Gids voor Xeriscape-landschapsarchitectuur

Xeriscape-landschapsarchitectuur, of simpelweg 'xeriscaping', is per definitie landschapsarchitectuur die specifiek is ontworpen voor gebieden die vatbaar zijn voor droogte of voor eigendommen waar waterbesparing wordt toegepast. Afgeleid van het Griekse xeros dat 'droog' betekent, betekent de term letterlijk 'droog landschap'.

Xeriscape niet nulscape

Merk op dat "xeriscape" wordt uitgesproken alsof het begint met de letter Z, wat soms leidt tot de spelfout "zeroscape" (alsof het "nul landschapsarchitectuur" betekent). Dit is jammer, want het woord "nul" brengt de geest ertoe te denken aan "niets" - in dit geval een landschap met niets erin (of in ieder geval niets moois). Maar xeriscape-landschapstechnieken hoeven niet te resulteren in een "grote nul" voor de esthetiek van landschapsontwerp.

Xeriscape landschapsarchitectuur en woestijnplanten

In feite, zoals de meeste mensen de term gebruiken, hoeft xeriscape-landschapsarchitectuur niet beperkt te blijven tot woestijnplanten die ongeveer net zo aantrekkelijk zijn als prikkeldraad (bijvoorbeeld bepaalde soorten cactussen en vetplanten). De praktijk stelt je eerder in staat (in ieder geval in niet-woestijnklimaten) een grote verscheidenheid aan aantrekkelijke planten te gebruiken, maar dringt aan op gezond verstandige maatregelen om water te besparen, zoals het groeperen van planten met vergelijkbare waterbehoeften. Deze praktijk bespaart u niet alleen geld, maar het kan ook uw planten redden, aangezien veel planten worden gedood door te veel water te geven. Dus zelfs als u geen water probeert te besparen, is het zinvol om "dorstige" planten te scheiden van planten die veel minder water willen.

Een veelvoorkomend element in xeriscape-landschapsarchitectuur is de vermindering van gazongrasgebieden, aangezien gazongras vaak een van de ergste overtreders is van waterbehoud. Een andere wijdverbreide tactiek is de inzet van inheemse planten, aangezien deze zijn aangepast aan het plaatselijke klimaat en daardoor minder door mensen geleverd water nodig hebben.

Hoe xeriscape-landschapsarchitectuur te oefenen

Om samen te vatten, beschouw de praktijk van xeriscaping dan als een focus op het volgende:

1. Welke planten je kiest om te groeien.
2. Welke planten je vermijdt te laten groeien (met name gazongras).
3. Hoe u uw planten organiseert.

Xeric planten

Planten die het meest geschikt zijn voor xeriscape-landschapsarchitectuur worden soms "xerische" planten genoemd. Dit zijn planten met een lage waterbehoefte en die daarom goed tegen droogte kunnen. Droogtetolerantie is natuurlijk relatief. Een plant die in het noordoosten van Europa als droogtetolerant wordt beschouwd. misschien knapperig gebakken in woestijnland. Uw opties worden dus vergroot in de eerste regio en verkleind in de laatste. Houd daar rekening mee bij het bladeren door de volgende bronnen over droogtebestendige planten:

1. Droogtetolerante bomen
2. Droogtetolerante struiken
3. Droogtetolerante bodembedekkers

Hier zijn enkele kleurrijke keuzes uit deze en andere plantcategorieën:

1. Sunburst Christusdoorn (boom)
2. Rode paradijsvogel (struik)
3. Angelina sedum (bodembedekker)
4. Zebragras (siergras)
5. Lewisia (meerjarig)

Bedbloemen geschikt voor landschapsarchitectuur met xeriscape

Hier zijn ideeën voor een bloemenbed dat geschikt is voor xeriscape-landschapsarchitectuur in het grootste deel van Noord-Europa. Dit voorbeeld kan als zodanig worden gebruikt om een bloembed samen te stellen (bijvoorbeeld tegen een hek) van 12 meter lang en 2,4 meter diep, of het kan worden uitgebreid (in de lengte) om een funderingsbeplanting te vormen.

Plant drie losse rijen vaste planten

Blauwbaard, een hoge plant (en technisch gezien een struik, maar vaak behandeld als een vaste plant), zal de achterste rij domineren, waar het de kortere planten niet zal verdoezelen (de achterste rij is die tegen een hek of een huismuur). De middelste rij is verspringend met droogtebestendige vaste planten van gemiddelde hoogte: Moonbeam coreopsis, zonnehoed en 'Autumn Joy' sedum. Aan de achterkant, en het hele ensemble als middelpunt accentuerend, bevindt zich een hoog siergras, zoals meisjesgras. Ten slotte zijn heuvels van een kortere, droogtebestendige siergras (zoals blauwzwenkgras) verspringend met lamsoren om de eerste rij te vormen.