Afbeeldingen van witte bloemen

Witte bloemen zorgen voor een neutrale kleur in gemengde aanplant. Neutrale kleuren zorgen voor overgang tussen sterkere tinten. Witte bloemen kunnen ook worden gebruikt om het effect van luide kleurenschema's te verzachten of op zichzelf staan in een monochroom schema (bijv. Volledig witte tuinen). Anderen gebruiken witte bloemen in maantuinen (of "maanlichttuinen"). Bekijk deze foto's van witte bloemen om enkele van de beschikbare keuzes te overwegen.

Eikenbladige hortensia 's worden even vaak gekweekt vanwege hun interessante gebladerte als vanwege hun bloemen, maar produceren toch aantrekkelijke witte bloesems.

De wetenschappelijke plantnaam van eikenbladige hortensia's is Hydrangea quercifolia, de soortnaam verwijst naar de interessante bladvorm van deze struik (quercifolia betekent letterlijk "eikenblad" in het Latijn). Maar eikenbladige hortensia's geven ook opmerkelijke witte bloesems, die later uitdrogen en enige tijd aan de struik blijven.

Maar hoe zit het met de geslachtsnaam, hortensia? Welnu, we zijn allemaal bekend met de Griekse wortel hydr - als een verwijzing naar water, zoals in 'hydrateren'. Ondertussen komt angeon van het Grieks voor "vat". Dus in welke zin is een hortensia een watervat? Nou, de meeste soorten hebben veel water nodig. Gelukkig vormen eikenbladige hortensia's hierop een uitzondering.

Verwar laurierstruiken (inwoners van Noord-Europa) niet met laurierbomen (Laurus nobilis). In het oude Griekenland en het oude Rome gebruikten mensen de bladeren van laurier om kransen te maken die als een kroon op het hoofd werden gedragen (de overwinningslaurier). Het wordt nog steeds gebruikt als een symbool van de overwinning op de Olympische Spelen. Het is ook de laurier die wordt gebruikt als smaakstof bij het koken, vaak aangeduid als "laurierblad".

Aangezien het een mediterrane plant is, is het niet verwonderlijk dat het de laurier is en niet de berglaurier die betrokken is bij de mythe van Daphne en Apollo. Voor het geval je je mythologie bent vergeten, Daphne, op de vlucht voor de god Apollo, werd door haar vader, de riviergod Peneius, in een laurierboom veranderd, opdat Apollo haar niet zou inhalen. Overigens, hoewel Daphne haar naam aan de struik heeft gegeven, daphne, heeft die struik slechts een uiterlijk dat lijkt op laurier.

Maar wat dat betreft, is berglaurier (Kalmia latifolia), ondanks zijn gebruikelijke naam, van een heel ander geslacht dan laurier. Inderdaad, terwijl het gebladerte van laurierbomen als keukenkruid wordt gebruikt, is berglaurier een giftige plant!

Misschien vraagt u zich af: "Wat is het verschil tussen ' narcisbloemen ' en ' narcisbloemen '?" Het antwoord is geen, volgens de European Daffodil Society (ADS), die stelt dat de twee synoniem zijn:

"Narcissus is de Latijnse of botanische naam voor alle narcissen, net zoals ilex voor hollies is. Narcis is de algemene naam voor alle leden van het geslacht Narcissus..."

Dezelfde organisatie legt ook uit hoe "jonquille" -bloemen verschillen van "narcis" -bloemen, daarbij een algemene (geen vaste) regel aanhalend die zegt dat jonquielen "verschillende gele bloemen, sterke geur en rond blad hebben".

Evenzo verwijst "Paperwhite" naar een soort Narcissus. Deze planten kwalificeren daarom als "narcissen"; ze hebben witte bloemen.

Stermagnoliabomen (Magnolia stellata) zijn vroege bloeiers (maart-april) die geschikt zijn om te groeien in de zones 4-8. Korter dan schotelmagnoliabomen, bereiken stermagnoliabomen een hoogte van 15'-20', met een vergelijkbare spreiding.

