Het verhaal van de eerste dag van de aarde

Earth Day werd geboren in 1970, in een wereld verscheurd door politieke strijd en aangemoedigd door vrijgevochten activisme. De tijden waren aan het veranderen en een onwaarschijnlijke samenvloeiing van mensen en gebeurtenissen leidde tot de eerste viering van de Dag van de Aarde op 22 april 1970.

Maar het zaadje van Earth Day werd vele jaren eerder geplant toen een handvol wetenschappers en natuurbeschermers zich ervan bewust werd dat de fenomenale naoorlogse groei van de Europese industrie - en de daarmee gepaard gaande lucht- en watervervuiling - een groot deel van de natuurlijke wereld vernietigde.

De milieubeweging en de dag van de aarde

In 1962 publiceerde Rachel Carson, een stille eenling van een boerderij in Pennsylvania die een beroemde bioloog en natuurschrijver werd, Silent Spring, een jeremiad tegen het sproeien van DDT en andere pesticiden. Door hun gebruik de schuld te geven van de wijdverbreide decimering van vogel- en dierenpopulaties, wordt ze gecrediteerd voor het feit dat ze de milieubeweging haar robuuste wetenschappelijke onderbouwing heeft gegeven.

Andere gebeurtenissen in de jaren zestig zorgden ervoor dat het publiek zich bewust werd van de vernietiging van het milieu. De luchtverontreiniging in Los Angeles, New York City en andere stedelijke gebieden had zo'n gevaarlijk hoog niveau bereikt dat de gevolgen voor de menselijke gezondheid onmiddellijk en onmiskenbaar waren.

Bevolkingsgroei, de aanzet voor Paul Erlichs baanbrekende bestseller uit 1968 The Population Bomb uit, kreeg de schuld van het platgooien van velden en bossen om uitgestrekte buitenwijken te creëren. En in wat misschien wel de beroemdste door mensen veroorzaakte ramp van het decennium is, vloog de Cuyahoga-rivier in Ohio, die door Cleveland en andere industriële steden stroomde, in 1969 in brand door al het gevaarlijke afval dat er regelmatig in werd gedumpt.

Gaylord Nelson en de eerste aardedag

Het was in deze tijd dat senator Gaylord Nelson, een milieubewuste democraat uit Wisconsin, voor het eerst voorstelde van milieubescherming een nationale prioriteit te maken. In 1963 overtuigde senator Nelson president Kennedy ervan om op een nationale "natuurbehoudstour" te gaan, maar politiek kwam er weinig van terecht. Datzelfde jaar introduceerde Nelson wetgeving om DDT te verbieden: geen enkel congreslid voegde zich bij hem.

Nelson merkte onverschrokken op dat een aantal kleine organisaties enig succes had geboekt bij het lokaal promoten van milieukwesties. Geïnspireerd door deze evenementen, en door het groeiende aantal anti-oorlogsprotesten en 'teach-ins' dat in het hele land was ontstaan, besloot Nelson in 1969 dat een enkele dag gewijd aan een milieu-teach-in de perfecte manier zou zijn om vervuiling tegen te gaan., ontbossing en andere milieukwesties bovenaan de politieke agenda van het land.

Tijdens een conferentie in Seattle in september 1969 stelde Nelson namens milieuoverwegingen een demonstratie van kust tot kust voor, gepland voor het voorjaar van 1970. In Nelsons woorden: "De reactie was elektrisch. Het ging als gangbusters. "

Mensen in het hele land waren blijkbaar op zoek naar een uitlaatklep om hun groeiende milieubewustzijn te uiten. Nelson haalde in januari 1970 ook een paginagrote advertentie in The New York Times, waarin hij aankondigde dat Earth Day op woensdag 22 april zou plaatsvinden. De datum werd gekozen vanwege de timing met de roosters van de studenten, warmer weer en nee concurrerende feestdagen.

Lokale activiteiten voor aardedag

Hoewel Nelson hielp bij het opzetten van een onafhankelijke organisatie - Environmental Teach-In, Inc., geleid door Denis Hayes, een studentenactivist - om de stroom van verzoeken om informatie af te handelen, stond de senator erop dat Earth Day op lokaal niveau zou worden georganiseerd. Dit bleek een geïnspireerd idee te zijn, aangezien mensen het meest werden geïnvesteerd in kwesties die hun gemeenschap en gezin aangaan.

April 22, 1970 daagde eerlijke en mild, met blauwe luchten gedurende een groot deel van het land. Volgens de meeste schattingen gingen zo'n 20 miljoen mensen de straat op, wat zelfs de meest optimistische verwachtingen ruimschoots overtrof. Republikeinen, democraten, schoolkinderen, studenten, vakbonden, huisvrouwen, doktoren, religieuze leiders, bankiers, gepensioneerden, boeren en iedereen daartussenin namen deel aan duizenden lokale marsen, bijeenkomsten, optochten, protesten en andere 'gebeurtenissen'.

De geschiedenis van de dag van de aarde resoneert

De eerste Dag van de Aarde werd als een groot succes beschouwd. Het evenement was bijna overal voorpaginanieuws en de berichtgeving was overweldigend positief. Het evenement bevestigde in de hoofden van de mensen het belang van milieukwesties als een zorg voor de gemeenschap en een internationale politieke prioriteit. Voor veel deelnemers was Earth Day een keerpunt in hun leven, toen roekeloze consumptie en ongebonden industrieel afval plotseling zwaar onder de loep werden genomen.

Earth Day blijft al meer dan 40 jaar resoneren op persoonlijk en politiek niveau. In de maanden na dat eerste grassroots-evenement werden de Endangered Species Act, de Clean Air Act, de Safe Drinking Water Act en tientallen andere belangrijke stukken wetgeving aangenomen. In opmerkelijke mate zorgde Earth Day voor geïnstitutionaliseerde bescherming van land, lucht en water. En toen, in 1990, Earth Day als een internationaal evenement mondiaal werd, omarmde de wereld het met hetzelfde enthousiasme als de Europeanen in 1970.

Vanwege zijn niet aflatende toewijding aan de groene beweging en andere sociale en ecologische doelen, ontving senator Nelson, die in 2005 overleed, de Presidential Medal of Freedom.