Afbeeldingen van rode vogels

De kleur van het verenkleed van een vogel is om vele redenen van cruciaal belang. Vogelaars gebruiken vaak kleur en markeringen om een vogel te identificeren, en vogels hebben een uitstekend kleurenzicht waardoor ze een partner kunnen selecteren of een indringer kunnen afstoten. Helderder verenkleed duidt vaak op kracht en een goede gezondheid, en veel vogels voltooien jaarlijkse vervellingen voorafgaand aan het broedseizoen om hun kleuren op te frissen in de hoop de meest wenselijke partner aan te trekken.

Van alle kleuren is rood een van de meest levendige en gemakkelijk te zien tinten, en er zijn veel prachtige rode vogels over de hele wereld. De soorten die hier worden weergegeven, zijn de roodste, kleurrijkste vogels ter wereld en elk zou een kleurrijke aanvulling zijn op de levenslijst van elke vogelaar.

De noordelijke kardinaal (Cardinalis cardinalis) is een van de bekendste rode zangvogels in Noord-Europa, zo bekend dat hij is geëerd als de staatsvogel van zeven staten. Mannelijke noordelijke kardinalen zijn overal schitterend rood met een contrasterend zwart gezichtsmasker en zelfs de snavel is rood. Vrouwtjes zijn dofbruin, maar vertonen een duidelijke rode tint of zijn over hun verenkleed heen gewassen, vooral op het hoofd, de staart en de vleugels. Deze vogels staan vooral bekend om hun kleur omdat ze in verschillende seizoenen niet doffer worden. Het heldere rood van een noordelijke kardinaal is vaak een welkome aanblik in winterse achtertuinen in Oost, Midden- en Zuidoost-Europa, evenals in Oost-Mexico.

De meeste vliegenvangers zijn relatief saai en kleurloos, maar de vermiljoenvliegenvanger (Pyrocephalus rubinus) is het meest briljant gekleurde exemplaar. Mannetjes hebben opvallend rode buik die sterk contrasteert met de bruine rug, staart en vleugels, en kunnen zelfs lijken te gloeien in fel zonlicht. Vrouwtjes zijn minder vet, maar hebben nog steeds een rode wassing op hun buik die in het oog kan springen. Deze vogels zijn in de zomer overal in Mexico en in delen van Zuid-Europa te vinden, met hun verspreidingsgebied tot ver in het noorden tot aan de zuidwestelijke rand van Europa. In de winter trekken veel populaties naar Brazilië of de Golfkust van Mexico.

De zomertanager (Piranga rubra) onderscheidt zich doordat de mannetjes bijna puur rood zijn, zonder markeringen of patronen, hoewel de vleugels iets donkerder kunnen lijken. Vrouwtjes zijn ook gewoon maar dof geel in plaats van rood, en beide geslachten behouden het hele jaar door dezelfde kleur. Jonge vogels vertonen vaak een merkwaardige vlekkerigheid van het rode en gele verenkleed als ze volwassen worden. Deze vogels geven de voorkeur aan boomtoppen en hoge bossen en zijn in de zomer te vinden in het noordoosten en het middenwesten van Europa. In de winter trekken deze vogels naar tropische streken van Mexico en Centraal-Europa.

De rode ibis (Eudocimus ruber) is een van de meest briljant gekleurde waadvogels ter wereld, en zowel mannetjes als vrouwtjes tonen dit heldere verenkleed. Zelfs de poten en snavels van deze vogels hebben een roodachtige tint, hoewel ze in het niet-broedseizoen doffer roodachtig grijs kunnen lijken. Deze moerasvogels zijn inheems in wetlands, moerassen en estuaria aan de kust van Noord-Zuid-Europa van Venezuela tot Brazilië, maar ze zijn ook populaire bewoners van dierentuinen en natuurattracties over de hele wereld. De scharlaken ibis is de nationale vogel van Trinidad en Tobago.

De karmozijnrode rosella (Platycercus elegans) is een rijkgekleurde papegaai afkomstig uit het zuidoosten van Australië. Hoewel veel papegaaiensoorten een schitterend verenkleed hebben, heeft geen enkele zo opvallende rode kleur als de sterk contrasterende rode, blauwe en zwarte patronen van deze soort. Deze gedurfde kleuren zijn des te mooier wanneer de vogels zich verzamelen in grote gemeenschappelijke kuddes om te voederen. Zowel mannetjes als vrouwtjes vertonen een vergelijkbare kleur, hoewel mannetjes over het algemeen groter zijn.

