Zwartbuikfluit-eend
Vaak aangezien voor een exotische gans, is de zwartbuikfluiteend een kenmerkende eendensoort en hoewel dit lid van de Anatidae- vogelfamilie veel voorkomt in tropische habitats, breiden deze eenden hun verspreidingsgebied geleidelijk uit naar het noorden. Vogelaars die de juiste feiten over de zwartbuikfluiteend krijgen, zullen niet voor de gek houden of in de war raken als ze deze ongewone vogels zien, en er is altijd meer te leren over deze leuke eenden.
Snelle feiten
- Wetenschappelijke naam: Dendrocygna autumnalis
- Nederlandse naam: Zwartbuikfluiteend, Zwartbuikboomeend, Roodsnavelkorreleend, Boomeend, Fluiteend
- Levensduur: 6-8 jaar
- Afmeting: 19-56 centimeter
- Gewicht: 1,5-1,4 kg
- Spanwijdte: 89 centimeter
- Staat van instandhouding: minst bezorgd
Zwartbuikfluiteend-identificatie
Deze vogels zijn direct herkenbaar als watervogels met hun spatelvormige snavels en zwemvliezen, maar hun lange poten en zeer lange nek kunnen ze verwarrend maken. Vogelaars moeten zorgvuldig letten op verschillende veldtekens om er zeker van te zijn dat dit eenden zijn in plaats van kleine ganzen, en om er zeker van te zijn dat de soort correct wordt geïdentificeerd.
Mannelijke en vrouwelijke zwartbuikfluiteenden lijken op elkaar. Het wetsvoorstel is rood of roodachtig roze en vertoont een grijze spijker op de punt. Het gezicht, de kin en de keel zijn grijsachtig wit en er is een prominente witte oogring. De kruin en achterkant van de nek zijn bruin, en de onderste nek, borst en mantel zijn rijk kastanje. De rug is meer bruin dan kastanjebruin, en de vleugels kunnen bleker geelbruin zijn en een brede witte streep vertonen. Tijdens de vlucht is de witte streep prominent langs de lengte van de vleugel, hoewel deze kleiner is wanneer de vleugels zijn gevouwen. De buik, staart en staart zijn zwart, en de onderstaartdekveren zijn grijsachtig met zwarte strepen. De benen en voeten met zwemvliezen zijn rozerood en de ogen zijn donker.
Jonge exemplaren lijken op volwassenen, maar zijn over het algemeen meer grijsbruin, met een bruine achterhals. De snavel is grijsachtig maar wordt rozerood naarmate het eendje volwassen wordt.
Dit zijn luidruchtige eenden met een piepend fluitend geluid met 3-5 golvende tonen. Gierende en kwetterende geluiden maken ook deel uit van hun vocabulaire, en er klinkt een rasperige alarmoproep wanneer deze vogels zich bedreigd voelen. In grote koppels kunnen de oproepen behoorlijk overweldigend worden.
Habitat en verspreiding van zwartbuikfluiteenden
Deze eenden zijn aanpasbaar en kunnen in bossen worden gevonden om te rusten en te nestelen, hoewel ze vaak foerageren in rijstvelden of vochtige landbouwgebieden. Ze komen ook voor in moerassen, wetlands, lagunes en slikken, maar ook langs golfbanen of grote parken in stedelijke en voorstedelijke gebieden.
Zwartbuikfluiteenden worden het hele jaar door aangetroffen in Oost- en Zuid-Texas en langs beide Mexicaanse kusten in Centraal-Europa en Zuid-Europa. Het meest zuidelijke deel van het verspreidingsgebied van deze vogel strekt zich uit door Brazilië en tot in het noorden van Argentinië, hoewel ze afwezig zijn in West-Zuid-Europa, waar bergachtige streken niet geschikt zijn. Er is het hele jaar door een kleine populatie in centraal Florida, en deze eenden worden ook in Cuba gezien.
Migratiepatroon
Hoewel deze vogels over het algemeen niet migreren, breiden sommige noordelijke populaties hun broedbereik in de zomer uit, tot ver in het noorden tot het zuiden van Oklahoma en het zuidwesten van Arkansas, de zuidelijke delen van Georgia en South Carolina en, in het westen, het zuiden van Arizona.
