12 soorten vogelmigratie

Wanneer de meeste vogelaars aan migratie denken, denken ze maar aan één soort: de lente- of herfstbeweging van vogels tussen broed- en overwinteringsgebieden. Er zijn echter veel verschillende soorten migratie, en over de hele wereld migreren er elke dag allerlei soorten vogels, van zangvogels tot eenden tot kolibries en roofvogels. Inzicht in de verschillende manieren waarop vogels migreren, kan vogelaars helpen de fijne kneepjes van migratie beter te waarderen en hoe goed vogels zijn aangepast aan deze ongelooflijke reizen.

Waarom vogels anders migreren

Hoewel er nog veel aspecten van migratie zijn die niet volledig worden begrepen, zijn ornithologen het erover eens dat vogels migreren om hun overlevingskansen te vergroten. Dat kan betekenen dat je de beste bronnen moet vinden voor een succesvolle kweek, gebruik moet maken van verschillende voedselbronnen of op verschillende tijdstippen van het jaar moet verhuizen naar meer geschikte en veiligere habitats.

Net zoals vogels verschillende redenen hebben om te migreren, hebben ze ook verschillende manieren om deze epische reizen te volbrengen. Sommige vogels kunnen tijdens een lange trekvlucht vele uren in de lucht blijven, terwijl anderen kortere reizen maken en onderweg bijtanken. Andere vogels kunnen verschillende klimaat- of windpatronen gebruiken om de migratie te vergemakkelijken. Sommige vogels navigeren met oriëntatiepunten, terwijl anderen sterren of andere astronomische aanwijzingen gebruiken om hun weg te vinden. Met zoveel diversiteit in hoe en waarom vogels migreren, is het geen verrassing dat er veel verschillende soorten migratie zijn.

12 verschillende soorten vogeltrek

Hoewel de exacte vogels die deelnemen aan verschillende migratiepatronen kunnen worden geïnterpreteerd en geleidelijk kunnen veranderen naarmate migratiepatronen evolueren, zijn de meest voorkomende migraties:

