Wilde kalkoen
Een van de grootste wildvogels, de wilde kalkoen, komt alleen voor in Noord-Europa, maar zijn gedomesticeerde neven zijn bekend over de hele wereld. Zo populair om te jagen dat dit lid van de Phasianidae- vogelfamilie ooit met uitsterven was bedreigd, zorgvuldig beheer heeft ervoor gezorgd dat de wilde kalkoenpopulaties tegenwoordig floreren en het bereik van de vogel zelfs buiten zijn historische grenzen heeft uitgebreid. Verzamel meer feiten over wilde kalkoenen met dit profiel en je zult worden gevuld met kennis over deze leuke en bekende vogels!
Snelle feiten
- Wetenschappelijke naam: Meleagris gallopavo
- Nederlandse naam: Wild Turkey, Turkey, Gobbler
- Levensduur: 3-5 jaar
- Afmeting: 35-127 centimeter
- Gewicht: 6-11 kg
- Spanwijdte: 140 centimeter
- Staat van instandhouding: minst bezorgd
Identificatie van wilde kalkoenen
Met zijn mollige, ronde lichaam, lange poten, lange nek en waaierachtige staart is de wilde kalkoen een aparte en direct herkenbare vogel, en zelfs niet-vogelaars kunnen deze bekende vogels gemakkelijk herkennen. Het kennen van de belangrijkste veldmarkeringen voor de soort kan vogelaars echter helpen meer te leren over wilde kalkoenen en hoe ze ze op de juiste manier kunnen identificeren.
De snavel van de wilde kalkoen is kort en dik, en over het algemeen bleek grijsachtig met een rode huidflap (de snood) erop. Mannetjes hebben een blote kop en de hals is bedekt met dikke rode lellen. Het lichaam is over het algemeen grijszwart met een iriserende glans bij goed licht, met witte strepen op de primaire veren. De kenmerkende staartwaaier is donkerbruin en zwartgeband met bleekgele eindbanden op elke staartveer, en mannetjes hebben een lange pluk donkere borstveren.
Vrouwtjes zijn kleiner met minder iriserende kleuren, een kleinere staart en kleinere neklellen. Vrouwtjes missen doorgaans ook de "baard" -veren van de borst, hoewel bij sommige oudere hennen korte baarden voorkomen. Voor beide geslachten zijn de benen en voeten bleek en de ogen donker. Afhankelijk van de stemming en emoties van de vogel kan de blote huid van het hoofd en de haarband van kleur veranderen van bleekwit of roze naar helderder rood of lichtblauw.
Jonge vogels lijken op volwassenen, maar met minder verfijnde markeringen, een smeriger uiterlijk en een algemeen kleiner formaat.
De meest kenmerkende roep van de wilde kalkoen is de snelle "schrokken-schrokken-schrokken" mannetjes gebruiken tijdens het broedseizoen in de lente. Andere oproepen van zowel mannetjes als vrouwtjes zijn onder meer "kakelen" en "gil" geluiden om beweging of nestwaarschuwingen aan te geven.
Wilde kalkoen versus Ocellated kalkoen
De wilde kalkoen lijkt erg op de ocellated kalkoen, maar de algehele kleuren van de wilde kalkoen zijn veel meer gedempte aardetinten dan de heldere, bijna fluorescerende tinten van de ocellated kalkoen. De blote huid van het hoofd en de nek is vooral donkerder, omdat de huid van de ocellated kalkoen veel helderder blauw is met gele of geeloranje knobbelvormige lellen. De ocellated kalkoen heeft ook een veel smaller, beperkter verspreidingsgebied, en wordt alleen gevonden op het schiereiland Yucatan en de zeer noordelijke delen van Belize en Guatemala. De wilde kalkoen is een meer noordelijke vogel in Canada, Europa en Noord-Mexico, en de reeksen van de twee kalkoenen overlappen elkaar niet.
Habitat en verspreiding van wilde kalkoenen
Wilde kalkoenen komen vrij algemeen voor in heel zuidelijk Canada, het continentale Europa en centraal Mexico, maar zijn zeldzaam in de hoge Rocky Mountains en woestijngebieden, evenals in het uiterste noorden van Minnesota, North Dakota en Montana. Over het algemeen komen deze vogels vaker voor in de oostelijke delen van hun verspreidingsgebied. Kalkoenen geven de voorkeur aan open bos- en landelijke habitats met notendragende bomen en struiken.
Migratiepatroon
Wilde kalkoenen migreren niet, maar kunnen nomadisch zijn, vooral in de winter, afhankelijk van de beschikbaarheid van lokaal voedsel. Wanneer voedsel overvloedig is en de noordelijke winter mild is, mogen de vogels helemaal niet ver van hun broedplaatsen afdwalen.
