Geelsnavelige ekster

Als een van de weinige vogels die volledig endemisch zijn op het vasteland van Europa, is de geelsnavelekster een zeer begeerde soort voor vogelaars om te zien. Dit lid van de Corvidae- vogelfamilie is niet wijdverspreid, maar het kan gemakkelijk te zien zijn voor vogelaars die weten waar ze het kunnen vinden, welke veldmarkeringen ze moeten identificeren en welk speciaal gedrag ze moeten bekijken. Deze factsheet kan vogelaars helpen om ze alle drie te doen om de geelsnavelige ekster aan hun levenslijst toe te voegen!

Snelle feiten

• Wetenschappelijke naam: Pica nutalli
• Nederlandse naam: Geelsnavelkaas
• Levensduur: 7-10 jaar
• Afmeting: 16-53 centimeter
• Gewicht: 5-6 gram
• Spanwijdte: 23-64 centimeter
• Staat van instandhouding: kwetsbaar

Yellow-billed ekster identificatie

Dit zijn gewaagde, opvallende vogels met glanzend zwart-wit verenkleed. Ze kunnen op veel andere kraaiachtigen lijken, waaronder kraaien, raven, grackles en merels, maar hun grotere formaat, lange staart en de felgele snavel zetten ze onmiddellijk uit elkaar. Mannetjes en vrouwtjes lijken op elkaar, met een iriserende blauwzwarte kop, borst, rug, vleugels en staart. De vleugels zullen bij goed licht een helderblauwe glans vertonen en de lange staart kan een groenachtige glans vertonen. De buik, schouders en flanken zijn effen, helderwit, en er is ook een brede witte vlek in de vleugels die het meest zichtbaar is tijdens de vlucht.

Hoewel de gele snavel altijd opvalt, moeten vogelaars ook zoeken naar een blote gele huid die zich uitstrekt van de snavel tot rond de ogen. De grootte en omvang van deze huidvlek kan echter variëren en is bij sommige vogels mogelijk slechts minimaal zichtbaar. Het wetsvoorstel is echter altijd brutaal geel en gemakkelijk te zien.

Jonge vogels lijken op volwassenen, maar kunnen doffer lijken met minder kleurenspel, en kunnen een licht bruinachtige wassing vertonen op de kop, vleugels en rug.

Deze vogels kunnen luidruchtig zijn met een harde, raspende "wok-wok-wok" of "weer-weer" oproep die kan worden herhaald voor meerdere lettergrepen achter elkaar. Nestelende vrouwtjes gebruiken een hoog gejank geluid om de aandacht van hun partner te trekken en om voedsel te roepen. Geelsnavel eksters zijn ook vaardige nabootsers en kunnen een verscheidenheid aan ongebruikelijke geluiden en oproepen in hun vocabulaire opnemen.

Geelsnavelige ekster versus Zwartsnavelkaas

Deze twee vogels lijken erg op elkaar, maar door het verschil in snavelkleur zijn ze meteen goed te onderscheiden. De ekster met de gele snavel is ook iets kleiner dan zijn neef met de zwarte snavel, en omdat de ekster met de gele snavel alleen in Californië te vinden is, is het bereik een andere goede aanwijzing over de identiteit van deze vogels. Black-billed eksters zijn echter ook af en toe te vinden in het bereik van de yellow-billed ekster, maar de kleur van de snavel is een onmiddellijke en duidelijke aanwijzing over welke vogel welke is. Geelsnavel eksters zijn ook iets socialer dan zwartsnavel eksters, en kunnen zich in veel grotere groepen verzamelen.

Yellow-billed ekster habitat en distributie

Deze kenmerkende kraaiachtigen worden alleen in Californië gevonden, en alleen in de centrale vallei van de staat. Ze geven de voorkeur aan chaparral-habitats en landbouwgebieden, inclusief boomgaarden, vaak in drogere streken maar in de buurt van watermassa's zoals rivieren, beken en vijvers. Gebieden met verspreide bosjes van volwassen eiken, cottonwoods en platanen hebben in het bijzonder de voorkeur, omdat deze bomen essentiële rust- en nestgebieden bieden. Deze vogels worden ook af en toe gezien in voorstedelijke gebieden, met name aan de rand van landbouwgebieden.

Migratiepatroon

Geel-billed eksters migreren niet. Ze kunnen in de winter echter een beetje ronddwalen, maar verlaten meestal hun typische verspreidingsgebied of favoriete habitats niet.

Gedrag

Dit zijn gezelschapsvogels die 's avonds samen slapen en zich vaak in grote kuddes verzamelen om te rusten. Hoewel broedseizoengroepen van nature kleiner zijn, kunnen koppels in de herfst en winter wel 750 vogels of meer zijn.

Geelsnavelkokers zijn intelligent en nieuwsgierig en kunnen speelse spelletjes doen om hun foerageervaardigheden aan te scherpen. Wanneer een vogel sterft, heeft de rest van de nauw verwante kudde de neiging zich in de buurt te verzamelen en rouw- of begrafenisgedrag te vertonen, en hoewel ornithologen dit gedrag nog niet goed begrijpen, kan het dienen als een waarschuwing voor fatale omstandigheden of gevaren voor andere vogels.

