Oorzaken van kaalheid bij vogels

Het zien van een kale vogel kan een schok zijn, vooral als het geen soort is, vogelaars verwachten doorgaans een kale kop of grote niet-gevederde plekken. Er zijn echter veel redenen waarom vogels kaal kunnen zijn, en het begrijpen van kaalheid van vogels geeft vogelaars meer inzicht in de waarde en het doel van het verenkleed van vogels.

Natuurlijk kaal verenkleed

Sommige vogels hebben van nature kale plekken in hun verenkleed. Sommige van deze plekken zijn beschermend, zoals de kale kop en nek van veel aaseters, zoals gieren, waar veren anders met bacteriën zouden worden geïnfecteerd. Kale plekken kunnen ook verband houden met verkering en paring, zoals de blote huid die van kleur kan veranderen bij seksuele bereidheid of een partner kan aantrekken, zoals de overlevering van een grote zilverreiger. De grootte, vorm en kleur van kale plekken kan variëren, en ze kunnen zich net rond het gezicht bevinden of kunnen het hele hoofd, gezicht en nek bedekken. Kale plekken kunnen ook oogringen of verschillende lellen bevatten, zoals de haarband van de wilde kalkoen.

Vogels met van nature kaal verenkleed zijn onder meer:

• Alle gieren en condors
• Wilde kalkoenen, ocellated kalkoenen en veel grote fazanten
• Veel ooievaars en ibissen
• Sommige reigers, zilverreigers en kraanvogels
• Verschillende soorten neushoornvogels
• Emu, struisvogels en kasuarissen
• Barbarijse eenden
• Gierparelhoen
• Montezuma oropendola
• Kale papegaai
• Buulbuul met een blote kop
• Picathartes met witte hals en Picathartes met grijze hals

Kale baby's

Veel vogels zijn kaal wanneer ze voor het eerst uitkomen of hebben slechts een paar donzige donsveren die hun onbedekte huid mogelijk niet volledig bedekken. Dit zijn altriciële vogels (geboren met gesloten ogen en weinig of geen dons), en ze zullen snel een dikker donskleed krijgen, maar ze hebben intensieve zorg van hun ouders nodig om hun lichaamstemperatuur te regelen totdat hun veren meer ontwikkeld zijn. Binnen twee tot drie weken beginnen de meeste kleine altriculaire jongen hun volwassen volwassen veren te ontwikkelen, hoewel grotere soorten zoals roofvogels hun volwassen veren mogelijk nog enkele weken niet volledig ontwikkelen. Hoewel de kleuring en tekening van het verenkleed van jonge vogels kan verschillen van die van volwassenen, kunnen ze niet langer als kaal worden beschouwd.

Babyvogels die kaal worden uitgebroed, omvatten bijna alle zangvogels, roofvogels, kolibries, zwaluwen, papegaaien, spechten en vele andere vogels.

Tijdelijke kaalheid van vogels

Er zijn ongebruikelijke omstandigheden die bij bijna alle vogelsoorten tot kaalheid kunnen leiden. Hoewel dit misschien niet de ideale omstandigheden zijn voor tijdelijk kale vogels, herstellen de meeste vogels zich en krijgen ze hun verenkleed terug.

• Rui: Vogels vervellen over het algemeen in subtiele, specifieke patronen die niet resulteren in kale plekken, maar sommige vogels ontwikkelen meer abrupte rui-cycli die tijdelijke kaalheid kunnen veroorzaken. Dit gebeurt vaak bij noordelijke kardinalen, blauwe gaaien en gewone grackles. Het is niet ongebruikelijk om een van deze vogels met een gedeeltelijk of volledig kale kop in de late zomer of herfst te zien terwijl ze hun seizoensrui voltooien. Meestal wordt deze afwijking gezien bij jonge vogels die ruien in hun eerste volledig volwassen verenkleed, maar als een jonge vogel op deze manier rui, kan het patroon elk jaar worden voortgezet. De veren groeien meestal binnen 7 tot 10 dagen terug.
• Mijten: verschillende soorten mijten kunnen de veren van een vogel besmetten, waardoor veerverlies en schade aan het verenkleed kunnen ontstaan, wat kan resulteren in kaalheid of kale plekken. Vogels zullen deze parasieten meestal wegspoelen of kunnen zonnen of afstoffen gebruiken om mijten te ontmoedigen, maar als de besmetting erg genoeg is, kan kaalheid optreden. Dit is vooral zichtbaar op het hoofd, waar vogels minder effectief zijn in het gladstrijken en schade aan kleinere, fijnere veren groter kan zijn.
• Letsel: Als een vogel met een roofdier heeft geworsteld maar erin is geslaagd te ontsnappen, kan hij enkele kale plekken hebben waar de veren tijdens de ontmoeting zijn weggerukt. Deze kaalheid kan er schraal uitzien en de omliggende veren kunnen beschadigd zijn. Staartloze vogels zijn vaak overlevenden van roofdieren. Als de veerschachten ernstig zijn beschadigd, kan het lang duren voordat de veren opnieuw groeien en kan enige kaalheid permanent zijn. Brandgerelateerd letsel kan ook kaalheid veroorzaken wanneer het verenkleed is weggebrand.
• Ziekte: Zieke vogels kunnen veren verliezen, wat kan resulteren in tijdelijke kaalheid. Een ander symptoom van sommige ziekten kunnen gezwollen huidvlekken of blaarachtige gezwellen zijn die door het verenkleed steken en de indruk geven van kale plekken. Wanneer vogels zo ziek zijn dat ze kaalheid vertonen, vertoont de ziekte meestal ook andere symptomen, en als de vogels herstellen, zal de kaalheid verdwijnen.
• Slechte voeding: Veren zijn samengesteld uit keratine en hebben grote hoeveelheden eiwit nodig voor een goede groei. Als vogels niet voldoende voeding krijgen, kan een slechte groei van de veren en kaalheid optreden. Er zijn echter maar weinig studies gedaan naar het effect van voeding en de algehele ontwikkeling van veren, en er is aanvullend onderzoek nodig om te bepalen of slechte voeding kan leiden tot kaalheid van vogels.

Vogels die niet echt kaal zijn

Sommige vogels worden "kaal" genoemd, maar zijn dat niet. De Amerikaanse zeearend wordt bijvoorbeeld zo genoemd vanwege zijn volledig witte kop die contrasteert met zijn bruine lichaamsveren, terwijl de Europese smient de bijnaam kaalkop heeft vanwege zijn witte kroon die op een kale kop kan lijken. De witgekroonde duif wordt ook wel eens de baldpate genoemd, ook vanwege de witte kop die op kaalheid duidt. Al deze vogels zijn echter volledig bevederd en hebben geen echte kale plekken.