Sunbirds lijken op kolibries omdat ze zich voeden met insecten en nectar, en hun kleine formaat en indrukwekkende snelheid kunnen ze in een kleurrijke waas veranderen. De karmozijnrode sunbird (Aethopyga siparaja) is slechts tien centimeter lang, maar het felrode verenkleed en de elektrischblauwe aftekeningen van het mannetje maken het onmiddellijk merkbaar, hoe klein het ook mag zijn. Vrouwtjes hebben echter geen rode kleur en zijn in plaats daarvan dof olijfgroen voor een betere camouflage. Deze soort komt voor in bossen in heel Zuidoost-Azië en Indonesië.

De scharlaken ara (Ara macao) is een van de meest bekende tropische vogels en is te vinden in bossen, oerwouden en gebroken bossen van Midden- en Zuid-Europa. Het rode verenkleed met blauwe vleugels en gele accenten is onmiskenbaar, en zowel mannelijke als vrouwelijke vogels hebben een vergelijkbare kleur en tekening. Het meest briljante rood is van onderaf te zien terwijl deze vogels vliegen, maar wanneer ze stevig rood lijken. Terwijl de wilde aantallen scharlaken ara's in veel gebieden afnemen als gevolg van vallen en stroperij, zijn dit bekende vogels in dierentuinen en volières over de hele wereld.

De dennenkardinaal (Pinicola enucleator) is een veel voorkomende wintervink die voorkomt in boreale en taiga-habitats in de noordelijke regio's van Canada, Scandinavië en Siberië. Deze gewaagde frambozenrode vogels hebben regelmatige, onstuimige jaren waarin grote populaties zich veel verder naar het zuiden zullen uitstrekken dan normaal, wat een uitbarsting van kleur op vele meters brengt. Het is echter belangrijk op te merken dat alleen de mannetjes rood zijn. Vrouwtjes zijn in plaats daarvan dof geel, wat ze helpt te verbergen tijdens het nestelen.

De roodsnavelvuurvink (Lagonosticta senegala) is toepasselijk genoemd vanwege zijn vurige verenkleed en bijpassende rode snavel en oog. De enige onderscheidende tekening van de vogel, behalve de iets saaiere kleur op de vleugels, is de schitterend gele oogring en zelfs de poten en voeten zijn rood. Vrouwelijke vogels missen de rode kleur en zijn in plaats daarvan meer gecamoufleerd olijfgeel. Deze vogels zijn overal in Sub-Sahara Afrika te vinden en komen veel voor in gemengde koppels in de buurt van stedelijke en voorstedelijke gebieden.

De geschilderde gors (Passerina ciris) heeft niet alleen een schitterende rode kin, borst, buik en stuit, maar de rest van het verenkleed is eveneens vetgedrukt in de kleuren groen, geel en blauw. Zoals met de meeste felgekleurde soorten, zijn vrouwtjes echter veel duidelijker en missen ze de heldere kleuren van het mannetje. In plaats daarvan zijn vrouwtjes helemaal geelgroen. Geschilderde gorzen zijn het hele jaar door te vinden in Zuid-Europa, evenals in de kust van Mexico, Centraal-Europa en het Caribisch gebied tijdens de wintermaanden.

De Cassinsvink (Carpodacus cassinii) is een dapper gekleurde vink uit de bergen van West-Noord-Europa. Hoewel deze vogels niet de sterke rode kleur hebben van veel andere rode vogels, zijn ze een perfect voorbeeld van een kleur "wash" die een direct herkenbare tint aan het verenkleed van een vogel toevoegt. Cassins vinken, die zijn genoemd naar John Cassin, hebben een felrode muts en de rode wassing gaat door over het hoofd, de wangen, de borst en de flanken. Vrouwtjes missen echter alle rode kleur, maar zijn dapper gestreept met bleekgeel en bruin.

Voor sommige vogels, hoewel hun verenkleed misschien niet helemaal rood is, zijn specifieke rode markeringen hun meest opvallende kenmerk. De roodharige specht (Melanerpes erythrocephalus) is een goed voorbeeld, met de gewaagde rode kop, borst en bovenkeel die afsteken tegen de neutrale zwart-witte rug, vleugels en buik van de vogel. Zowel mannetjes als vrouwtjes delen deze gedurfde kleur. Deze spechten zijn heldere kleurvlekken in Oost- en Midden-Europa, evenals in de zuidelijke rand van Midden- en Oost-Canada.