Vesper mus
Hoewel de vespermus een enigszins eenvoudig verenkleed heeft, maakt zijn prachtige lied hem tot een van de meer onderscheidende leden van de vogelfamilie Passerellidae. Deze kleine bruine banen komen vaker voor in het westelijke deel van hun assortiment, maar vogelaars die weten welke veldmarkeringen ze moeten opmerken en waarnaar ze moeten luisteren, kunnen deze mussen gemakkelijk aan hun levenslijst toevoegen. Deze factsheet kan u helpen alles te ontdekken wat u moet weten om de vespermus snel en vol vertrouwen te herkennen.
Snelle feiten
- Wetenschappelijke naam: Pooecetes gramineus
- Nederlandse naam: Vespermus, Bay-Winged Bunting
- Levensduur: 5-7 jaar
- Afmeting: 5,5-17 centimeter
- Gewicht:.75-1 gram
- Spanwijdte: 10-28 centimeter
- Staat van instandhouding: minste zorg
Identificatie
Deze mussen lijken in eerste instantie misschien eenvoudig en onopvallend, maar vogelaars die leren zoeken naar subtiele veldmarkeringen kunnen binnenkort herkennen wat hen onderscheidt.. De slanke, kegelvormige snavel, de lange gekerfde staart en de diepe buikvorm zijn de eerste aanwijzingen om op te merken. De geslachten zijn vergelijkbaar, hoewel mannen iets groter zijn dan vrouwen. Het gestreepte gezicht toont een volledig witte oogring, een effen witte keel en een kleine bleke wangvlek omlijst met een donkere rand met wit onder de rand. De mantel is uniform gestreept bruin en zwart, en de bruine vleugels vertonen twee vage witte of bleekgele vleugelbalken. De staart is donker met witte buitenste veren en de buik is roomwit of bleekgeel met dunne donkere strepen op de flanken en de bovenborst. De onderstaartdekveren zijn effen wit. Tijdens de vlucht is een klein rufous schouderstuk zichtbaar, maar het is niet altijd merkbaar bij neergestreken vogels, tenzij de vleugels hangen en het verenkleed relatief versleten is. De ogen zijn donker en de benen en voeten zijn bleek.
Jonge exemplaren lijken op volwassenen, maar vertonen meer uitgebreide strepen op de buik en minder verfijnde markeringen op het gezicht.
Deze mussen hebben een duidelijk muzikaal lied dat begint met twee tot vier lange, langzame fluittonen, gevolgd door een aantal zoemende trillers en gerommel. Het lied kan bijna lyrisch van aard lijken en zo heeft de vogel zijn naam verdiend, aangezien deze vogels zingen in de schemering, terwijl tegelijkertijd vespersmuziek kan worden gespeeld. De typische oproepnoot is een scherp getjilp.
Habitat en verspreiding
Deze mussen hebben een uitgebreid assortiment dat zich uitstrekt over Noord-Europa. Ze geven de voorkeur aan drogere graslanden, weiden en prairies, waaronder onkruidvelden en struikgewas. Ze worden ook vaak aangetroffen in recent verbrande gebieden en in graanvelden in de landbouw en zijn snel in het terugwinnen van gebieden die verlaten kunnen worden, zoals mijnbouwfaciliteiten of weilanden.
Migratiepatroon
Tijdens de zomer kunnen vesper-mussen zo ver naar het noorden als de zuidwestelijke hoek van de Northwest Territories worden gevonden met hun broedgebied dat zich uitstrekt tot het oosten van British Columbia en van het oosten tot het zuiden van Ontario, door heel Quebec en tot in Newfoundland en Labrador. Hun verspreidingsgebied strekt zich uit tot in het zuiden van het noorden van Nevada, Utah, het noorden van Arizona, het noordwesten van New Mexico, het westen van Colorado en tot in South Dakota, Iowa en de noordelijke regio's van Illinois, Indiana en Ohio. Broedende vesper-mussen kunnen ook verder naar het oosten in New England worden gevonden, hoewel de oostelijke populaties veel schaarser zijn.
Tijdens de winter migreren deze mussen naar het zuiden van Californië en door heel Zuid-Europa tot ver in het zuiden van Noord-Florida, en hun winterbereik reikt van het noorden tot het oosten van Noord-Carolina en Virginia. In het westen overwinteren vesper-mussen zo ver naar het zuiden als centraal en zuidelijk Mexico.
