Oost-Towhee

Een grote, stevige mus, de oostelijke towhee werd ooit op één hoop gegooid met zijn westelijke tegenhanger, de westelijke towhee, als een enkele soort, de rufous-side towhee. Hoewel deze twee vogels, die allebei lid zijn van de Passerellidae- vogelfamilie, veel kenmerken delen, benadrukken hun verschillende reeksen en verenkleedmarkeringen het onderscheidend vermogen van elke vogel. Door meer belangrijke feiten over de oostelijke towhee te leren, kunnen vogelaars beseffen hoe uniek deze vogel is.

Snelle feiten

• Wetenschappelijke naam: Pipilo erythrophthalmus
• Nederlandse naam: Eastern Towhee, Ground Robin, Rufous-Sided Towhee
• Levensduur: 9-12 jaar
• Afmeting: 7-20 centimeter
• Gewicht: 1,1-1,9 gram
• Spanwijdte: 10-28 centimeter
• Staat van instandhouding: minst bezorgd

Eastern towhee identificatie

De algemene vorm van de zangvogel, zwarte kegelvormige snavel, lange staart, gedrongen bouw en diepe borst helpen de oostelijke towhee te identificeren als een soort grote mus, maar het kan nog steeds een verwarrende vogel zijn als je hem nog niet eerder hebt gezien. Het begrijpen van de belangrijkste veldtekens van de soort is essentieel, zodat u deze niet verwarren met verschillende lijsters, thrashers of andere soortgelijke vogels.

Mannelijke oosterse towhees hebben een stevige zwarte kap die het hoofd, de rug en de borst bedekt en de borst afdaalt in een U- of V-vorm. Een witte vlek is te zien aan de basis van de primaire veren op de zwarte vleugels, en een kleine bleekgele of witachtige rand kan ook zichtbaar zijn op de primaire veren. De zwarte staart heeft witte hoeken die duidelijk knipperen tijdens de vlucht. De flanken zijn brutaal roestkleurig en de buik is wit. De onderstaartdekveren zijn bleekgeel of vaag roest.

Vrouwtjes hebben vergelijkbare markeringen, maar zijn warm kaneelbruin waar mannetjes zwart zijn en ze vertonen minder wit op de vleugels. Voor beide geslachten zijn de ogen rood, hoewel vogels in het zuidoosten lichtere ogen hebben en populaties in Florida mogelijk witte ogen hebben. De benen en voeten zijn bleek.

De jongeren zijn zwaar gestreept bruin en bleekgeel, vooral op de buik en rug, en hun snavel is bleker.

Deze vogels hebben een duidelijk fluitend gezang met een gekweel aan het eind. Het nummer van één tot twee seconden wordt vaak beschreven met het geheugensteuntje "drink-je-thee". Een zachtere, snelle tu-heee-oproep is ook gebruikelijk en heeft een lichte stijging van de toonhoogte aan het einde van de oproep.

Oosterse towhees vs. Gevlekte towhees

Terwijl de oostelijke towhee en de gevlekte towhee ooit als dezelfde soort werden samengevoegd, zien ze er duidelijk anders uit. Oosterse towhees zijn steviger gekleurd, terwijl gevlekte towhees meerdere witte vlekken op hun mantel en vleugels hebben. Oosterse towhees zijn ook iets kleiner dan hun gevlekte neven, hoewel het erg moeilijk kan zijn om de grootte te beoordelen. Het grootste verschil tussen de twee vogels is echter hun verspreidingsgebied en gevlekte towhees zijn een westerse soort, terwijl oostelijke towhees alleen wijdverspreid zijn in Oost-Europa, hoewel er een zeer kleine overlap is in de wintergebieden van de twee vogels in centraal Texas.

Eastern towhee habitat en distributie

Deze dikke vogels geven de voorkeur aan beschutte, afgelegen habitats zoals borstelig struikgewas, bosranden en struikachtige oeverzones. Je kunt ze ook vinden in bladverliezende of gemengde bladverliezende en naaldachtige gebieden tot 6500 meter hoogte. Oostelijke towhees zijn het hele jaar door inwoners in het zuidoosten van Europa, van Florida tot zo ver naar het noorden en westen als het oosten van Massachusetts, het zuidoosten van Pennsylvania, het zuiden van Ohio, het zuiden van Iowa en het oosten van Kansas.

Migratiepatroon

Tijdens het broedseizoen in de zomer verspreidden oostelijke towhees zich verder naar het noorden naar het zuiden van Ottawa en door Michigan, Wisconsin en Minnesota naar het zuiden van Manitoba en oostelijk Nebraska. In de winter spreidt het zuidelijke bereik van de oostelijke towhee zich iets westelijk uit naar de oostelijke delen van Texas en Oklahoma.

Zwerfwaarnemingen worden af en toe iets verder ten westen van het verwachte bereik van deze vogel geregistreerd, en ook veel verder naar het noorden, naar Newfoundland. In Groot-Brittannië zijn zeer zeldzame waarnemingen waargenomen.