• Seizoensgebonden: deze bekende en wijdverspreide migratie is voorspelbaar op basis van seizoensveranderingen, aangezien vogels zich verplaatsen tussen broedgebieden en niet-broedgebieden. De hoogte van deze migratieperioden is in de lente en herfst, hoewel in sommige gebieden de overgang tussen natte en droge seizoenen migratie-indicatoren zijn.
• Breedtegraad: deze migratie vindt plaats tussen gebieden met verschillende breedtegraden van noord naar zuid en vice versa. Dit is het meest voorkomende migratietype met veel vogels die van het noordpoolgebied naar de tropen trekken. De exacte migratierichting wordt echter vaak bepaald door geografische kenmerken, zoals bergketens, kustlijnen en beschikbare habitats.
• Longitudinaal: vergelijkbaar met migratie in de breedtegraad, dit type beweging is een verandering tussen verschillende lengtes van oost naar west of van west naar oost. Dit is een veelvoorkomend type migratie voor veel vogels in Europa, waar geografische kenmerken vogels aanmoedigen om longitudinaal te bewegen in plaats van in de breedte.
• Hoogte: Vogels die in hoge bergen broeden, vertonen vaak hoogte-migratie. Dit type migratie is de verplaatsing naar lagere hoogten in de winter, wanneer barre weersomstandigheden en diepe sneeuwval het verblijf op hogere hoogten onmogelijk maken. Vogels die hoogtemigratie gebruiken, wagen zich misschien niet ver in termen van totale kilometers of afstand, maar slechts een paar honderd voet hoogte kan een groot verschil maken in habitats en beschikbare bronnen.
• Loop: vogels die een jaarlijkse cirkel volgen, zijn loopmigranten. Deze migratie omvat twee duidelijk verschillende routes van en naar broedgebieden, waarbij vaak gebruik wordt gemaakt van verschillende bronnen op verschillende tijdstippen van het jaar. Zo volgen rufous kolibries in het voorjaar een kustroute op weg van Mexico naar Alaska, maar profiteren ze in de herfst van wilde bloemen in de bergen op een binnenlandse route naar het zuiden. Lusmigratie komt ook veel voor bij veel zeevogels en kustvogels, omdat ze seizoensvariaties in windpatronen gebruiken om hun vlucht te vergemakkelijken.
• Nomadisch: deze beweging is minder voorspelbaar en kan grillig zijn, afhankelijk van de beschikbare voedsel- en watervoorraden. Nomadische vogels hebben de neiging om binnen hetzelfde algemene bereik te blijven, maar kunnen volledig afwezig zijn in delen van dat bereik wanneer de hulpbronnen schaars zijn. Ze zullen echter terugkeren wanneer de habitat geschikter wordt, zoals na regenval, wanneer prooien overvloediger zijn of wanneer gewassen rijpen. Soorten vogels die nomadisch migreren, zijn onder meer waxwings, phainopeplas, zebravinken en zwarte zwanen.
• Irruptive: Bird invallen zijn zeer onvoorspelbaar, maar spectaculaire migraties die leiden tot grote aantallen vogels in ongewone gebieden, meestal in de winter. In tegenstelling tot nomaden kunnen irruptieve vogels ver buiten hun verwachte bereik worden gevonden tijdens dit type migratie, maar de reden is dezelfde: het zoeken naar geschikte voedsel- en watervoorraden. Soorten trekvogels die storende patronen vertonen, zijn onder meer barmsijs, gevarieerde lijsters, avondkluiven, kruisbekjes en sneeuwuilen.
• Verspreiding: hoewel het niet altijd als een echte migratie wordt beschouwd, is de verspreiding van vogels niettemin relatief voorspelbaar en seizoensgebonden, hoewel slechts één keer in het leven van een vogel. Bij deze migratie worden jonge vogels weggedreven van hun broedplaatsen en moeten ze hun territorium opzoeken, aangezien hun ouders hetzelfde verspreidingsgebied blijven gebruiken. Dit komt vaker voor bij vogels die het hele jaar door inwoners van hetzelfde verspreidingsgebied zijn en hun territorium het hele jaar door verdedigen, zoals spechten.
• Sprongkikker: Een sprongkikker of overslaanmigratie is een uniek patroon waarbij een noordelijke populatie over een grotere afstand zal migreren om een sedentaire populatie van dezelfde soort over te slaan. Een jaarrond verspreidingsgebied wordt dus bezet tussen de broed- en overwinteringsgebieden van de haasje-over-populatie, maar de individuele populaties vermengen zich niet uitgebreid.
• Keerzijde: omgekeerde migratie is een afwijking bij trekvogels. Het wordt het vaakst gezien in de herfst wanneer jonge vogels verward of gedesoriënteerd kunnen raken en in plaats van langs de verwachte route te migreren in de tegenovergestelde richting gaan. Deze verloren vogels eindigen als zwervers ver van hun traditionele locaties. Dit wordt meestal niet gezien bij grote aantallen vogels, maar is waarschijnlijker bij individuen en geïsoleerde waarnemingen, waarvan sommige behoorlijk spectaculair kunnen zijn.
• Molt: Sommige vogels trekken alleen om hun tegemoet te komen jaarlijks rui perioden. Tijdens een rui-trek zullen vogels een vastgesteld bereik verlaten om op een veilig gebied te blijven, terwijl ze kwetsbaar zijn en minder in staat zijn om te vliegen, zelfs tijdens korte vluchtloze periodes. Nadat de rui is voltooid, zullen ze terugkeren naar hun normale bereik, ongeacht het seizoen of de bereidheid om te fokken. Dit fenomeen wordt gezien bij een breed scala van eendensoorten, maar komt niet vaak voor bij andere soorten vogels.
• Drift: Driftmigratie is een zeldzame maar langverwachte gebeurtenis die veel vogelaars hopen te zien. Wanneer het gebeurt, zijn grote aantallen trekvogels "afgedreven" van hun typische trekroutes, vaak voortgeduwd door stormen. Dit kan resulteren in spectaculaire neerslaggebeurtenissen en veel zeldzame vogels.

Veel vogels gebruiken meer dan één type migratie, hetzij opzettelijk of per ongeluk. Vogelaars die de verschillende migratiepatronen begrijpen, kunnen gemakkelijker herkennen wanneer de migratie gaande is en hun vogelexcursies plannen om te profiteren van geweldige waarnemingsmogelijkheden.