Aubergine kiezen en laten groeien

Het is groot, het is paars en het heet aubergine? Het wordt alleen aubergine genoemd in de VS, hoewel Australiërs verwijzen naar eggfruit en in Afrika wordt het een tuin-ei genoemd. In zijn geboorteland India staat aubergine bekend als eierplant en in het Middellandse-Zeegebied staan ze bekend als aubergines.

Europeanen hebben aubergine nooit echt begrepen. We zijn bekend met de grote paarse soorten. In feite was 'European Large Purple' de naam van een populaire variëteit die werd gekweekt in het Europa van het einde van de 19e eeuw. Het kostte de hovenier en in het bijzonder erfstuk en etnische tuinmannen om andere aubergines op de voorgrond te plaatsen.

Tegenwoordig worden we verleid met fruit dat is gestript, gevlekt of bloost met paarse tinten. Sommige zijn zelfs lang en dun of klein en rond, in een regenboog van kleuren waaronder roze, geel, oranje, groen en zelfs wit. We bewonderen ze, maar we weten nog steeds niet wat we ermee moeten doen. We moeten bekend maken dat aubergines verder zijn gegaan dan parmigiana.

Dat Europeanen deze groente "aubergine" noemen, zou ons erop moeten wijzen dat de eerste variëteiten die naar de koloniën werden gebracht niet groot en paars waren. Volgens William Woys Weaver in zijn boek Heirloom Vegetable Gardening, was 'Old White Eggplant' het vroegste type dat Engeland bereikte, in de 16e eeuw. Dit was een sierras met fruit dat op een kippenei leek. Eh voila! De Britten deelden zowel de plant als de naam met ons. De kleine, witte variëteiten zijn meer een noviteit om te groeien, maar kunnen eetbaar zijn als ze heel jong worden geoogst. Als ze volledig rijpen, worden ze heldergeel.

Met name in Zuidoost-Azië worden nog steeds witschillige rassen geteeld. 'Casper' is hier gemakkelijker verkrijgbaar en is een langwerpige variëteit met een witte huid die vrij vroeg rijpt en een milde, bijna paddenstoelachtige smaak heeft. Witte hybriden zoals 'Easter Egg' zijn ook overal verkrijgbaar in zaadcatalogi.

We verzamelden willekeurig huistuinders, zowel persoonlijk als op internet, om hun enthousiasme voor aubergines te delen. We zijn blij te kunnen melden dat aubergineliefhebbers, zelfs in minder dan ideale klimaten, volhardend zijn. Hoewel Californië en delen van het zuiden hun keuze hebben uit variëteiten en hun oogsten bijna wedijveren met de meest productieve courgettes, toonden mensen van Michigan tot Maine succes met de Aziatische soorten van het kortere seizoen.

'Pingtong Long' is een erg zoete aubergine die populair is bij veel tuinders. Het kan u ook bekend voorkomen als u regelmatig naar Aziatische markten gaat.

We hebben veel succes gehad met 'Thai Long Green'. Behalve dat het goed groeit in onze zone 5b-tuin, houdt de textuur goed stand tijdens het koken en is het bestand tegen lichte vorst. Vergelijkbare Europese variëteiten om te proberen zijn 'Louisiana Long Green' of 'Green Banana'.

Hier afgebeeld is de AAS-winnaar van 2008' Hansel'. 'Hansel' heeft vruchten van vingerlengte die in clusters groeien. De vrucht heeft heel weinig zaad en de plant is compact genoeg om in containers te kweken, wat betekent dat je er vroeg mee kunt beginnen.

Zelfs in warme klimaten zijn aubergines niet de gemakkelijkste groente om goed te groeien. De zaden van aubergines ontkiemen en ontwikkelen zich langzaam, net als paprika's. We beginnen met zaden in februari en zetten ze pas eind mei uit. Inwoners van tropisch Azië, aubergines gedijen alleen bij echt hoge temperaturen. Velen van ons kunnen zorgen voor warme, zonnige dagen, maar nachttemperaturen moeten ook boven de 50 graden F blijven. Dat is een van de redenen waarom ze schitteren in het Middellandse Zeegebied en in Zuidoost-Azië.

Evenzo is 'Rosa Bianca', een mollige, witte en lavendelgestreepte vrucht, een soort postergroente geworden voor de erfstuktuinier. Maar het is moeilijk om te groeien in koelere streken. 'Rosa Bianca' staat bekend om zijn ongelooflijke delicate, niet-bittere smaak.

Een andere warmteminnaar, 'Violetta di Firenze', met grote, dikke, lavendelkleurige vruchten met witte strepen, kan minder zoet zijn als ze in koelere gebieden wordt gekweekt.

Azië, Europa en zelfs Afrika hebben een meer gevarieerde geschiedenis met aubergines gehad en hebben ons enkele van de beste variëteiten opgeleverd. 'Calliope' is een prachtige kleine ovale, witte en paarsgestreepte aubergine in Indiase stijl. 'Calliope' doet het goed, zelfs in koelere klimaten en wordt smaakvol geplukt, hetzij jong (2" ) of volledig volgroeid (3-4"). Het is ook zonder ruggengraat.

Als u de voorkeur geeft aan de traditionele peervormige aubergine en uw tuin aan de rand van het aubergineklimaat, kunt u 'Twinkle' proberen. Zelfs kleiner dan 'Hansel', wordt 'Twinkle' slechts ongeveer 60 cm hoog. De ovale vruchten zijn diep pruimen besprenkeld met room en worden op hun best geoogst als ze onvolwassen zijn (2 tot 2,5" lang), dus je hebt geen lang seizoen nodig. En het is spinloos.

India en een groot deel van Zuidoost-Azië hebben van aubergines een hoogtepunt gemaakt in hun keukens en er worden tientallen variëteiten verbouwd en gebruikt. 'Kermit' is een hybride versie van Thaise ronde aubergine. Het produceert kleine ronde vruchten, slechts ongeveer 1,5 in diameter. Zoals je kunt zien, is de huid groen en wit gewerveld. We hebben deze nog niet geprobeerd, maar we vertelden dat je ze vers of gekookt kunt eten. Verwar ze gewoon niet met een appel.

Hoewel er een grote variëteit is tussen de aubergines in de soort S. melongene, zijn enkele van de meer ongebruikelijke aubergines in de soort met tomatenvruchten, S. integrifolium. Dit zijn planten met rode en oranje vruchten die vaak in Azië en Afrika worden gekweekt. Een die in Europa aan populariteit wint, wordt vermeld als 'Turkse aubergine' of 'Turkse Italiaanse aubergine'. Het vruchtvlees is zachter dan S. melongene, meer als een tomaat, en de vruchten worden slechts ongeveer 5 cm in doorsnee. Ik heb ze vaak gezien als ietwat bitter, maar onze lokale Extension-agent is het daar absoluut niet mee eens en zal hun zoetheid voor mij deze zomer. We hebben er zin in.