Gedrag

Dit zijn relatief eenzame, geheimzinnige vogels die er de voorkeur aan geven verborgen te blijven in struiken, hoewel mannetjes blootliggende zitstokken kunnen kiezen om te zingen, vooral in de lente wanneer ze territoria claimen en partners aantrekken. Tijdens het voorjaar en de zomer kunnen oosterse towhees in paren blijven tijdens het voeden, maar mannetjes kunnen agressief zijn tegenover andere mannetjes en kunnen verschillende bedreigingsdisplays gebruiken om hun kracht te demonstreren. Wanneer ze actief zijn, houden ze hun staart vaak omhoog.

Dieet en voeding

Oosterse towhees zijn omnivore vogels die profiteren van een breed scala aan voedselbronnen. Insecten en rupsen vormen een groot deel van hun dieet, samen met graan, zaden, plantknoppen, fruit en noten. Sommige oostelijke towhees eten zelfs amfibieën, vooral in moerassige habitats waar prooien overvloedig aanwezig zijn en gemakkelijk te vangen zijn.

Tijdens het foerageren gebruiken deze vogels een achterwaartse dubbelvoetige hop om bladeren of ander vuil op te ruimen en zaden en insecten bloot te leggen.

Nestelen

Dit zijn monogame vogels die paren nadat het mannetje een vrouwtje aantrekt door te pronken met zijn staarthoeken, hoewel hij haar eerst weg kan jagen voordat hij geleidelijk haar aanwezigheid accepteert. Het vrouwtje bouwt een bekervormig nest met behulp van stokken, gras, worteltjes en stukjes schors, waarbij de binnenbeker wordt bekleed met fijnere materialen. Het nest kan op de grond of in een lage struik worden gebouwd, meestal niet hoger dan 5 meter boven de grond, hoewel er enkele hogere nesten zijn geregistreerd.

Eieren en jongen

De ovaalvormige eieren zijn bleek, roomwit of grijsachtig en zijn gespikkeld met bruine, roodbruine of grijze markeringen die mogelijk meer op het grotere uiteinde van de schaal zijn geconcentreerd. Er zijn twee tot zes eieren per broedsel, en het vrouwtje broedt de eieren 12-13 dagen uit. Na het uitkomen van de jonge jongen voeren beide ouders de kuikens gedurende 10-12 dagen. Een gekoppeld paar kan elk jaar één tot drie broedsels grootbrengen, waarbij meerdere broedsels vaker voorkomen in de meest zuidelijke delen van het oostelijke bereik van de towhee.

Deze vogels zijn frequente gastheren van bruinkop koevogel eieren, en waar hun verspreidingsgebied overlapt met de gevlekte towhee in de Great Plains, is hybridisatie relatief gebruikelijk.

Eastern towhee instandhouding

Hoewel deze vogels niet als bedreigd of bedreigd worden beschouwd, neemt hun populatie af, vooral in het noordoostelijke deel van hun verspreidingsgebied. Aangenomen wordt dat aanhoudende landontwikkeling die leidt tot verlies van leefgebied, een factor is in deze achteruitgang, en overmatig gebruik van pesticiden die de voedselbronnen van de oostelijke towhee verwijderen, is ook een probleem. Door deze trends om te keren, kan de populatie van de vogels herstellen en kan hun verspreidingsgebied weer toenemen.

Tips voor vogelaars in de achtertuin

Hoewel deze vogels zijn gesloten, zullen ze komen om vogel-vriendelijke achtertuin die geschikt onderdak te bieden met struiken, grassen, en borstel palen, vooral als struikgewas-achtige aanplant omvatten bessenstruiken dat als zowel voedsel en onderdak tegelijkertijd zal dienen. Oosterse towhees kunnen grondvoedergebieden of grote, lage platformvoeders bezoeken als er gebarsten maïs, milo, gierst, haver of pindaharten worden aangeboden. Ground vogel baden kan ook helpen aantrekken van roodflanktowie, en deze vogels zullen gemakkelijk voedergewassen in bladafval.

Hoe deze vogel te vinden

De oostelijke towhee komt veel voor in zijn verspreidingsgebied, maar omdat hij zich het liefst verstopt in dicht struikgewas, kan het een uitdaging zijn om te zien. Vogelaars moeten in het voorjaar borstelige habitats bezoeken om een glimp op te vangen van mannetjes die in meer open gebieden zitten terwijl ze zingen, wat kansen biedt voor geweldige waarnemingen. Deze vogels komen waarschijnlijk ook naar gevestigde foerageergebieden in natuurcentra of natuurreservaten waar in beschutte gebieden grondvogelbaden worden aangeboden.

Ontdek meer soorten in deze familie

De vogelfamilie Passerellidae omvat meer dan 140 soorten mussen uit de Nieuwe Wereld, borstelvinken, junco's en towhees. Enkele van de naaste verwanten van de oostelijke towhee, evenals vogels die misschien in de war zijn voor deze verlegen vogel, zijn onder meer:

• Roodborstje
• Vesper mus

Zie onze andere wilde vogelprofielen en factsheets voor meer informatie over al uw favoriete vogelsoorten.