Wat is eutrofiëring en hoe veroorzaakt het algenbloei?

Eutrofiëring is wereldwijd een lastig milieuprobleem en hoewel we de oorzaak kennen, wordt er niet veel gedaan om het op te lossen. Lees de feiten over eutrofiëring en de algenbloei die het veroorzaakt.

Wat is het?

Eenvoudig gezegd is eutrofiëring een hoge concentratie van voedingsstoffen in een watermassa. Deze voedingsstoffen, meestal stikstof en fosfor, zijn voedsel voor in het water levende organismen zoals algen, plankton of andere micro-organismen. Eutrofiëring kan ook buiten het water voorkomen; bijvoorbeeld bodems kunnen eutrofisch wanneer zij hoge niveaus van stikstof, fosfor of andere voedingsstoffen.

Eutrofiëring treedt vaak op wanneer regen die van sterk bemeste landbouwgrond, golfbanen en speelvelden en gazons stroomt, in een beek, meer, oceaan of ander water terechtkomt. Het komt ook vaak voor wanneer rioolwater, behandeld of onbehandeld, in een watermassa terechtkomt en wanneer de uitstroom uit septic tanks in een stroom of vijver terechtkomt. Enkele van de ergste bronnen van voedingsstoffen zijn geconcentreerde diervoederbedrijven.

Al deze bronnen van voedselrijke afvoer zijn uitstekende meststoffen voor planten, maar wanneer deze voedingsstoffen in het water terechtkomen, zorgen ze voor een toename van de bevolking onder algen en andere organismen. Het resultaat is een algenbloei, die er precies zo uitziet als het klinkt: beken, meren en oceanen die vroeger helder waren, zijn ineens groen van de algen.

Dit wordt vaak vijverschuim of eendenkroos genoemd wanneer het wordt gezien in meren of kreken. Wanneer eutrofiëring optreedt in de oceaan en de populatie van bepaalde soorten microscopisch kleine dinoflagellaten explodeert, kan het water rood, bruin of roze worden - dit wordt gewoonlijk een rode vloed genoemd.

Hoewel de meeste van de ergste gevallen van eutrofiëring worden veroorzaakt door menselijke activiteit, is het soms van nature gebeurd. Wanneer een overstroming in het voorjaar immense hoeveelheden voedingsstoffen van het land in een meer spoelt, kan eutrofiëring het gevolg zijn, hoewel dit meestal van korte duur is.

Effecten op het leven

Behalve dat het lelijk is, heeft het optreden van een algenbloei een verwoestend effect op waterdieren. Terwijl grote populaties algen en andere organismen zich voortplanten, sterven er ook veel af en zinken hun lichamen naar de bodem van het meer of de oceaan. Na verloop van tijd vult een aanzienlijke laag dode en ontbindende organismen de bodem.

Microben die deze dode organismen afbreken, gebruiken daarbij zuurstof. Het resultaat is de uitputting van zuurstof in het water, een aandoening die bekend staat als hypoxie. Aangezien de meeste vissen, krabben, weekdieren en andere waterdieren net zo afhankelijk zijn van zuurstof als dieren op het land, is het eindresultaat van eutrofiëring en algenbloei de creatie van een gebied waar geen waterdieren kunnen leven - een dode zone.

Dode zones als gevolg van eutrofiëring vormen wereldwijd een groeiend probleem. Volgens sommige bronnen is 54 procent van de meren in Azië eutroof. De aantallen zijn vergelijkbaar voor meren in Europa, terwijl in Noord-Europa bijna de helft van de meren lijdt aan eutrofiëring.

Dit verlies aan waterleven heeft een verwoestend effect op de visserij en de visserij. Volgens onderzoekers van het Carlton College die de immense dode zone in de Golf van Mexico hebben bestudeerd, is dat water een belangrijk brongebied voor de visindustrie. De studie toont aan: "De Golf levert 72 procent van de in Europa geoogste garnalen, 66 procent van de geoogste oesters en 16 procent van de commerciële vis. Als de hypoxische zone [dode zone] aanhoudt of verslechtert, zullen de economieën van de vissers en de kuststaat dan ook sterk achteruitgaan. beïnvloed. "

De impact gaat verder dan de visserij. De recreatievisserij, een belangrijke motor van de toeristenindustrie, lijdt ook aan inkomstenderving. Algenbloei kan ernstige gevolgen hebben voor de menselijke gezondheid. Mensen kunnen ernstig ziek worden door het eten van oesters en andere schaaldieren die besmet zijn met het rode vloedgif. Het dinoflagellaat dat rode vloed veroorzaakt, kan irritatie van ogen, huid en luchtwegen veroorzaken, evenals een allergische reactie (hoesten, niezen, tranen en jeuk) bij zwemmers, watersporters en bewoners van die kustgebieden.

Hoe het te beheersen

Er zijn al enkele maatregelen genomen om de oorzaak van eutroof water te bestrijden. Low-fosfaat wasmiddelen zijn ter vervanging van oudere vormen van detergenten met een hoog gehalte fosfaat. Deze verschuiving heeft ertoe bijgedragen dat de stroom van fosfaatvoedingsstoffen naar beken en meren is belemmerd.

Het vergroten van de omvang en diversiteit van wetlands, estuaria en natuurgebieden langs de rivier helpt om de afvoer van voedselrijk water in beken en oceanen te beheersen. Betere rioolwaterzuiveringsinstallaties en regelgeving voor septic tanks verminderen de nutriëntenstromen aanzienlijk, wat resulteert in minder algenbloei.

Bestendigend probleem

Het is duidelijk dat dit een dringende zorg voor het milieu is. Omdat de vraag naar meer landbouwproductiviteit echter blijft toenemen, zal dat blijven resulteren in een toenemend gebruik van fosfaat- en stikstofrijke meststoffen. Deze mest is een grote boosdoener voor het veroorzaken van de groei van eutrofe dode zones. Totdat dit probleem volledig is aangepakt, kan worden verwacht dat deze dode zones zullen voortduren en de milieuproblemen zullen blijven bestendigen.