Hoe etlinger (fakkelgember) binnenshuis te kweken?

Etlinger is geen gewone plant, maar als je er ooit een in bloei hebt gezien, herinner je je hem waarschijnlijk. Ze groeien als typische Alpinia-gingers, met stokken die uit de grond komen en platte, lancetvormige bladeren bovenop de stok, rechtopstaand. Afhankelijk van de soort kunnen dit vrij grote planten zijn, en net als andere gingers zijn het agressieve telers. Hun bloemen zijn opmerkelijk - ze hebben dezelfde wasachtige schutbladen die typerend zijn voor andere gingers, maar deze bloemen komen uit de wortels op kortere stengels die zich rond de voeten van de grotere bladstokken clusteren. Hoewel er een grote verscheidenheid aan soorten is, heeft degene die u waarschijnlijk zult zien rode bloemenschutbladen met witte en gele accenten.

Dit zijn niet bijzonder gemakkelijke planten om te kweken; je moet uitgerust zijn om echt tropische planten aan te kunnen, zonder een vleugje koude tocht of droge lucht. Maar als je zo'n omgeving hebt, en ruimte genoeg voor een behoorlijke bak, dan zijn deze een opmerkelijke toevoeging aan je verzameling.

Groeiende omstandigheden

• Licht: Ze geven de voorkeur aan gevlekt licht of ochtendzonlicht binnenshuis. Dit zijn marge- en understory-planten in hun inheemse tropische Azië, maar hebben mogelijk wat sterker licht binnenshuis nodig.
• Water: Ze zijn waterliefhebbers en moeten continu nat worden gehouden. Dit betekent niet dat ze stilstaan, maar ze kunnen redelijk met water vastgehouden grond aan en zullen blijven gedijen. Zorg echter voor een goede afwatering om wortelrot te voorkomen.
• Bodem: elke goede, snel doorlatende potgrond is waarschijnlijk voldoende.
• Meststof: voer het hele groeiseizoen met een zwakke vloeibare meststof.

Voortplanting

Omdat deze zo moeilijk te vinden zijn in de teelt, moet je waarschijnlijk doorgaan met het vermeerderen van elk exemplaar dat je het geluk hebt te vinden. Voortplanting kan worden bereikt door middel van zaad (meestal gekocht) of door worteldeling. Worteldeling is vrij ongecompliceerd. Verdeel een levensvatbaar stuk wortel met minimaal drie groeiende knooppunten indien mogelijk en plaats het in een eigen pot. Geef constant en licht water totdat er nieuwe groei begint te ontstaan. Worteldelingen hebben consistente warmte nodig.

Verpotten

Zorgvuldig verpotten is nodig om uw exemplaar gezond te houden. Planten moeten jaarlijks of om de twee jaar worden verpot, afhankelijk van hoe snel ze groeien. Ze verspreiden zich via een wortelgestel met wortelstokken, dus een plant die klaar is om te worden verpot, komt gemakkelijk uit de container. Verdeel de kluit tijdens het verpotten tot twee planten en verwijder eventuele dode of bruine wortelpartjes. Verpot in verse, rijke potmedia en voed de pas verpotte plant met een meststof met gecontroleerde afgifte.

Rassen

Er zijn ongeveer 50 soorten Etlingera in tropisch Azië. Zoals bij veel soorten genus, is er enige verwarring over hun naamgeving. Deze planten zijn ook bekend onder het geslacht Nicolaia en Phaeomeria, die geen van beiden meer correct worden gebruikt. De planten worden echter nog steeds met deze labels gevonden. Op één na zijn alle soorten Etlingera zeer zeldzaam, tot het punt dat ze onmogelijk te vinden zijn. De enige soort die je waarschijnlijk in de teelt aantreft, is E. elatior (ook Nicolaia elatior en Phaeomeria magnifica). Deze plant kan in het wild tot 18 meter hoog worden, maar je kunt ook succesvol groeien in een grotere container. Het heeft rode, wasachtige bloemenschutbladen.

Telers tips

De truc om deze planten te kweken, is om zo dicht mogelijk de tropen na te bootsen. Dit betekent veel water, warmte en vochtigheid, met sterk maar niet direct zonlicht. Als uw plant bruine bladranden begint te krijgen, krijgt hij waarschijnlijk niet genoeg water of is de luchtvochtigheid te laag. Als de plant ondanks een gezonde bladgroei niet bloeit, is het probleem waarschijnlijk een gebrek aan licht. Etlingera is kwetsbaar voor ongedierte, waaronder bladluizen, wolluis, schaal en witte vlieg. Identificeer de besmetting indien mogelijk zo vroeg mogelijk en behandel met de minst giftige optie.