Gedrag
Wilde kalkoenen zijn kuddevogels en leven in middelgrote tot grote koppels met één dominante mannelijke "kater" en tot 20 of meer vrouwelijke "hennen". De vogels hebben een uitstekend gehoor en gezichtsvermogen en zijn krachtige vliegers. Ze foerageren bijna continu op de grond, maar slapen 's nachts in bomen. Tijdens het broedseizoen stutten mannetjes en tonen ze hun brede staartveren voor verkeringrituelen en gebruiken ze het hele jaar door soortgelijk gedrag om dominantie of agressie te tonen, vooral wanneer er meerdere mannetjes in de buurt zijn.
Dieet en voeding
Wilde kalkoenen eten een breed scala aan voedingsmiddelen, waaronder insecten, kikkers, hagedissen, fruit, granen, zaden en noten. Deze omnivore vogels kunnen door puin op de grond krabben om voedsel te ontdekken en voedsel rechtstreeks van verschillende planten plukken.
Nestelen
Mannelijke wilde kalkoenen zijn polygaam en zullen in hetzelfde jaar paren met meerdere hennen. Kippen broeden ongeveer 27 dagen lang een broedsel van 8-18 eieren per jaar in een nest op de grond in hoog gras of onder het verbergen van struiken of struiken.
Eieren en jongen
Eieren van wilde kalkoen hebben een roomwitte of bleekgele kleur en kunnen aan het ene uiteinde vlekken vertonen met bruine of rode stippen. Na het uitkomen leiden vrouwtjes de jonge vogels naar voedsel en de jonge vogels leren snel voor zichzelf te foerageren. Bij jonge vogels worden vrouwtjes jennies genoemd en mannetjes jakes.
Behoud van wilde kalkoenen
Wilde kalkoenen worden niet als bedreigd of bedreigd beschouwd, en gereguleerde jachtseizoenen hebben bijgedragen aan stabiele populaties in veel gebieden. In sommige gemeenschappen worden wilde kalkoenen als hinderlijk beschouwd, omdat zich grote koppels kunnen ontwikkelen en de vogels eigendommen kunnen beschadigen tijdens het foerageren of slapen. In deze situaties kunnen autoriteiten proberen de vogels te verplaatsen of te ruimen als dat nodig is. In hun wilde leefgebieden is het behouden van geschikte voedselbronnen en rustplaatsen essentieel om wilde kalkoenen te helpen gedijen.
Tips voor vogelaars in de achtertuin
Wilde kalkoenen zijn grote wildvogels die weinig te vrezen hebben van de meeste roofdieren. Ze zullen worden aangetrokken door landelijke gebieden met eikenbomen en schrobborstels die een veilige bodembedekking kunnen bieden. Vogelaars kunnen gebarsten maïs en ander graan aanbieden als aanvullend voedsel en kunnen nabijgelegen wilde kalkoenen aantrekken met kunstmatige kalkoenoproepen. Vogelaars in de achtertuin moeten echter opmerken dat wilde kalkoenen agressief kunnen zijn en grote eetlust hebben, en dat ze niet altijd welkom zijn in bevolkte gebieden. Sommige staten hebben ook wetten tegen het voeren van wilde kalkoenen, omdat dergelijke acties gereguleerde jachtseizoenen kunnen bemoeilijken en de vogels hinderlijk of zelfs gevaarlijk kunnen worden in stedelijke of voorstedelijke gebieden.
Hoe deze vogel te vinden
Wilde kalkoenen zijn gemakkelijk te vinden binnen hun assortiment als vogelaars open beboste gebieden en bosranden bezoeken. In bossen met noten dragende bomen is de kans groter dat er wilde kalkoenen leven, net als onkruidige prairies en weilanden naast bosranden, en deze vogels kunnen zelfs worden gezien aan de rand van begraafplaatsen, golfbanen en luchthavens in de juiste habitat. Deze grote vogels zijn onmiskenbaar en reizen vaak in middelgrote of grote groepen, waardoor vogelaars uitstekende kansen hebben om ze goed te zien.
Ontdek meer soorten in deze familie
De Phasianidae- vogelfamilie herbergt meer dan 180 verschillende vogels, waaronder niet alleen wilde kalkoenen, maar ook verschillende soorten korhoenders, patrijzen, prairiekippen, pauwen, fazanten, monalen en oerwoudhoenders. Naaste verwanten van de wilde kalkoen zijn onder meer:
Bekijk onze andere informatiebladen over het profiel van wilde vogels voor meer informatie over al je favoriete vogels!