Dieet en voeding

Dit zijn omnivore, opportunistische vogels die een breed scala aan voedsel eten. Terwijl insecten, larven en sprinkhanen een groot deel van hun dieet uitmaken, eten eksters ook graan, fruit en noten, speuren naar aas, beroven de nesten van andere vogels op zoek naar eieren en plukken ze afval op stortplaatsen en afval. stortplaatsen. Ze zullen zich tegoed doen aan roadkill of jagen op karkassen en af en toe jagen op kleine knaagdieren of hagedissen.

Tijdens het foerageren blijven deze vogels over het algemeen op de grond, terwijl ze rondlopen terwijl ze naar ander voedsel pikken, of soms springen ze om hun prooi te verrassen. Deze eksters zullen ook koeienvlaaien omdraaien om eronder insecten te zoeken. Het is bekend dat ze voedsel verstoppen om het voor later te bewaren, met name eikels in de late herfst. Ze kunnen ook dieven zijn en zullen nog steeds eten van andere dieren, inclusief andere eksters.

Nestelen

Dit zijn monogame vogels die levenslang kunnen paren. Mannetjesgeel-eksters houden vrouwtjes voor het hof door ze voedsel te brengen, waarmee ze laten zien dat ze in staat zijn om voor nestgenoten te zorgen, maar ook met stutten waar ze hun veren pluizen om hun kracht en gezondheid te tonen. Deze vogels zijn losjes koloniaal en zullen een groot, omvangrijk, koepelvormig nest bouwen in een hoge boom, waarbij het nest 40 tot 60 meter boven de grond wordt geplaatst. Beide ouders werken samen om het nest te bouwen met behulp van stokken, twijgen en modder, en het te bekleden met fijnere materialen zoals bont, haar, worteltjes en grassen. Een nestkolonie kan maar een paar vogelsoorten hebben, of wel 25 tot 30 paren.

Eieren en jongen

Er zijn vijf tot acht blauwgroene, olijfkleurige of bleekgele eieren per broed, en de eieren vertonen bruine of groenachtige vlekken en stippen. De vrouwelijke ouder doet het grootste deel van de incubatie gedurende 16 tot 18 dagen, en het mannetje brengt haar voedsel gedurende die tijd zodat ze het nest niet hoeft te verlaten. Nadat de jonge kuikens zijn uitgekomen, zullen beide ouders ze gedurende 25 tot 30 dagen voeren totdat ze volwassen genoeg zijn om het nest te verlaten. Zelfs nadat de jonge vogels onafhankelijker zijn geworden, kunnen ze nog steeds naar hun ouders terugkeren om af en toe te voeren.

Elk jaar wordt slechts één broedsel grootgebracht.

Behoud van de geelsnavelige ekster

Omdat deze eksters zo'n beperkt bereik hebben, zijn ze kwetsbaar voor talloze bedreigingen. Ze zijn bijzonder vatbaar voor het West-Nijlvirus, dat fataal kan zijn en gemakkelijk grote aantallen eksters kan uitroeien tijdens extreme uitbraken, vooral omdat deze vogels zo sociaal zijn en de ziekte gemakkelijk in een koppel kan worden verspreid. Knaagdiervergiften en het overmatig gebruik van pesticiden zijn ook een punt van zorg in hun grotendeels agrarische habitat, omdat deze gifstoffen zich snel kunnen opbouwen om aaseters zoals eksters te bedreigen.

Tips voor vogelaars in de achtertuin

Hoewel deze vogels niet gebruikelijk zijn in achtertuinen, kunnen ze voorstedelijke of landelijke tuinen bezoeken met meer inheemse landschappen en slechts een paar grote bomen voor handige zitstokken en slaapplaatsen. Ze kunnen ook worden aangetrokken door grondvoedingsgebieden met gebarsten maïs of gemorst zaad. Het verstrekken van grondvogelbaden of andere waterbronnen, zoals een veetrog, kan ook geelsnavelkokers aantrekken.

Hoe deze vogel te vinden

Hoewel deze vogels een zeer beperkt bereik hebben, kunnen ze relatief vaak voorkomen en gemakkelijk te herkennen zijn binnen dat bereik. Een bezoek aan landbouw- en plattelandsgebieden in centraal Californië is de beste optie voor het vinden van geel-gefactureerde eksters, en deze vogels zullen vaak op de toppen van hoge bomen of op hekken neerstrijken terwijl ze uitkijken naar voedsel. De zeer lange staart en de felgele snavel zijn beide vanaf een afstand goed te zien en kunnen de identificatie voor verschillende waarnemingen bevestigen.

Ontdek meer soorten in deze familie

De Corvidae- vogelfamilie is een van de meest intelligente en wijdverspreide vogelfamilies, met meer dan 130 soorten eksters, kraaien, raven, boompjes en Vlaamse gaaien. Andere leuke vogels die verband houden met de geelsnavelige ekster zijn onder meer:

• Euraziatische gaai
• Europese kraai
• Stellers gaai

Bekijk zeker ook onze andere wilde vogels-profielen om nog meer verbazingwekkende feiten over al je favoriete vogels te ontdekken!