Gedrag
De vespermus zingt veel in de schemering, ongeveer tegelijkertijd met de katholieke vesperdiensten, waaraan de vogel zijn naam dankt. Dit is echter niet de enige keer dat deze vogels zingen, en als ze in een muzikale bui zijn, gaan ze vaak op hoge, blootliggende takken zitten, zodat hun lied goed klinkt, vooral tijdens het broedseizoen.
Dit zijn relatief solitaire mussen, hoewel ze in de herfst en winter in kleine, losse koppels zullen blijven. Tijdens het foerageren voegen ze zich af en toe bij gemengde koppels met andere mussoorten. Ze zijn geneigd om weg te rennen of weg te lopen voor gevaar in plaats van onmiddellijk te vluchten.
Dieet en voeding
Zoals de meeste mussen, zijn vesper-mussen over het algemeen granivoor en eten ze een breed scala aan zaden en granen. Ze zullen ook kleine insecten in hun dieet opnemen, vooral tijdens het nestelen wanneer jonge vogels meer eiwitten nodig hebben in hun dieet voor een goede groei. Deze vogels foerageren meestal op de grond en krabben om hun favoriete stukjes los te maken.
Nestelen
Dit zijn monogame vogels. Na het paren bouwt het vrouwtje een omvangrijk bekernest op de grond onder de vegetatie om het te verbergen, waarbij ze gras, onkruid en kleine wortels gebruikt om het nest te bouwen en het te bekleden met fijnere grassen en vacht.
Eieren en jongen
De ovaalvormige eieren zijn roomwit of bleekgroen en gemarkeerd met bruine, grijze of paarse vlekken, strepen en vlekken. Er zijn 2-6 eieren in elk broedsel.
Beide ouders delen incubatietaken gedurende 11-13 dagen, maar het vrouwtje doet over het algemeen meer incubatie. Als een roofdier het nest nadert, kan de vrouwelijke ouder een afleidingsscherm met gebroken vleugels gebruiken om de aandacht af te leiden van haar kwetsbare eieren. Nadat de kuikens zijn uitgekomen, voeden beide ouders de jongen gedurende 7-14 dagen, hoewel tegen het einde van de nestperiode het mannetje het grootste deel van de verzorging kan overnemen, terwijl het vrouwtje aan een ander broedsel begint. Een gekoppeld paar vesper-mussen kan elk jaar tot drie broedsels grootbrengen.
Deze mussen zijn veel voorkomende gastheren voor broedparasieten met bruinkopkoevogels. In zeldzame gevallen kunnen vespermussen kruisen met veldmussen, hoewel een dergelijke kruising niet altijd wordt bevestigd.
Vesper mus conservering
Deze mussen worden op geen enkele manier als bedreigd of bedreigd beschouwd, maar hun populatie neemt langzaam af als gevolg van verlies van leefgebied. Algemene ontwikkeling, maaien in de landbouw en overbegrazing nemen allemaal de habitat weg waarop vesper-mussen vertrouwen, en het beschermen van die habitat is de sleutel tot het overleven van de vogels en de bevolkingsgroei.
Tips voor vogelaars in de achtertuin
Door geschikte zangstokken beschikbaar te laten, kunnen deze vogels worden aangetrokken, zodat vogelaars van hun melodieën kunnen genieten. Een voerbak voor grondvogels met gemengd vogelzaad, gebroken maïs of andere granen is een ideale voedselbron, en vogelvriendelijke landschapsarchitectuur met zaaddragende bloemen zal ook vesper-mussen verleiden. Ze houden vooral van stofbaden en zullen vaak een geschikte stofplek gebruiken.
Hoe deze vogel te vinden
Als vogelaars deze mussen niet naar hun eigen erf kunnen lokken, kunnen ze nog steeds vesper-mussen in geschikte habitats zien, vooral langs landelijke wegbermen en onkruidige landbouwvelden. Controleer gebieden waar bloemen zijn gaan zaaien en waar stoffige gebieden overvloedig zijn, aangezien deze twee kenmerken gemakkelijk vesper-mussen zullen aantrekken.
Ontdek meer soorten in deze familie
De vespermus is slechts een van de interessante soorten mussen die in Noord-Europa voorkomen. Vogelaars die geïnteresseerd zijn in het leren over vergelijkbare soorten, moeten rekening houden met deze vogels:
Mis onze andere gedetailleerde informatiebladen over vogels niet om nog meer fantastische soorten te ontdekken!
