Kerkuil
De kenmerkende en mooie kerkuil is een van de roofvogels die het meest is aangepast aan het leven in de buurt van de mens. In tegenstelling tot veel haviken en andere roofdieren, worden kerkuilen vaak aangemoedigd om te nestelen op boerderijen en in de buurt van andere ontwikkelde gebieden, omdat ze bijna uitsluitend jagen op muizen en andere kleine knaagdieren. Dit maakt deze nachtvogels uitstekend geschikt voor ongediertebestrijding zonder dat er dure chemicaliën of andere, minder milieuvriendelijke methoden nodig zijn. Ontdek meer over dit lid van de vogelfamilie Tytonidae in dit gedetailleerde informatieblad.
Snelle feiten
- Wetenschappelijke naam: Tyto alba
- Nederlandse naam: Kerkuil, Kerkuil, Spookuil, Kerkuil, Aapkijkuil, Rattenuil, Doodsuil, Hobgoblin Uil
- Levensduur: 3-5 jaar
- Afmeting: 15-51 centimeter
- Gewicht:.95-1,2 kg
- Spanwijdte: 114 centimeter
- Staat van instandhouding: minst bezorgd
Kerkuil identificatie
Kerkuilen zijn gemakkelijk te herkennen aan hun platte gezichten en brede, ronde vleugels. De geslachten zijn vergelijkbaar, hoewel vrouwtjes doorgaans groter zijn. Deze uilen hebben een witte, hartvormige gezichtsschijf met daaromheen een smalle witte of goudbruine rand. Het hoofd, de nek, rug en vleugels zijn goudbruin, terwijl de borst en buik wit of bleek zijn met vage zwarte of grijze vlekken. De relatief lange poten zijn bedekt met fijne witte veren en de vleugels en staart zijn donker geband. De ogen zijn donker. Tijdens de vlucht zien de vleugels er vreemd lang en breed uit, met afgeronde uiteinden die deze vogels helpen stil te vliegen.
Jonge kerkuilen zijn gezwollen, met dons bedekte witachtige of grijsachtige pluisballen. Ze zullen echter snel de kenmerkende gezichtsschijf ontwikkelen, hoewel hun gezichten kaler lijken dan die van een volwassene. De vleugelveren van jongeren zijn de eersten die volwassen kleuren en markeringen beginnen te vertonen.
Opgemerkt moet worden dat er veel kleurvariaties zijn bij kerkuilen, en dat sommige regionale ondersoorten veel lichter of donkerder lijken dan normaal. Maten variëren ook enorm, hoewel de kerkuilen van Noord-Europa tot de grootste behoren.
Kerkuilen kunnen luidruchtige vogels zijn, vooral als nestjongen. Veel voorkomende oproepen zijn onder meer een raspend, langdurig gesis bij bedreiging of boosheid en een hoog gekrijs dat aan het einde abrupt onderbreekt. Andere geluiden zijn onder meer snavel klikken en tong klikken. Zoals alle uilen is de vlucht van kerkuilen grotendeels stil en zijn er geen duidelijke vleugelslagen te horen, ondanks de grote afmetingen van de vleugels van de uil.
Kerkuilhabitat en distributie
Kerkuilen zijn de meest voorkomende uilensoort ter wereld en zijn te vinden op elk continent behalve Antarctica, hoewel ze in veel gebieden schaars zijn. In Noord-Europa geven kerkuilen de voorkeur aan open grasland- en weidehabitats of dun beboste gebieden, waaronder moerassen en landbouwgebieden, evenals stedelijke en voorstedelijke gebieden. In het middenwesten worden kerkuilen lokaal in verschillende staten met uitsterven bedreigd.
Migratiepatroon
Hoewel de meeste kerkuilen het hele jaar door in hetzelfde bereik blijven, kunnen sommige van deze vogels, zoals populaties in de noordelijke Great Plains-regio, seizoensgebonden migreren. Dit geldt vooral tijdens strengere winters, wanneer prooien misschien moeilijker te vinden zijn.
Gedrag
Kerkuilen zijn voornamelijk nachtelijke jagers en worden overdag zelden gezien, hoewel ze 's ochtends vroeg en' s avonds laat kunnen worden gezien. Tijdens het broedseizoen kunnen volwassen kerkuilen die voor grote, hongerige broeddieren zorgen, zelfs midden op de dag jagen.