Omdat stermagnoliabomen tot de vroegste bloemen behoren die ons elk voorjaar begroeten, is er een speciaal plekje in ons hart voor hen gereserveerd: ze komen te hulp na de lange winter, wanneer onze psyche het meest wanhopig op zoek is naar bloemenkleur. Het geldt voor alle vroegste bloeiers: welke andere fijne kwaliteiten ze ook bezitten, planten zoals stermagnoliabomen overtuigen ons vooral door hun tijdigheid.

Callery-perenbomen (Pyrus calleryana) zijn niet geschikt voor gebieden met harde wind. Ze zijn berucht om het lijden van gebroken takken tijdens stormen. Ze houden echter goed stand tegen straatvervuiling. Dat is de reden waarom ze langs de straten van zoveel steden en grote steden lopen.

Omdat ze later bloeien, zoete herfst clematis (Clematis Terniflora) wijnstokken complement andere rassen heel mooi.

Maar deze wijnstok is een betere keuze dan zoete herfstclematis omdat deze invasief is. Geconfedereerde jasmijn (Trachelospermum jasminoides), ook wel "sterjasmijn" genoemd, komt oorspronkelijk uit het Europese zuidoosten. Het wordt grotendeels gekweekt vanwege zijn geurige bloemen, wat de belangrijkste reden is waarom het gewoonlijk een "jasmijn" wordt genoemd, aangezien het eigenlijk een lid is van een heel ander geslacht. Het blad biedt wel een meerwaarde: het is glanzend en donkergroen.

De bloemen groeien in clusters en bloeien in mei in veel delen van het zuidoosten. Deze wijnstokken zijn klimmers: ze klimmen door te kronkelen en zullen wel 20 meter omhoog klimmen op een steun. Als je geen zin hebt om ze te voorzien van een prieel, pergola, etc. op schaal, dan kun je ze toch gebruiken als bodembedekkers.

De witte bloemtrossen van Koreaanse kruidenviburnum, getint met roze, hebben een pittige geur. De bloesems van Koreaanse kruidenviburnums behoren tot de meest geurige bloemen van het landschap.

Beginners in landschapsarchitectuur kunnen in de war raken door de naam "Koreaanse kruidenviburnum." Dus als je deze struik hebt vermeden vanwege een gebrek aan interesse in de Koreaanse keuken, is het misschien tijd om deze veelzijdige plant eens nader te bekijken. De "specerij" in zijn naam heeft niets te maken met je smaakpapillen en alles met een ander van je zintuigen: geur.

Gemengd met andere perkplanten kan een tapijt van wit alyssum als vulmiddel dienen. Als alternatief, alleen geplant, kan deze eenjarige bloem functioneren als een tijdelijke bodembedekker. Merk op dat wit alyssum verschilt van het meerjarige, gele alyssum. Eenjarige alyssum-bloemen kunnen ook paars of roze zijn, evenals andere kleuren.

Als je het type tuinman bent dat alleen last heeft van het nieuwe en flitsende (of die alleen maar vaste planten kweekt), dan is wit alyssum misschien niet iets voor jou. Maar als u ernaar streeft om uw tuin er tijdens de zomer uit te laten zien als een miljoen dollar, is er een plaats in uw landschap voor eenjarigen zoals alyssum.

De vaste plant, sneeuw in de zomer (of "sneeuw in de zomer") draagt witte bloemen, zoals de naam al doet vermoeden. Maar sneeuw in de zomer is meer dan alleen de bloemen. Het zilverachtige blad beveelt het gebruik aan in combinatie met allerlei andere planten, en het voelt fluweelzacht aan.

Planten met zilverkleurig blad zijn niet alleen aantrekkelijk om geïsoleerd te bewonderen, maar kunnen ook een interessante achtergrond vormen voor de bloemen van andere planten. Het nut van sneeuw in de zomer is dus niet beperkt tot de bloeiperiode. Probeer eens sneeuw in de zomer in een plantbed met bijvoorbeeld de bloemen van rode salvia.

Net als witte bloemen zijn bladeren met een zilveren kleur ook geweldige keuzes voor maantuinen, omdat ze 's nachts relatief goed verschijnen. Gelukkig heeft sneeuw in de zomer beide eigenschappen.

