijk materiaal. Nesten zijn meestal laag, bevestigd aan een verticaal oppervlak zoals muren, beekbanken of rotswanden, en kunnen zelfs bovenop oude nesten worden gebouwd. Oosterse phoebes nestelen vaak onder bruggen, viaducten, dakranden of duikers, en nestelen zich comfortabel in de nabijheid van mensen.
Eieren en jongen
De ovaalvormige eieren zijn wit en zijn af en toe gevlekt met roodbruine vlekjes. Er zijn 2-8 eieren in een typisch broedsel, en een gekoppeld paar kan elk jaar 2-3 broedsels grootbrengen. Een derde broedsel komt meestal alleen voor in de meest zuidelijke populaties waar het broedseizoen het langst is. Nadat de eieren zijn gelegd, incubeert de vrouwelijke ouder ze gedurende 15-17 dagen, en nadat de kuikens uitkomen, voeden beide ouders de nestvogels nog eens 15-16 dagen.
Oosterse phoebes hybridiseren af en toe met zwarte phoebes, en ze zijn ook onderhevig aan broedparasitisme van bruinkop koevogels.
Oostelijke phoebe-instandhouding
Deze vliegenvangers worden niet als bedreigd of bedreigd beschouwd, en dankzij meer beschikbare bruggen en viaducten die als broedplaatsen dienen, breidt hun assortiment geleidelijk uit. Het minimaliseren van het gebruik van pesticiden en het vermijden van storende nesten zijn goede stappen om deze vogels te helpen blijven gedijen.
Tips voor vogelaars in de achtertuin
Het minimaliseren van het gebruik van insecticiden zorgt voor een gezonde, overvloedige voedselbron voor oosterse phoebes die een tuin kunnen bezoeken, en ze zijn vaak welkom in tuinen omdat ze een uitstekende insectenbestrijding bieden. Het planten van bessenstruiken zal helpen om wintervoedsel te geven, en het opnemen van struiken in een vogelvriendelijke tuin zorgt voor goede zitstokken om oosterse phoebes aan te trekken. Deze vogels zullen ook nestplanken gebruiken die op geschikte nestlocaties onder dakranden worden geplaatst.
Hoe deze vogel te vinden
Hoewel oosterse phoebes veel voorkomen en wijdverspreid zijn in hun bereik, worden ze vaak over het hoofd gezien of verkeerd geïdentificeerd omdat ze zo visueel onopvallend zijn. Het leren herkennen van vogels op het gehoor is een goede stap voor vogelaars om deze vogels te lokaliseren en met vertrouwen te identificeren wanneer ze de juiste habitat bezoeken, en het is ook belangrijk om de identificatietips voor vliegenvangers op te frissen. Vogelen in gebieden met veel duikers, viaducten en andere nestmogelijkheden is ook een manier om de kans op het zien van een oostelijke phoebe te vergroten.
Ontdek meer vogels in deze familie
De Tyrannidae- vogelfamilie omvat ongeveer 450 soorten phoebes, vliegenvangers, tyrannulets, elaenia's, kiskadees, kingbirds, pewees en andere vogels. Enkele van de naaste verwanten van de oostelijke phoebe zijn:
Vergeet niet om al onze wilde vogelsprofielen te bezoeken voor meer informatiebladen over al uw favoriete vogels, inclusief eenden, kolibries, flamingo's, roofvogels en meer!
