Westelijke moerasleeuwerik
De westelijke moerasleeuwerik is genoemd naar zijn prachtige gekweel, maar in feite is hij een lid van de merelfamilie, Icteridae, niet de leeuwerikfamilie of de grasmusfamilie. Als staatsvogel van verschillende westelijke staten is dit een populaire en bekende zangvogel voor veel vogelaars, maar er zijn veel meer feiten te leren over de westelijke weideleeuwerik dan alleen zijn mooie lied.
Snelle feiten
- Wetenschappelijke naam: Sturnella neglecta
- Nederlandse naam: Western Meadowlark, Meadowlark
- Levensduur: 5-6 jaar
- Afmeting: 9-25 centimeter
- Gewicht: 3 gram
- Spanwijdte: 14-41 centimeter
- Staat van instandhouding: minst bezorgd
Identificatie van de westelijke weideleeuwerik
Het kleurrijke en stoutmoedig gemarkeerde verenkleed van de westelijke moerasleeuwerik is de sleutel tot zijn identificatie. Mannelijke en vrouwelijke vogels zijn vergelijkbaar met een zwaar gevlekt beige lichaam, dunne zwarte strepen op de vleugels, een gedurfd zwart V-vormig slabbetje op de borst en zwarte vlekken of strepen aan de zijkanten. De keel, borst en buik zijn heldergeel en er is een kleine gele vlek boven het oog te zien. Het hoofd heeft donkere strepen die contrasteren met een witte wenkbrauw, en de grijze snavel loopt scherp taps toe en is ietwat lang. De buitenste staartveren zijn wit, en de benen en voeten zijn bleek.
Jonge westelijke weideleeuweriken lijken op volwassenen, maar hun markeringen zijn mogelijk niet zo scherp en hun kleur kan over het algemeen doffer zijn.
Het kenmerkende gekweel van de westelijke moerasleeuwerik is het gemakkelijkst herkenbare kenmerk. Een korte reeks gevarieerde noten wordt herhaald met korte pauzes ertussen, en de vogels worden vaak zingend vanaf zitstokken zoals palen, plantstengels, draden en hekken, waardoor ze gemakkelijk te herkennen zijn voor visuele identificatie. Het lied heeft een diep keelachtig geluid, hoewel de vogels ook "chip" en "tjilpen" oproepen zullen gebruiken. Deze vogels zijn behoorlijk luidruchtig en zijn vaak van verrassende afstanden te horen.
Westelijke weideleeuwerik vs. Oostelijke weideleeuwerik
Visueel lijken de westelijke weideleeuwerik en de oostelijke weideleeuwerik sterk op elkaar, en alleen subtiele verschillen scheiden de twee soorten. Westelijke weideleeuweriken hebben een gele malarstreek, terwijl oostelijke weideleeuweriken bleekgele of witachtige malarstrepen hebben. Westelijke weideleeuweriken hebben ook lichtere staarten met dunnere strepen, terwijl oostelijke weideleeuweriken een donker midden hebben in hun staarten en dikkere strepen op hun staartveren vertonen. Deze visuele aanwijzingen variëren en kunnen moeilijk te zien zijn in het veld, maar de vocale verschillen tussen de twee vogels zijn duidelijker. Zowel de liedjes als de roepnotities verschillen, en vogelaars moeten vogelen op het gehoor oefenen in gebieden waar de reeksen van de twee soorten elkaar overlappen om zeker te zijn van een juiste identificatie.
Westelijke weideleeuwerikhabitat en verspreiding
Westelijke weideleeuweriken komen veel voor in Midden- en West-Europa en het verspreidingsgebied van de vogels strekt zich uit tot ver in het noorden tot in het zuiden van Canada en in het zuiden tot in Mexico. Westerse weideleeuweriken kunnen zo ver naar het oosten worden gevonden als de westelijke helften van Texas, Oklahoma en Nebraska, en in hun noordelijke verspreidingsgebied strekken ze zich zelfs uit tot in het oosten van Michigan en zuidelijk Ontario, hoewel de oostelijke populaties veel schaarser zijn. Deze vogels geven de voorkeur aan open grasland, weide, prairie en weiland, maar zijn ook te vinden in gecultiveerde velden en andere landelijke gebieden. In gebieden met kortere of middellange grassen is de kans groter dat westelijke weidepleeuweriken leven dan in gebieden met hogere grassen.