De heerlijk aromatische struik, mock orange, is helaas eerder vernoemd naar wat het niet is, dan naar wat het is. Mock orange is misschien geen echte sinaasappel, maar zoveel is duidelijk: er is geen reden om neporanje struiken over het hoofd te zien. Mock orange verdient een plekje in je tuin als je überhaupt gevoelig bent voor geur.

Lezers van Alice in Wonderland zullen worden herinnerd aan het personage van de Mock Turtle in dat boek, een naam gebaseerd op een soep. In Groot-Brittannië was vele jaren geleden soep van groene zeeschildpadden een ware rage. Maar toen het hoofdingrediënt voor het echte werk ontbrak, werd een ander vlees (bijvoorbeeld kalfsvlees) vervangen en werd er een 'nep' aan de naam van het gerecht toegevoegd om de fraude te onthullen - terwijl de mensen er tenminste eerlijk over waren.

Wit tot lichtroze van kleur, de buisvormige bloemen van daphne-struiken ontvouwen zich in trossen. Daphne-heesters bloeien over het algemeen in mei, maar we waarderen 'Carol Mackie' daphne-heesters net zo veel voor hun bonte bladeren als voor hun bloesems. De bloemknoppen, die roze zijn, zijn net zo aantrekkelijk als de bloemen.

Over de lauweren gesproken, Daphne vertoont enige gelijkenis met hen. Deze gelijkenis verklaart de naam: in de Griekse mythologie werd Daphne op magische wijze veranderd in een laurier om haar te helpen bij haar ontsnapping uit Apollo.

Paarse, lavendelblauwe en witte gewone seringen (Syringa vulgaris) komen allemaal veel voor in het landschap. Er is ook een Japanse sering die wit bloeit. In zone 5 sluiten seringen het lenteseizoen af en luiden de zomer in. Vul uw seringen aan door andere struiken te laten groeien die eerder in de lente bloeien - deadhead seringen nadat ze zijn uitgebloeid.

Het kant van Queen Anne is een wilde bloem die verwant is aan de wortel.

Je hebt geen rijke grond nodig om alliums te laten groeien, en ze worden ook niet gegeten door knaagdieren of hertenplagen. De sierbloeiende alliums, hoewel verwanten van gewone oude knoflook, zijn veel indrukwekkender bloeiers. Evenmin bent u beperkt tot witte bloemen. "Globemaster" allium, bijvoorbeeld, draagt opvallende paarse bloesems. Deze reus, gekweekt in winterharde zones 4-9, is 90-40 cm hoog en bloeit in het late voorjaar. Zoals de naam suggereert, zijn de bloesems bolvormig; en ze zijn enorm, enkele centimeters groot. De bloemhoofdjes zijn eigenlijk samengesteld uit talloze stervormige roosjes (tot wel 1000).

Witte cleome-bloemen (Cleome hassleriana) hebben de bijnaam 'spinplanten' en 'kattenbakkebaarden'. Cleome-bloemen zijn met 3 tot 6 meter hoog genoeg om in de achterste rij van een plantbed te planten. Hoewel het een jaarlijks terugkeert, kan het gemakkelijk opnieuw worden ingevoerd. Cleome-bloemen zijn er ook in de kleuren roze en paars. Sommige cleome-bloemen zijn tweekleurig.

Er zijn "witte" bloemen, en dan zijn er "briljantwitte" bloesems. Candytuft valt in de laatste categorie. Een meerjarige plant, de helderwitte bloesem van de candytuft glinstert als weinig anderen in de tuin.

Deze lievevrouwebedstro gedijt goed onder een Kwanzan-kersenboom. Het vermogen om onder bomen te groeien, maakt lievevrouwebedstro een waardevolle bodembedekker, omdat veel planten helemaal niet goed onder bomen groeien.

Dwergdeutzia (Deutzia gracili s Nikko) is een korte struik (2 meter) en wordt daarom vaak behandeld als bodembedekker in plaats van als een typische struik. Het strekt zich uit tot een breedte van 5 meter op de vervaldag. Hoewel de witte bloemen niet groot zijn, komen ze wel in clusters voor, waardoor ze een mooie, heldere weergave vormen.