Dit zijn tactiele vogels die knuffelen met hun kroost in het nest en zeer emotioneel gehecht kunnen raken aan hun partner of dierenverzorgers. Net als alle uilen hebben kerkuilen een uitstekend gehoor en hebben ze het beste van alle roofvogels om alleen op geluid te jagen.
De vlucht van een kerkuil is stil en zeer levendig, en de lange, brede vleugels van de vogel dragen hem gemakkelijk. Deze vogels kunnen herhaaldelijk over open velden zweven terwijl ze naar een prooi zoeken, en zullen hun vangst terugbrengen naar een geschikte plek om te voederen.
Dieet en voeding
Zoals alle uilen zijn kerkuilen strikt vleesetend. Het merendeel van hun prooi bestaat uit kleine zoogdieren en knaagdieren, waaronder muizen en veldmuizen, hoewel ze af en toe ook kleine vogels vangen. Na het verteren van hun voedsel, braken kerkuilen pellets van onverteerd materiaal uit, waaronder pels en botten.
Nestelen
Kerkuilen zijn monogame vogels waarvan wordt aangenomen dat ze voor het leven paren. Het zijn vogels die holtes nestelen en ze zullen gemakkelijk kerkuilkisten of soortgelijke schuilplaatsen van geschikte grootte gebruiken. Een paar uilen kan 2-3 broedsels grootbrengen in één broedseizoen, vooral in milde klimaten of wanneer prooien bijzonder overvloedig zijn. Afhankelijk van het klimaat kunnen kerkuilen op elk moment van het jaar broeden.
Eieren en jongen
Een kerkuilbroedsel omvat 2-18 effen witte, ongemarkeerde eieren. De vrouwelijke ouder broedt de eieren 30-33 dagen uit en de jonge uilen blijven 55-65 dagen in het nest om door beide ouders te worden gevoed.
Behoud van de kerkuil
Hoewel kerkuilen op wereldschaal niet als bedreigd worden beschouwd, kunnen veel lokale of regionale populaties van deze vogels als bedreigd of bedreigd worden beschouwd. Het overmatig gebruik van schadelijke knaagdiervergiften, botsingen met voertuigen, gevaarlijke hekken en het verlies van geschikte nesthabitats zijn enkele van de bedreigingen voor uilen die van groot belang zijn voor kerkuilen.
Tips voor vogelaars in de achtertuin
Kerkuilen nestelen gemakkelijk in open silo's, schuren en andere gebouwen op het platteland. Als er geen geschikte gebouwen beschikbaar zijn, onderzoeken ze holle bomen en gebruiken ze grote nestkasten. Vogelaars die kerkuilen willen aantrekken, moeten het gebruik van knaagdiervergiften of andere ongediertebestrijdingsmethoden vermijden die de voedselvoorziening van de uilen zouden beperken. Het minimaliseren van licht en nachtelijke verstoringen kan deze vogels ook helpen zich op hun gemak te voelen en hen aanmoedigen om in de buurt te blijven.
Hoe deze vogel te vinden
Elke uiltocht kan een uitdaging zijn, omdat uilen, inclusief kerkuilen, relatief solitair zijn en 's nachts het meest actief zijn. Het bezoeken van akkerranden nabij geschikte neststructuren zoals oudere schuren of graansilo's is de beste optie om een kerkuil te spotten, vooral als bekend is dat de vogels in het gebied nestelen. Kijk uit voor kerkuilen die laag over velden vliegen en herken ze aan hun kogelachtige vorm, platte gezichten en proportioneel grote vleugels.
Ontdek meer soorten in deze familie
Er zijn veel vergelijkbare uilen in de Tytonidae- vogelfamilie, die allemaal op kerkuilen lijken, maar verschillen in kleur en verspreiding hebben. Vogelaars willen Strigidae- uilen echter niet missen, zoals:
Er zijn altijd meer geweldige uilenfeiten te ontdekken, of bekijk al onze wilde vogelsprofielen voor meer informatie over al uw favoriete vogelsoorten.