Migratiepatroon
De meeste van deze vogels migreren niet en blijven het hele jaar door in hetzelfde bereik. In het noordelijke deel van het broedgebied van de westelijke weideleeuwerik, inclusief vogels in de Dakota's, noordelijk Iowa, Wisconsin, Michigan, Minnesota, Montana en zuidelijk Canada, zullen de vogels echter per seizoen migreren. In de winter breiden westelijke weideleeuweriken hun verspreidingsgebied iets verder naar het oosten uit en bedekken ze ook heel Mexico, inclusief het schiereiland Baja.
Gedrag
Meadowlarks zijn solitaire vogels of kunnen in paren worden gevonden tijdens het broedseizoen, maar op andere momenten van het jaar kunnen ze kleine koppels vormen, vooral in de late herfst en winter. Tijdens de vlucht vliegen deze vogels over het algemeen laag boven het gras met snelle vleugelslagen in plaats van neerstrijken of vliegen op grotere hoogte.
Dieet en voeding
Westerse weideleeuweriken zijn grotendeels insecteneters, maar eten in de nazomer en herfst ook een breed scala aan zaden en granen. Deze vogels foerageren op de grond, pikken en krabben om elk hapje te vinden.
Nestelen
Westerse weideleeuweriken zijn over het algemeen monogaam, maar paren niet voor het leven. De vrouwelijke partner bouwt haar nest op de grond, met behulp van een natuurlijke dip, depressie of zelfs een voetafdruk als basis en bekleedt het met grassen en onkruid. Gras boven het nest kan ook met elkaar worden geweven om schaduw en bescherming te creëren en om de nestplaats te verbergen.
Eieren en jongen
Een gekoppeld paar westelijke weideleeuweriken zal elk jaar twee broedsels van 3-6 eieren produceren. De ovaalvormige eieren zijn wit en zwaar gevlekt met bruine, roodbruine of paarsachtige stippen. Vrouwelijke vogels broeden de eieren 13-15 dagen uit, maar beide ouders zullen de jonge kuikens voeren tijdens de nestfase van 11-13 dagen totdat de jongen klaar zijn om het nest te verlaten.
Behoud van de westelijke weideleeuwerik
Hoewel deze vogels niet als bedreigd of bedreigd worden beschouwd, kan vernietiging van vlaktes en prairiehabitats een afname van hun populaties veroorzaken. Overbegrazing van weilanden kan voedselbronnen verwijderen waarvan de weide-leeuweriken afhankelijk zijn, en vroeg maaien van hooilanden kan de nesten van westelijke weide-leeuweriken vernietigen. Veld- en weidebeheer dat rekening houdt met de behoeften van de vogels, is essentieel om hun populaties te beschermen.
Tips voor vogelaars in de achtertuin
Westelijke weideleeuweriken zijn geen gewone vogels in de achtertuin, maar bezoeken werven in landelijke, agrarische gebieden. Vogelaars kunnen hun achtertuin aantrekkelijker maken voor deze vogels door voldoende zitplekken, open plekken en graszaden te bieden. Grondvogelbaden kunnen ook helpen bij het aantrekken van westelijke weideleeuweriken.
Hoe deze vogel te vinden
Doordat westelijke weideleeuweriken in de open lucht zitten en luid zingen, zijn ze relatief gemakkelijk te vinden binnen hun bereik. Ze beginnen vroeg op de dag te zingen, en dankzij hun gedurfde markeringen zijn ze zelfs van een afstand gemakkelijk te herkennen. Zoek naar deze vogels langs landelijke bermen of op de toppen van solitaire bomen, struiken of rotsen in borstelige velden.
Westerse weideleeuweriken in cultuur
Vanwege hun wijdverbreide bereik, gemakkelijk herkenbare markeringen en betoverende liederen, zijn westelijke weilandleeuweriken populair als staatsvogelsymbolen. In feite is de westelijke moerasleeuwerik de officiële staatsvogel van zes verschillende staten: Kansas, Montana, Nebraska, North Dakota, Oregon en Wyoming. Alleen de noordelijke kardinaal vertegenwoordigt symbolisch een groter aantal staten (zeven).
Ontdek meer soorten in deze familie
Veel verschillende kleurrijke en interessante vogels vormen de Icteridae- vogelfamilie, waaronder merels, orioles, troupials, oropendolas en caciques. Bekende familieleden van de westelijke weideleeuwerik zijn onder meer:
Wil je nog meer leuke weetjes en informatie over al je favoriete soorten leren? Bekijk onze andere wilde vogelprofielen om nog veel meer vogels te ontdekken om van te genieten!