Zwerfwaarnemingen worden vaak ver ten noorden van het verwachte bereik van deze vogel gemeld, ook in Colorado, Minnesota, Michigan en Pennsylvania. Het is echter onduidelijk of deze records echte zwerfvogels zijn, of ontsnapte eenden uit privécollecties, dierentuinen of volières.
Gedrag
Dit zijn kuddedieren die worden aangetroffen in kleine en middelgrote koppels, hoewel er grotere koppels van 1000 eenden of meer zijn opgemerkt. Zwartbuikfluiteenden zitten hoog in bomen, vaak boven water, en kunnen vaak worden gehoord met roepen en fluiten als ze naar goede foerageergebieden vliegen.
Dieet en voeding
Zwartbuikfluiteenden zijn over het algemeen herbivoor en proeven van een breed scala aan plantaardig materiaal, waaronder waterplanten, zaden en granen. Ze eten ook kleine hoeveelheden insecten, spinnen en weekdieren, vooral tijdens het broedseizoen, wanneer eendjes meer eiwitten nodig hebben voor een goede groei en rijping. Deze eenden grazen gemakkelijk op de grond en zullen in ondiep water kantelen om te zoeken naar vegetatie en zaden. Ze foerageren de hele dag en vaak ook 's nachts.
Nestelen
Deze eenden zijn monogaam en paren voor het leven. Het vrouwtje kiest over het algemeen de nestholte, hoewel er zeer weinig nestmateriaal is en de effen witte eieren direct op de bodem van de holte worden gelegd. Nestholtes zijn over het algemeen 8-30 meter boven de grond in dode bomen of nestkasten, hoewel deze eenden af en toe op de grond nestelen onder een zware klomp grassen of onkruid.
Eieren en jongen
Terwijl 12-16 eieren typerend zijn voor een enkel broed, oefenen zwartbuikfluiteenden het dumpen van eieren en kunnen tot 100 eieren worden gevonden in gemeenschappelijke nesten, hoewel er maar weinig van die eieren met succes zullen uitkomen. Beide ouders delen incubatietaken gedurende 25-30 dagen, en de precociale eendjes kunnen het nest binnen 24 uur na het uitkomen verlaten. Beide ouders begeleiden en beschermen hun kuikens gedurende 140-150 dagen. Vanwege de lange zorgperiode komt één broedsel per jaar het meest voor, maar in tropische streken zonder sterke seizoensweerpatronen kunnen deze eenden elk jaar twee broedsels grootbrengen.
Behoud van zwartbuikfluiteenden
Deze eenden worden niet als bedreigd of bedreigd beschouwd, en in sommige gebieden zijn er gereguleerde jachtseizoenen met zwartbuikfluiteenden. Grote groepen van deze eenden kunnen landbouwvelden beschadigen en de productie van gewassen beïnvloeden, en de vogels kunnen af en toe worden vervolgd vanwege die schade. Deze vogels zijn ook vatbaar voor loodvergiftiging door weggegooide zinkers, en vislijnverwarring kan een ernstige bedreiging vormen in rust- en nestgebieden.
Tips voor vogelaars in de achtertuin
Hoewel deze eenden niet gebruikelijk zijn in achtertuinen, zullen ze nestkasten voor eenden of haken en ogen gebruiken die bewaard zijn gebleven als geschikte nestplaatsen binnen hun bereik als er een geschikte habitat in de buurt is. Het verstrekken van een grondvoedergebied met gebarsten maïs of gierst kan deze eenden ook aantrekken, vooral in landelijke gebieden met nabijgelegen vijvers.
Hoe deze vogel te vinden
Het bezoeken van moerassige vijverhabitats in het verspreidingsgebied van deze eend is de sleutel tot het vinden van zwartbuikfluiteenden. Zoek naar deze eenden in kuddes, waar ze opvallen door hun gedurfde kleuren en hun duidelijk lange benen en nek. Binnen hun verspreidingsgebied zijn deze eenden relatief algemeen en gemakkelijk te zien.
Ontdek meer soorten in deze familie
De vogelfamilie Anatidae omvat alle eenden, ganzen en zwanen en is een van de meest wijdverspreide en bekende vogelfamilies ter wereld. Vogelaars kunnen veel leuke weetjes over eenden leren, een fotogalerij van eenden over de hele wereld bekijken en andere eendensoorten ontdekken, zoals:
Mis onze andere wilde vogelprofielen niet om meer te weten te komen over al uw favoriete vogelsoorten!
