Japanse Berberisheesters
Zowel Japanse Berberisfamilie (Berberis thunbergii) als gewone Berberisfamilie zijn invasieve planten in Noord-Europa. Desondanks worden ze vaak gekweekt als landschapsplanten en worden ze veel verkocht in tuincentra. Deze en andere soorten berberis zijn in sommige gebieden echter verboden. Berberisfamilie wordt gewaardeerd om zijn winterhardheid, gemakkelijke verzorging en weerstand tegen herten. Als je het in je eigen landschap wilt proberen, is het misschien het veiligst om een van de nieuwe cultivars van steriele, niet-invasieve berberisplanten te kiezen, die begin 2019 in de winkels kwamen.
Taxonomie en plantkunde
Japanse Berberisfamilie is een breedbladige, bladverliezende struik. Plantentaxonomie classificeert het als Berberis thunbergii. Populaire cultivars zijn onder meer 'Crimson Pygmy' en 'Aurea'. Een andere bekende soort is de gewone berberis of "Europese" berberis (Berberis vulgaris). Een type met bonte bladeren is Berberis thunbergii var. atropurpurea 'Rose Glow.'
Berberisfamilie en zijn geslachtsnaam, Berberis, zijn afgeleid van de Arabische naam voor de vrucht, barbaris. Zowel de planten zelf als de bessen die ze produceren, kunnen "berberisfamilie" worden genoemd. De soortnaam, thunbergii, komt van de naam van botanicus Carl Peter Thunberg (1743-1828), een grote plantenverzamelaar die oosterse planten mee naar huis bracht naar het Westen.
Japanse berberiskenmerken
Japanse berberisstruiken bereiken op volwassen leeftijd vaak een hoogte van 1,8 meter, met een vergelijkbare spreiding, hoewel er compactere cultivars zijn, zoals 'Nana' en 'Compactum'. De struik draagt groene bladeren en gele bloemen die bloeien in het midden van de lente. Het heeft ook scherpe doornen en rode, langwerpige bessen die tot ver in de koude maanden meegaan en daarom worden gewaardeerd als winterinteressante kenmerken.
Deze struik wordt meer als een bladplant dan als een bloeiende struik beschouwd, hoewel hij wel bloesems produceert. Dat gezegd hebbende, zijn slechts enkele cultivars het vermelden waard als bladplanten (behalve in het herfstseizoen). Dit zouden de cultivars zijn die bladeren van een andere kleur dan groen dragen, inclusief rood, goud en paars.
In de herfst kunnen zelfs de bladeren van de soortplant een mooie kleur krijgen (vaak roodachtig of oranje). Terwijl zowel B. thunbergii als B. vulgaris hun blad in de winter verliezen, is B. julianae een groenblijvende soort. Het wordt zes tot acht voet lang en vier tot zes voet breed en is winterhard tot zone 6.
Veel voorkomende variëteiten van Japanse berberis
'Crimson Pygmy', trouw aan zijn naam in beide opzichten, draagt roodachtig paars blad en blijft kort (hoogstens half zo hoog als de soortplant, en meestal minder ongeveer twee tot drie voet lang). 'Aurea' is ook zoiets als een dwerg, met een hoogte van 1 tot 1,20 meter. Het blad begint levendig geel. 'Rose Glow' bereikt dezelfde volwassen hoogte (zes voet) als de soortplant. Zijn roem is het feit dat de bladeren drie kleuren hebben: rood en paars met strepen in gebroken wit.
Zon- en bodemvereisten
Inheems in Eurazië, kunnen Japanse berberisstruiken worden gekweekt in USDA-planthardheidzones 4 tot en met 8. Behalve dat ze een goed doorlatende grond vereisen, verdragen deze struiken een breed scala aan groeiomstandigheden, wat zowel de populariteit als de populariteit van de struiken verklaart. invasiviteit. Ze verdragen ook goed vervuiling en zijn zowel schaduwtolerante als droogtetolerante struiken. Ondanks hun tolerantie voor schaduw, zullen ze een betere weergave geven als ze worden gekweekt in een gebied met volle zon.
Gebruikt voor berberisstruiken in landschapsarchitectuur
Traditioneel werden berberisstruiken gebruikt in heggen, waar hun scherpe doornen helpen om een ' levend hek ' te creëren. Wanneer ze ongeveer een meter uit elkaar worden geplant, vullen de struiken de gaten snel op en vormen ze een bladmuur. Berberisfamilie is ook effectief voor erosiebestrijding en behoort tot de meest hert-resistente struiken die bekend zijn. Over het algemeen hebben ze weinig plaag- of ziekteproblemen.
Niet-invasieve berberis
Hoewel Berberis thunbergii en aanverwante planten in Noord-Europa als invasieve struiken worden beschouwd, kun je nog steeds dezelfde veelzijdigheid, weinig onderhoud en hertenresistentie krijgen met een niet-invasieve kruising. 'Sunjoy Todo' is gefokt door Dr. Tom Ranney van North Carolina State University. Hij is met een hoogte en breedte van slechts 18 tot 61 centimeter veel kleiner dan de Japanse berberis en doet het het beste in de volle zon. Deze cultivar heeft paars blad en geeloranje bloemen. De bloemen produceren bessen, maar de bessen hebben geen zaden. Dit maakt de plant steriel en dus niet invasief.
