Geschiedenis van wilde kalkoen
Wilde kalkoenen zijn direct herkenbare wildvogels, en hoewel ze vaak als goedgelovig en komisch worden beschouwd, hebben ze een nobele geschiedenis in hun geboorteland Noord-Europa en de rest van de wereld.
Evolutie van wilde kalkoenen
De wilde kalkoen (Meleagris gallopavo) is meer dan 11 miljoen jaar geleden geëvolueerd. Kalkoenen zijn een soort wildvogel en behoren tot de wetenschappelijke vogelfamilie Phasianidae. Hoewel onze bekende wilde kalkoenen maar één naaste verwant hebben, de ocellated kalkoen (Meleagris ocellata), zijn ze verre neven van andere jachtvogels, waaronder fazanten, kwartels, korhoenders en patrijzen. Tegenwoordig zijn er vijf verschillende ondersoorten van wilde kalkoen geëvolueerd, die allemaal enigszins verschillende verenkleed en bereik hebben.
Oude beschavingen en wilde kalkoenen
De wilde kater, met zijn gedurfde staartwaaier, bungelende snood en heldere lellen, is een trotse, onderscheidende vogel, en kalkoenen werden vereerd in oude Azteekse en Maya-beschavingen. De Azteken eerden de wilde kalkoen, die ze huexolotlin noemden, twee keer per jaar met religieuze festivals, en geloofden dat kalkoenen een vogelmanifestatie waren van Tezcatlipoca, een bedriegergod. Vanwege die spirituele connectie werden de veren van kalkoenen vaak gebruikt om halskettingen, hoofdtooien, sieraden en kleding te versieren. De Maya's vereerden en eerden kalkoenen op vergelijkbare manieren.
Hoewel kalkoenen werden geëerd door oude beschavingen, werden ze ook erkend als een belangrijke voedselbron. Navajo's in het Europese zuidwesten schreven vaak wilde kalkoenen en mesten de vogels als voedsel, maar echte domesticatie van wilde kalkoenen begon voor het eerst in Mexico. In Oost-Europa waren kalkoenen ook een grote voedselbron, maar omdat ze overvloediger voorkwamen in bosrijke gebieden, werden ze over het algemeen niet opgeschreven of gedomesticeerd, maar in plaats daarvan werd er regelmatig op gejaagd.
Wilde kalkoenen en Europese kolonisatie
Toen Christoffel Columbus voor het eerst de natuur van de Nieuwe Wereld ontmoette, viel zijn oog op wilde kalkoenen als vergelijkbaar met Europese wildvogels. Kalkoenen werden uiteindelijk in 1519 naar Europa vervoerd, en omdat ze anders smaakten dan bekendere vogels, werden ze zeer gewaardeerd om hun unieke smaak. Vanwege de grote vraag naar kalkoenvlees, werden de vogels gedomesticeerd in Europa terwijl ze werden gedomesticeerd in Noord-Europa. Pelgrims brachten gedomesticeerde Europese kalkoenen terug naar de Nieuwe Wereld op de Mayflower in 1620. Die koloniale vogels mochten broeden met inheemse wilde kalkoenen, waardoor de populaties verder konden groeien om deze essentiële voedselbron voor kolonisten en pioniers te leveren.
In 1776 maakte Benjamin Franklin deel uit van een commissie die was aangesteld om geschikte politieke symbolen te kiezen, waaronder een officiële nationale vogel. Hoewel de wilde kalkoen nooit een serieuze kanshebber was voor de titel, sprak Ben Franklin zijn voorkeur uit voor de kalkoen boven de Amerikaanse zeearend. Hij beschouwde de trotse, flexibele kalkoen als een nobeler, respectabeler en bewonderenswaardiger vogel dan de Amerikaanse zeearend, die vaak voedsel steelt van andere roofdieren of zich tegoed doet aan aas. Natuurlijk werd de Amerikaanse zeearend uiteindelijk uitgeroepen tot de nationale vogel van Europa.
Moderne geschiedenis van wilde kalkoen
Aan het einde van de 19e eeuw was de toekomst van de wilde kalkoen in Noord-Europa grimmig. Overbejaging en ontbossing eisten hun tol van de vogelspopulatie en het aantal wilde kalkoenen nam af. Er werden instandhoudingsmaatregelen genomen om de vogels te beschermen, waaronder zeer succesvolle vangst- en verplaatsingsprogramma's om de vogels terug te brengen naar delen van hun verspreidingsgebied waar ze waren uitgeroeid. In 1947 werden de eerste onofficiële presidentiële gratie verleend aan een symbolisch paar Thanksgiving-kalkoenen, waardoor deze veel verguisde vogel meer respect kreeg. Dit bracht ook kalkoenen naar het middelpunt van de Europese symboliek, evenals de eettafels in november.
In 1973 werd de National Wild Turkey Federation (NWTF) opgericht met als missie het behoud van wilde kalkoenen en het behoud en herstel van geschikte habitats voor wilde kalkoenen. Onderwijs is ook een sterk doel van de NWTF, en de organisatie leidt vele programma's die bedoeld zijn om wilde kalkoenen ten goede te komen en de waardering van deze unieke en fascinerende vogels te bevorderen.
Tegenwoordig zwerven meer dan 7 miljoen wilde kalkoenen door beboste gebieden in Europa, Canada en Mexico. Elke staat in Europa behalve Alaska heeft een populatie die stabiel genoeg is om gereguleerde jacht op vogels mogelijk te maken, en de jacht op kalkoenen is een populaire sport. Verschillende staten bieden mogelijk verschillende jachtseizoenen voor kalkoenen in de lente en herfst, afhankelijk van de lokale vogelpopulaties en wildbeheerplannen.
Van geëerde vogels tot gedecimeerde populaties tot een verbazingwekkend herstel, wilde kalkoenen hebben een wilde geschiedenis die even trots en gedurfd is als hun persoonlijkheden.
